Żmija zygzakowata: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(drobne techniczne)
 
(Nie pokazano 23 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{Zwierzę infobox
 
{{Zwierzę infobox
  |nazwa polska       = ‘’Żmija zygzakowata’’
+
  |nazwa zwyczajowa       = Żmija zygzakowata
  |nazwa łacińska        = ‘’Vipera berus’’
+
  |nazwa łacińska        = ''Vipera berus''
|zoolog                = Linnaeus, 1758
+
|TSN                    =
|typ                    = [[strunowce]]
+
|zoolog                = Linnaeus, 1758
  |podtyp                = [[kręgowce]]
+
|okres istnienia        =
  |gromada                = [[zauropsydy]]
+
|grafika                = Żmija zygzakowata_1.jpg
  |rząd                  = [[łuskonośne]]
+
|opis grafiki          = Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:European_Adder_(Vipera_berus)_(7345076130).jpg Commons Wikimedia]
  |rodzina                = [[żmijowate]]
+
|typ                    = strunowce
  |rodzaj                = ''[[Vipera]]''
+
  |podtyp                = kręgowce
 +
  |gromada                = zauropsydy
 +
  |rząd                  = łuskonośne
 +
  |rodzina                = żmijowate
 +
  |rodzaj                = ''Vipera''
 +
|gatunek                =
 +
|synonimy              =
 +
|wikispecies            =
 +
|commons                =
 
}}
 
}}
'''Żmija zygzakowata''' (''Vipera berus'', Linnaeus, 1758)
 
  
Żmija zygzakowata jest jedynym jadowitym wężem żyjącym w Polsce. Długość ciała przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielonym, niebieskoszarym, pomarańczowym, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Na nim ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", który nie zawsze jest widoczny.  
+
'''Żmija zygzakowata''' – jedyny jadowity wąż żyjący w Polsce.  
 +
<br/><br/>
 +
==Charakterystyka==
 +
Długość ciała żmii zygzakowatej wynosi przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała jest zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielony, niebieskoszary, pomarańczowy, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", nie zawsze jest widoczny.
  
Ciekawie działają zęby żmii, które składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi „wstrzykiwany” ofierze jest silnie toksyczny jad. W przypadku ludzi – może być niebezpieczny – jednym z objawów może być martwica lub porażenie układu oddechowego. Jedynym ratunkiem wówczas jest surowica antyjadowa. Warto jednak podkreślić, że jest bardzo tchórzliwym zwierzęciem i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Atakuje tylko wówczas, gdy jest osaczona.
+
Zęby żmii składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi wstrzykiwany  jest ofierze silnie toksyczny jad. Żmija zygzakowata jest zwierzęciem płochliwym i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Ukąszenie odbywa się często bez wstrzykiwania jadu, może ono jednak być niebezpieczne, szczególnie dla dzieci i osób starszych, i wymaga konsultacji lekarskiej. Jednym z objawów jest martwica lub porażenie układu oddechowego, zmniejszenie krzepliwości krwi, a także zmiany w pracy rytmu serca. Konieczne jest wówczas podanie surowicy końskiej neutralizującej toksyny zawarte w jadzie.
  
Żywi się małymi ssakami: kretami, ryjówkami oraz gryzoniami. Nie gardzi też żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków czy owadami. Prowadzi dzienny tryb życia, spotkać ją można najczęściej w porze godowej – kwiecień/maj. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.
+
Żmija  żywi się małymi ssakami: [[kret|kretami]], [[ryjówka|ryjówkami]], gryzoniami, żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków, a także owadami. Prowadzi dzienny tryb życia. Spotkać ją można najczęściej w porze godowej: w  kwietniu i w maju. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.
  
[[Grafika:Żmija zygzakowata.jpg|600px|]]
+
Jest gatunkiem występującym pospolicie na [[Warmia |Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]]. Podlega ochronie prawnej.
  
Żmija zygzakowata (T.Brown)
+
==Bibliografia==
 +
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 30.<br/>
  
[[Grafika:Żmija zygzakowata Lebois.jpg|600px|]]
+
[[Kategoria:Przyroda]] [[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]
 
 
Często spotykany widok – żmija zygzakowata wygrzewająca się na asfalcie. (L.Lebois)
 
 
 
 
 
 
 
=='''Źródła:'''==
 
*[[Główczyński Krzysztof|Główczyński K.]]/ [[Wittbrodt Krzysztof|Wittbrodt K.]] 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 30 str.
 
*WikiMedia
 
[[Kategoria:Przyroda]]
 
JustJask
 

Aktualna wersja na dzień 08:38, 15 mar 2015

Żmija zygzakowata

Vipera berus`
Linnaeus, 1758
Vipera berus Linnaeus, 1758
Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: Commons Wikimedia
Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada zauropsydy
Rząd łuskonośne
Rodzina żmijowate
Rodzaj Vipera

Żmija zygzakowata – jedyny jadowity wąż żyjący w Polsce.

Charakterystyka

Długość ciała żmii zygzakowatej wynosi przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała jest zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielony, niebieskoszary, pomarańczowy, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", nie zawsze jest widoczny.

Zęby żmii składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi wstrzykiwany jest ofierze silnie toksyczny jad. Żmija zygzakowata jest zwierzęciem płochliwym i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Ukąszenie odbywa się często bez wstrzykiwania jadu, może ono jednak być niebezpieczne, szczególnie dla dzieci i osób starszych, i wymaga konsultacji lekarskiej. Jednym z objawów jest martwica lub porażenie układu oddechowego, zmniejszenie krzepliwości krwi, a także zmiany w pracy rytmu serca. Konieczne jest wówczas podanie surowicy końskiej neutralizującej toksyny zawarte w jadzie.

Żmija żywi się małymi ssakami: kretami, ryjówkami, gryzoniami, żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków, a także owadami. Prowadzi dzienny tryb życia. Spotkać ją można najczęściej w porze godowej: w kwietniu i w maju. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.

Jest gatunkiem występującym pospolicie na Warmii i Mazurach. Podlega ochronie prawnej.

Bibliografia

Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 30.