Żmija zygzakowata: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Zwierzę infobox | {{Zwierzę infobox | ||
− | |nazwa | + | |nazwa zwyczajowa = Żmija zygzakowata |
− | |nazwa łacińska = | + | |nazwa łacińska = ''Vipera berus'' |
− | |zoolog = Linnaeus, 1758 | + | |TSN = |
− | |typ = | + | |zoolog = Linnaeus, 1758 |
− | |podtyp = | + | |okres istnienia = |
− | |gromada = | + | |grafika = Żmija zygzakowata_1.jpg |
− | |rząd = | + | |opis grafiki = Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:European_Adder_(Vipera_berus)_(7345076130).jpg Commons Wikimedia] |
− | |rodzina = | + | |typ = strunowce |
− | |rodzaj = '' | + | |podtyp = kręgowce |
+ | |gromada = zauropsydy | ||
+ | |rząd = łuskonośne | ||
+ | |rodzina = żmijowate | ||
+ | |rodzaj = ''Vipera'' | ||
+ | |gatunek = | ||
+ | |synonimy = | ||
+ | |wikispecies = | ||
+ | |commons = | ||
}} | }} | ||
− | '''Żmija zygzakowata''' ( | + | '''Żmija zygzakowata''' – jedyny jadowity wąż żyjący w Polsce. |
+ | <br/><br/> | ||
+ | ==Charakterystyka== | ||
+ | Długość ciała żmii zygzakowatej wynosi przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała jest zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielony, niebieskoszary, pomarańczowy, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", nie zawsze jest widoczny. | ||
− | Żmija zygzakowata jest | + | Zęby żmii składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi wstrzykiwany jest ofierze silnie toksyczny jad. Żmija zygzakowata jest zwierzęciem płochliwym i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Ukąszenie odbywa się często bez wstrzykiwania jadu, może ono jednak być niebezpieczne, szczególnie dla dzieci i osób starszych, i wymaga konsultacji lekarskiej. Jednym z objawów jest martwica lub porażenie układu oddechowego, zmniejszenie krzepliwości krwi, a także zmiany w pracy rytmu serca. Konieczne jest wówczas podanie surowicy końskiej neutralizującej toksyny zawarte w jadzie. |
− | + | Żmija żywi się małymi ssakami: [[kret|kretami]], [[ryjówka|ryjówkami]], gryzoniami, żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków, a także owadami. Prowadzi dzienny tryb życia. Spotkać ją można najczęściej w porze godowej: w kwietniu i w maju. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie. | |
− | |||
− | + | Jest gatunkiem występującym pospolicie na [[Warmia |Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]]. Podlega ochronie prawnej. | |
− | + | ==Bibliografia== | |
+ | Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 30.<br/> | ||
− | + | [[Kategoria:Przyroda]] [[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]] | |
− | |||
− | [[ | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | [[Kategoria:Zwierzęta]] | ||
− | |||
− | |||
− |
Aktualna wersja na dzień 08:38, 15 mar 2015
Żmija zygzakowata | |
| |
Vipera berus` | |
Linnaeus, 1758 | |
Vipera berus Linnaeus, 1758 | |
Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: Commons Wikimedia | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | zauropsydy |
Rząd | łuskonośne |
Rodzina | żmijowate |
Rodzaj | Vipera |
Żmija zygzakowata – jedyny jadowity wąż żyjący w Polsce.
Charakterystyka
Długość ciała żmii zygzakowatej wynosi przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała jest zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielony, niebieskoszary, pomarańczowy, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", nie zawsze jest widoczny.
Zęby żmii składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi wstrzykiwany jest ofierze silnie toksyczny jad. Żmija zygzakowata jest zwierzęciem płochliwym i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Ukąszenie odbywa się często bez wstrzykiwania jadu, może ono jednak być niebezpieczne, szczególnie dla dzieci i osób starszych, i wymaga konsultacji lekarskiej. Jednym z objawów jest martwica lub porażenie układu oddechowego, zmniejszenie krzepliwości krwi, a także zmiany w pracy rytmu serca. Konieczne jest wówczas podanie surowicy końskiej neutralizującej toksyny zawarte w jadzie.
Żmija żywi się małymi ssakami: kretami, ryjówkami, gryzoniami, żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków, a także owadami. Prowadzi dzienny tryb życia. Spotkać ją można najczęściej w porze godowej: w kwietniu i w maju. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.
Jest gatunkiem występującym pospolicie na Warmii i Mazurach. Podlega ochronie prawnej.
Bibliografia
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 30.