Żmija zygzakowata: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:
 
  |zoolog                = Linnaeus, 1758
 
  |zoolog                = Linnaeus, 1758
 
  |okres istnienia        =  
 
  |okres istnienia        =  
  |grafika                = Żmija zygzakowata.jpg|400px|thumb|left|Żmija zygzakowata (zdj.T.Brown)
+
  |grafika                = Żmija zygzakowata_1.jpg
  |opis grafiki          = Żmija zygzakowata (fot. T. Brown, flickr.com)
+
  |opis grafiki          = Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:European_Adder_(Vipera_berus)_(7345076130).jpg Commons Wikimedia]
 
  |typ                    = strunowce
 
  |typ                    = strunowce
 
  |podtyp                = kręgowce
 
  |podtyp                = kręgowce
Linia 12: Linia 12:
 
  |rząd                  = łuskonośne
 
  |rząd                  = łuskonośne
 
  |rodzina                = żmijowate
 
  |rodzina                = żmijowate
  |rodzaj                = Vipera
+
  |rodzaj                = ''Vipera''
 
  |gatunek                =  
 
  |gatunek                =  
 
  |synonimy              =  
 
  |synonimy              =  
Linia 21: Linia 21:
 
'''Żmija zygzakowata''' – jedyny jadowity wąż żyjący w Polsce.  
 
'''Żmija zygzakowata''' – jedyny jadowity wąż żyjący w Polsce.  
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
[[Grafika:Żmija zygzakowata Lebois.jpg|300px|thumb|left|Żmija zygzakowata wygrzewająca się na asfalcie (fot. L. Lebois)]]
 
 
==Charakterystyka==
 
==Charakterystyka==
 
Długość ciała żmii zygzakowatej wynosi przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała jest zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielony, niebieskoszary, pomarańczowy, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", nie zawsze jest widoczny.
 
Długość ciała żmii zygzakowatej wynosi przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała jest zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielony, niebieskoszary, pomarańczowy, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", nie zawsze jest widoczny.
Linia 27: Linia 26:
 
Zęby żmii składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi wstrzykiwany  jest ofierze silnie toksyczny jad. Żmija zygzakowata jest zwierzęciem płochliwym i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Ukąszenie odbywa się często bez wstrzykiwania jadu, może ono jednak być niebezpieczne, szczególnie dla dzieci i osób starszych, i wymaga konsultacji lekarskiej. Jednym z objawów jest martwica lub porażenie układu oddechowego, zmniejszenie krzepliwości krwi, a także zmiany w pracy rytmu serca. Konieczne jest wówczas podanie surowicy końskiej neutralizującej toksyny zawarte w jadzie.
 
Zęby żmii składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi wstrzykiwany  jest ofierze silnie toksyczny jad. Żmija zygzakowata jest zwierzęciem płochliwym i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Ukąszenie odbywa się często bez wstrzykiwania jadu, może ono jednak być niebezpieczne, szczególnie dla dzieci i osób starszych, i wymaga konsultacji lekarskiej. Jednym z objawów jest martwica lub porażenie układu oddechowego, zmniejszenie krzepliwości krwi, a także zmiany w pracy rytmu serca. Konieczne jest wówczas podanie surowicy końskiej neutralizującej toksyny zawarte w jadzie.
  
Żywi się małymi ssakami: kretami, ryjówkami, gryzoniami, żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków, a także owadami. Prowadzi dzienny tryb życia. Spotkać ją można najczęściej w porze godowej: w  kwietniu i w maju. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.
+
Żmija  żywi się małymi ssakami: [[kret|kretami]], [[ryjówka|ryjówkami]], gryzoniami, żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków, a także owadami. Prowadzi dzienny tryb życia. Spotkać ją można najczęściej w porze godowej: w  kwietniu i w maju. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.
  
 
Jest gatunkiem występującym pospolicie na [[Warmia |Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]]. Podlega ochronie prawnej.
 
Jest gatunkiem występującym pospolicie na [[Warmia |Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]]. Podlega ochronie prawnej.
  
 
==Bibliografia==  
 
==Bibliografia==  
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 30.
+
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 30.<br/>
  
[[Kategoria:Zwierzęta]]
+
[[Kategoria:Przyroda]] [[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]
[[Kategoria:Przyroda]]
 
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]
 

Aktualna wersja na dzień 08:38, 15 mar 2015

Żmija zygzakowata

Vipera berus`
Linnaeus, 1758
Vipera berus Linnaeus, 1758
Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: Commons Wikimedia
Żmija zygzakowata. Fot. Thomas Brown. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada zauropsydy
Rząd łuskonośne
Rodzina żmijowate
Rodzaj Vipera

Żmija zygzakowata – jedyny jadowity wąż żyjący w Polsce.

Charakterystyka

Długość ciała żmii zygzakowatej wynosi przeważnie ok. 75 cm (rzadziej do 90 cm). Ubarwienie ciała jest zmienne: przybiera kolor brązowy, srebrzystoszary, żółtawy, oliwkowozielony, niebieskoszary, pomarańczowy, czerwonobrązowy lub miedzianoczerwony. Ciemniejszy zygzak, tzw. "wstęga kainowa", nie zawsze jest widoczny.

Zęby żmii składają się w spoczynku, a wysuwają w trakcie ataku. Przez nie kanałami jadowymi wstrzykiwany jest ofierze silnie toksyczny jad. Żmija zygzakowata jest zwierzęciem płochliwym i najczęściej ucieka przed napastnikiem. Ukąszenie odbywa się często bez wstrzykiwania jadu, może ono jednak być niebezpieczne, szczególnie dla dzieci i osób starszych, i wymaga konsultacji lekarskiej. Jednym z objawów jest martwica lub porażenie układu oddechowego, zmniejszenie krzepliwości krwi, a także zmiany w pracy rytmu serca. Konieczne jest wówczas podanie surowicy końskiej neutralizującej toksyny zawarte w jadzie.

Żmija żywi się małymi ssakami: kretami, ryjówkami, gryzoniami, żabami i jaszczurkami oraz pisklętami ptaków, a także owadami. Prowadzi dzienny tryb życia. Spotkać ją można najczęściej w porze godowej: w kwietniu i w maju. Preferuje obrzeża lasów, podmokłe łąki, polany leśne. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.

Jest gatunkiem występującym pospolicie na Warmii i Mazurach. Podlega ochronie prawnej.

Bibliografia

Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 30.