Bruno Bludau: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
|||
| Linia 41: | Linia 41: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Na podstawie artykułu zamieszczonego w " | + | Na podstawie artykułu zamieszczonego w "Gościu Niedzielnym. Posłańcu Warmińskim": ''Cudownie się śmiał'', "GN", nr 2/2012, 15 stycznia 2012.<br/> |
Wersja z 21:37, 22 mar 2015
| Bruno Bludau | |
| | |
 ks. Bruno Bludau.
Reprodukcja ze zbiorów Krzysztofa Kozłowskiego. Źródło: www.kkozlowski.pl | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 września 1890 r. Miejska Wola |
| Data i miejsce śmierci | 5 maja 1945 r. Ural |
| Przyczyna śmierci | śmierć męczeńska |
Bruno Bludau (ur. 9 września 1890 r. w Miejskiej Woli, zm. 5 maja 1945 r. na Uralu) – ksiądz włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
Życiorys
Urodził się 9 września 1890 r. w Miejskiej Woli (dawn. Bügerwalde) w parafii Mingajny (dawn. Mingehnen). Był synem właściciela ziemskiego.
Szkoła i wykształcenie
Maturę uzyskał w 1912 r. w gimnazjum w Reszlu, następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Braniewie. 9 lipca 1916 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Praca
Pierwszą parafią, w której ks. Bludau rozpoczął pracę duszpasterską jako wikariusz, były Jeziorany. 25 września 1917 r. podjął obowiązki wikariusza w Długoborze. 14 lipca 1919 r. został mianowany czwartym wikariuszem w Królewcu, gdzie pracował 12 lat.
Biskup warmiński 9 grudnia 1931 r. powierzył mu jako proboszczowi parafię w Plutach, w której pracował przez kolejnych 14 lat. W lutym 1945 r., już po wkroczeniu Armii Czerwonej, ks. Bruno Bludau został przetransportowany przez Rosjan do Lidzbarka Warmińskiego, następnie do Wystruci i dalej do obozu na Uralu, gdzie zmarł 5 maja 1945 r.
Śmierć męczeńska
Przed wkroczeniem Rosjan ksiądz udał się wraz ze swoją siostrą, która prowadziła mu dom, do gospodarstwa rodziny Hohmann, położonego w Zdroju, kilka kilometrów od Plut. Tam wraz z małą grupą parafian ukrył się w piwnicy. Gdy nadeszli Rosjanie, wszyscy zostali zagonieni przez wojsko sowieckie do Lechowa.
Ks. Bludau został związany i, mając na nogach jedynie drewniane chodaki, przeprowadzony do Lidzbarka Warmińskiego. W czasie drogi był bity i popychany przez Rosjan, ale zawsze wstawał, żeby iść dalej. Jak opisuje naoczny świadek tamtych wydarzeń, ks. Bludau był bardzo pobity i miał sińce na twarzy. Z kolei według relacji świadka z miejscowości Kaszuny ks. Bludau został przetransportowany z Lidzbarka Warmińskiego razem z czterema innymi księżmi samochodem w kierunku Wystruci.
Siostra księdza Bludaua zmarła w obozie koło Wystruci. Ks. Bludau zmarł 5 maja 1945 r. na Uralu.
Bibliografia
Na podstawie artykułu zamieszczonego w "Gościu Niedzielnym. Posłańcu Warmińskim": Cudownie się śmiał, "GN", nr 2/2012, 15 stycznia 2012.
