Szlak Grunwaldzki: Waplewo - Samborowo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Opis)
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 16: Linia 16:
 
  | administrator    = Oddział Warmińsko-Mazurski PTTK
 
  | administrator    = Oddział Warmińsko-Mazurski PTTK
 
}}
 
}}
'''Szlak pieszy''' – piesza trasa wycieczkowa oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki lądowe wykorzystują biegnące w terenie drogi i ścieżki. W [[Polska|Polsce]] ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała (np. czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą).<br/>
+
'''Szlak pieszy''' – piesza trasa wycieczkowa oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki lądowe wykorzystują biegnące w terenie drogi i ścieżki. W [[Polska|Polsce]] ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała (np. czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą).<br/><br/>
 
==Nazwa szlaku==
 
==Nazwa szlaku==
 
'''Szlak Grunwaldzki'''
 
'''Szlak Grunwaldzki'''
Linia 23: Linia 23:
 
<br/>
 
<br/>
 
== Opis ==
 
== Opis ==
[[Plik:Grunwald pole bitwy.jpg|240px|right|thumb|Pole bitwy pod Grunwaldem]]
 
[[Plik:cmentarz.jpg|280px|left|thumb|Cmentarz z I wojny światowej w Waplewie]]
 
 
Początek szlaku we wsi [[Waplewo]]. Najstarsze znane wzmianki o miejscowości pochodzą z 1384 r. We wsi znajduje się wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa eklektyczny, dawniej ewangelicki dziś [[Kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława w Waplewie|kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława]] z 1872 r. Świątynia pierwotnie gotycka, murowana, przebudowana w latach 1870-72 (fragmenty gotyckie odsłonięte). Wewnątrz niej znajduje się stara misa chrzcielna granitowa. We wsi [[Cmentarz z I wojny światowej w Waplewie|cmentarz z I wojny światowej]]. Inne zabytki: pozostałości cmentarza ewangelickiego z drugiej połowy XIX w.
 
Początek szlaku we wsi [[Waplewo]]. Najstarsze znane wzmianki o miejscowości pochodzą z 1384 r. We wsi znajduje się wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa eklektyczny, dawniej ewangelicki dziś [[Kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława w Waplewie|kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława]] z 1872 r. Świątynia pierwotnie gotycka, murowana, przebudowana w latach 1870-72 (fragmenty gotyckie odsłonięte). Wewnątrz niej znajduje się stara misa chrzcielna granitowa. We wsi [[Cmentarz z I wojny światowej w Waplewie|cmentarz z I wojny światowej]]. Inne zabytki: pozostałości cmentarza ewangelickiego z drugiej połowy XIX w.
  
Szlak wiedzie przez [[Grunwald]] i pobliskie pole bitwy, gdzie znajduje się węzeł szlaków pieszych. Oprócz szlaku niebieskiego, swój początek mają tutaj: [[Szlak pieszy Grunwald-Olsztynek|szlak zielony]], czarny do [[Kurzętnik|Kurzętnika]] oraz [[Szlak pieszy grunwaldzki Grunwald-Bądzyn|szlak czerwony]]. Na polach grunwaldzkich doszło do bitwy pomiędzy połączonymi siłami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego a elitą wojsk zakonu krzyżackiego wspartą przez ciężkozbrojne rycerstwo z całej Europy Zachodniej. Miażdżące zwycięstwo wojsk polsko-litewskich złamało potęgę zakonu i przeszło do historii jako jedno z najwspanialszych zwycięstw oręża polskiego. W 550. rocznicę bitwy odsłonięto Grunwaldzki Pomnik [[(Pomnik Zwycięstwa Grunwaldzkiego)]], składający się z granitowego obelisku, jedenastu 30-metrowych masztów symbolizujących sztandary polskich i litewsko-ruskich chorągwi. Obok znajduje się amfiteatr z pomieszczeniami [[Muzeum Bitwy pod Grunwaldem]], salą kinową i mapą plastyczną z kolorowych kamieni, pokazującą ustawienie wojsk przed bitwą. Na polu bitwy znajdują się również ruiny kaplicy pobitewnej, pozostałości Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie zburzonego przez hitlerowców w 1939 r., [[Kamień Jungingena]], [[Kopiec Jagiełły]] usypany przez harcerzy z ZHP w 1959 r.
+
Szlak wiedzie przez [[Grunwald]] i pobliskie pole bitwy, gdzie znajduje się węzeł szlaków pieszych. Oprócz szlaku niebieskiego, swój początek mają tutaj: [[ Szlak pieszy Grunwald - Olsztynek|szlak zielony]], czarny do [[Kurzętnik|Kurzętnika]] oraz [[Szlak pieszy grunwladzki: Grunwald - Bądzyn|szlak czerwony]]. Na polach grunwaldzkich doszło do bitwy pomiędzy połączonymi siłami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego a elitą wojsk zakonu krzyżackiego wspartą przez ciężkozbrojne rycerstwo z całej Europy Zachodniej. Miażdżące zwycięstwo wojsk polsko-litewskich złamało potęgę zakonu i przeszło do historii jako jedno z najwspanialszych zwycięstw oręża polskiego. W 550. rocznicę bitwy odsłonięto Grunwaldzki Pomnik {[[lkwim:Pomnik Grunwaldzki|Pomnik Zwycięstwa Grunwaldzkiego)]], składający się z granitowego obelisku, jedenastu 30-metrowych masztów symbolizujących sztandary polskich i litewsko-ruskich chorągwi. Obok znajduje się amfiteatr z pomieszczeniami [[lkwim:Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku |Muzeum Bitwy pod Grunwaldem]], salą kinową i mapą plastyczną z kolorowych kamieni, pokazującą ustawienie wojsk przed bitwą. Na polu bitwy znajdują się również ruiny kaplicy pobitewnej, pozostałości Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie zburzonego przez hitlerowców w 1939 r., [[Kamień Jungingena]], [[Kopiec Jagiełły]] usypany przez harcerzy z ZHP w 1959 r.
  
Ponadto szlak biegnie również przez [[Park Krajobrazowy Wzgórz Dylewskich]], w którym znajduje się objęte ochroną [[Jezioro Francuskie]] – najwyżej położone jezioro Polski północno-wschodniej.
+
Ponadto szlak biegnie również przez [[Park Krajobrazowy Wzgórz Dylewskich]], w którym znajduje się objęte ochroną [[Jezioro Francuskie]] – najwyżej położone jezioro północno-wschodniej Polski.
  
 
Trasa kończy się w [[Samborowo|Samborowie]].
 
Trasa kończy się w [[Samborowo|Samborowie]].
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
1. Bałdowski J., Grunwald i okolice - przewodnik turystyczny, Warszawa 1986.
+
Bałdowski J., Grunwald i okolice przewodnik turystyczny, Warszawa 1986.<br>
2. Darmochwał T., Rumiński M. J., Warmia Mazury, przewodnik, Białystok 1996.  
+
Darmochwał T., Rumiński M. J., Warmia Mazury, przewodnik, Białystok 1996. <br>
3. http://jezioro.com.pl
+
[http://jezioro.com.pl jezioro.com.pl] [22.12.2013]<br>
4. http://szlaki.mazury.pl
+
[http://szlaki.mazury.pl szlaki.mazury.pl] [22.12.2013]
 
<br/>
 
<br/>
 
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria:Szlaki turystyczne]] [[Kategoria:Szlaki piesze]] [[Kategoria:Powiat olsztyński]]<br />
 
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria:Szlaki turystyczne]] [[Kategoria:Szlaki piesze]] [[Kategoria:Powiat olsztyński]]<br />

Aktualna wersja na dzień 12:48, 18 mar 2015

Szlak Grunwaldzki

Dane szlaku
Państwo Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Początek Waplewo
Koniec Samborowo
Kolor znakowania niebieski Niebieski.gif
Długość 60 km
Typ szlak pieszy
Administrator Oddział Warmińsko-Mazurski PTTK

Szlak pieszy – piesza trasa wycieczkowa oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki lądowe wykorzystują biegnące w terenie drogi i ścieżki. W Polsce ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała (np. czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą).

Nazwa szlaku

Szlak Grunwaldzki

Trasa

Waplewo dworzec PKP – Sitno – Ulonowo – Grunwald pole bitwy – Samin – Marcinkowo – Dylewo – Jezioro Francuskie (rezerwat) – Pietrzwałd – Naprom – Samborowo dworzec PKP

Opis

Początek szlaku we wsi Waplewo. Najstarsze znane wzmianki o miejscowości pochodzą z 1384 r. We wsi znajduje się wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa eklektyczny, dawniej ewangelicki dziś kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława z 1872 r. Świątynia pierwotnie gotycka, murowana, przebudowana w latach 1870-72 (fragmenty gotyckie odsłonięte). Wewnątrz niej znajduje się stara misa chrzcielna granitowa. We wsi cmentarz z I wojny światowej. Inne zabytki: pozostałości cmentarza ewangelickiego z drugiej połowy XIX w.

Szlak wiedzie przez Grunwald i pobliskie pole bitwy, gdzie znajduje się węzeł szlaków pieszych. Oprócz szlaku niebieskiego, swój początek mają tutaj: [[ Szlak pieszy Grunwald - Olsztynek|szlak zielony]], czarny do Kurzętnika oraz szlak czerwony. Na polach grunwaldzkich doszło do bitwy pomiędzy połączonymi siłami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego a elitą wojsk zakonu krzyżackiego wspartą przez ciężkozbrojne rycerstwo z całej Europy Zachodniej. Miażdżące zwycięstwo wojsk polsko-litewskich złamało potęgę zakonu i przeszło do historii jako jedno z najwspanialszych zwycięstw oręża polskiego. W 550. rocznicę bitwy odsłonięto Grunwaldzki Pomnik {Pomnik Zwycięstwa Grunwaldzkiego), składający się z granitowego obelisku, jedenastu 30-metrowych masztów symbolizujących sztandary polskich i litewsko-ruskich chorągwi. Obok znajduje się amfiteatr z pomieszczeniami Muzeum Bitwy pod Grunwaldem, salą kinową i mapą plastyczną z kolorowych kamieni, pokazującą ustawienie wojsk przed bitwą. Na polu bitwy znajdują się również ruiny kaplicy pobitewnej, pozostałości Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie zburzonego przez hitlerowców w 1939 r., Kamień Jungingena, Kopiec Jagiełły usypany przez harcerzy z ZHP w 1959 r.

Ponadto szlak biegnie również przez Park Krajobrazowy Wzgórz Dylewskich, w którym znajduje się objęte ochroną Jezioro Francuskie – najwyżej położone jezioro północno-wschodniej Polski.

Trasa kończy się w Samborowie.

Bibliografia

Bałdowski J., Grunwald i okolice – przewodnik turystyczny, Warszawa 1986.
Darmochwał T., Rumiński M. J., Warmia Mazury, przewodnik, Białystok 1996.
jezioro.com.pl [22.12.2013]
szlaki.mazury.pl [22.12.2013]