Bruno Bludau: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) (→Bibliografia) |
||
Linia 37: | Linia 37: | ||
[[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Bludau, Bruno]] | [[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Bludau, Bruno]] | ||
[[Kategoria: Powiat braniewski|Bludau, Bruno]] | [[Kategoria: Powiat braniewski|Bludau, Bruno]] | ||
− | [[Kategoria: Pieniężno (gmina miejsko-wiejska)Bludau, Bruno | + | [[Kategoria: Pieniężno (gmina miejsko-wiejska)|Bludau, Bruno]] |
[[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Bludau, Bruno]] | [[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Bludau, Bruno]] | ||
[[Kategoria: 1900-1945|Bludau, Bruno]] | [[Kategoria: 1900-1945|Bludau, Bruno]] |
Wersja z 20:20, 26 sty 2015
ks. Bruno Bludau | |
| |
ks. Bruno Bludau
| |
Data i miejsce urodzenia | 9 września 1890 r. Miejska Wola |
Data śmierci | 5 maja 1945 r. |
Przyczyna śmierci | śmierć męczeńska |
Ks. Bruno Bludau (ur. 9 września 1890 r., zm. 5 maja 1945 r.) – włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
Spis treści
Życiorys
Sylwetka
Urodził się 9 września 1890 r. w Miejskiej Woli (dawn. Bügerwalde) w parafii Mingajny (dawn. Mingehnen). Był synem właściciela ziemskiego. Maturę uzyskał w 1912 r. w gimnazjum w Reszlu, następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Braniewie. 9 lipca 1916 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Pierwszą parafią, w której ks. Bludau rozpoczął pracę duszpasterską jako wikariusz były Jeziorany, a od 25 września 1917 r. podjął obowiązki wikariusza w Długoborze. 14 lipca 1919 r. został mianowany czwartym wikariuszem w Królewcu, gdzie przepracował 12 lat. Biskup warmiński 9 grudnia 1931 r. powierzył mu jako proboszczowi parafię w Plutach, w której pracował przez kolejnych 14 lat. W lutym 1945 r., już po wkroczeniu Armii Czerwonej, ks. Bruno Bludau został przetransportowany przez Rosjan do Lidzbarka Warmińskiego, następnie do Wystruci i dalej do obozu na Uralu, gdzie zmarł 5 maja 1945 r.
Śmierć męczeńska
Przed wkroczeniem Rosjan ksiądz udał się wraz ze swoją siostrą, która prowadziła mu dom, na gospodarstwo państwa Hohmann, położone w Zdroju, kilka kilometrów od Plut. Tam w z małą grupą parafian ukryli się w piwnicy, gdy weszli Rosjanie. Wówczas wszyscy mieszkańcy i osoby ukrywające się zostali zagonieni przez wojsko sowieckie do Lechowa.
Ks. Bludau został związany i, mając na nogach jedynie drewniane chodaki, przeprowadzony do Lidzbarka Warmińskiego. W czasie drogi był bity i popychany przez Rosjan, ale zawsze wstawał, żeby iść dalej. Jak opisuje świadek tamtych wydarzeń, który widział wówczas ks. Bludaua, był on bardzo pobity i miał sińce na twarzy. Według relacji świadka z miejscowości Kaszuny, ks. Bludau został przetransportowany z Lidzbarka Warmińskiego razem z czterema innymi księżmi samochodem w kierunku Wystruci. Siostra księdza Bludaua zmarła w obozie koło Wystruci. Ks. Bludau zmarł 5 maja 1945 r. na Uralu.
Bibliografia
olsztyn.gosc.pl [15.11.2014]