Żmija zygzakowata: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 26 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | ''Vipera berus | + | {{Zwierzę infobox |
| + | |nazwa zwyczajowa = Żmija zygzakowata | ||
| + | |nazwa łacińska = ''Vipera berus'' | ||
| + | |TSN = | ||
| + | |zoolog = Linnaeus, 1758 | ||
| + | |okres istnienia = | ||
| + | |grafika = Żmija zygzakowata_1.jpg | ||
| + | |opis grafiki = Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:European_Adder_(Vipera_berus)_(7345076130).jpg Commons Wikimedia] | ||
| + | |typ = strunowce | ||
| + | |podtyp = kręgowce | ||
| + | |gromada = zauropsydy | ||
| + | |rząd = łuskonośne | ||
| + | |rodzina = żmijowate | ||
| + | |rodzaj = ''Vipera'' | ||
| + | |gatunek = | ||
| + | |synonimy = | ||
| + | |wikispecies = | ||
| + | |commons = | ||
| + | }} | ||
| − | Żmija zygzakowata | + | '''Żmija zygzakowata''' – jedyny jadowity wąż żyjący w Polsce. |
| + | <br/><br/> | ||
| + | ==Charakterystyka== | ||
| + | Długość ciała żmii zygzakowatej wynosi przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała jest zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielony, niebieskoszary, pomarańczowy, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", nie zawsze jest widoczny. | ||
| − | + | Zęby żmii składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi wstrzykiwany jest ofierze silnie toksyczny jad. Żmija zygzakowata jest zwierzęciem płochliwym i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Ukąszenie odbywa się często bez wstrzykiwania jadu, może ono jednak być niebezpieczne, szczególnie dla dzieci i osób starszych, i wymaga konsultacji lekarskiej. Jednym z objawów jest martwica lub porażenie układu oddechowego, zmniejszenie krzepliwości krwi, a także zmiany w pracy rytmu serca. Konieczne jest wówczas podanie surowicy końskiej neutralizującej toksyny zawarte w jadzie. | |
| − | + | Żmija żywi się małymi ssakami: [[kret|kretami]], [[ryjówka|ryjówkami]], gryzoniami, żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków, a także owadami. Prowadzi dzienny tryb życia. Spotkać ją można najczęściej w porze godowej: w kwietniu i w maju. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie. | |
| − | + | Jest gatunkiem występującym pospolicie na [[Warmia |Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]]. Podlega ochronie prawnej. | |
| − | |||
| − | [[ | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | [[ | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | == | + | ==Bibliografia== |
| − | + | Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 30.<br/> | |
| − | |||
| − | + | [[Kategoria:Przyroda]] [[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]] | |
Aktualna wersja na dzień 08:38, 15 mar 2015
| Żmija zygzakowata | |
| | |
| Vipera berus` | |
| Linnaeus, 1758 | |
| Vipera berus Linnaeus, 1758 | |
 Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: Commons Wikimedia | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | zauropsydy |
| Rząd | łuskonośne |
| Rodzina | żmijowate |
| Rodzaj | Vipera |
Żmija zygzakowata – jedyny jadowity wąż żyjący w Polsce.
Charakterystyka
Długość ciała żmii zygzakowatej wynosi przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała jest zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielony, niebieskoszary, pomarańczowy, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", nie zawsze jest widoczny.
Zęby żmii składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi wstrzykiwany jest ofierze silnie toksyczny jad. Żmija zygzakowata jest zwierzęciem płochliwym i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Ukąszenie odbywa się często bez wstrzykiwania jadu, może ono jednak być niebezpieczne, szczególnie dla dzieci i osób starszych, i wymaga konsultacji lekarskiej. Jednym z objawów jest martwica lub porażenie układu oddechowego, zmniejszenie krzepliwości krwi, a także zmiany w pracy rytmu serca. Konieczne jest wówczas podanie surowicy końskiej neutralizującej toksyny zawarte w jadzie.
Żmija żywi się małymi ssakami: kretami, ryjówkami, gryzoniami, żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków, a także owadami. Prowadzi dzienny tryb życia. Spotkać ją można najczęściej w porze godowej: w kwietniu i w maju. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.
Jest gatunkiem występującym pospolicie na Warmii i Mazurach. Podlega ochronie prawnej.
Bibliografia
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 30.
_(7345076130).jpg){kind=link}