Joachim Kalnassy: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Warmii i Mazur
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Utworzono nową stronę "'''Joachim Otto Zygmunt Kalnassy''' (ur. w listopadzie 1741 w Wartemborku, zm. 2 kwietnia 1802 we Fromborku[1]) – polski poeta i tłumacz. == Życiorys == Urodził s...") |
|||
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Joachim Otto Zygmunt Kalnassy''' (ur. w listopadzie 1741 w Wartemborku, zm. 2 kwietnia 1802 we Fromborku | + | '''Joachim Otto Zygmunt Kalnassy''' (ur. w listopadzie 1741 w Wartemborku, zm. 2 kwietnia 1802 we [[Frombork|Fromborku]]) – polski poeta i tłumacz. |
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
Urodził się w 1741 roku w Wartemborku, w rodzinie posiadającej węgierskie korzenie, która osiadła na terenie [[Warmia|Warmii]] w pierwszych latach XVIII wieku. Był synem Zygmunta, miejscowego burgrabiego, i Barbary Demut. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym Wartemborku i pobliskim [[Reszel|Reszlu]]. | Urodził się w 1741 roku w Wartemborku, w rodzinie posiadającej węgierskie korzenie, która osiadła na terenie [[Warmia|Warmii]] w pierwszych latach XVIII wieku. Był synem Zygmunta, miejscowego burgrabiego, i Barbary Demut. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym Wartemborku i pobliskim [[Reszel|Reszlu]]. | ||
| − | W wieku 25 lat (około roku 1766) został osobistym sekretarzem [[Ignacy Krasicki| | + | W wieku 25 lat (około roku 1766) został osobistym sekretarzem [[lkwim:Ignacy Krasicki|Krasickiego]], współpracując równocześnie z czasopismem [[Monitor (czasopismo)|''Monitor'']]. Jego bliskie kontakty i współpraca z [[lkwim:Ignacy Krasicki|Krasickim]] trwała niemal 30 lat. W tym okresie prowadził kancelarię [[lkwim:Ignacy Krasicki|Krasickiego]], a ponadto wielokrotnie otrzymywał najbardziej poufne i osobiste misje. Często jeździł do Warszawy (1767, 1773, 1780, 1781, 1782 i 1788), gdzie przyjmowany był przez króla i Kajetana Ghigiottiego (członka Gabinetu Królewskiego), z którym kontaktował się w sprawach swego mecenasa. |
| − | W roku 1788 został [[Biskup koadiutor|koadiutorem]] Ghigiottiego na kanonii warmińskiej, instalowany tamże 12 października roku 1789 (12 lutego wyświęcony na księdza). W roku 1790 był proboszczem kolejno w Kwiecowie, [[Lamkowo|Lamkowie]] i [[Lubomino|Lubominie]]. Najczęściej jednak przebywał na dworze [[Ignacy Krasicki| Krasickiego]]. Dwa lata później (1792) został proboszczem w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]]. Po śmierci Ghigiottiego (1796) otrzymał kanonię warmińską, a 3 lata później (4 listopada 1799) obrano go prałatem i kustoszem katedralnym [[Frombork|Fromborka]], na którą to godność instalowany został 6 maja roku 1800. | + | W roku 1788 został [[Biskup koadiutor|koadiutorem]] Ghigiottiego na kanonii warmińskiej, instalowany tamże 12 października roku 1789 (12 lutego wyświęcony na księdza). W roku 1790 był proboszczem kolejno w Kwiecowie, [[Lamkowo|Lamkowie]] i [[Lubomino|Lubominie]]. Najczęściej jednak przebywał na dworze [[lkwim:Ignacy Krasicki|Krasickiego]]. Dwa lata później (1792) został proboszczem w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]]. Po śmierci Ghigiottiego (1796) otrzymał kanonię warmińską, a 3 lata później (4 listopada 1799) obrano go prałatem i kustoszem katedralnym [[Frombork|Fromborka]], na którą to godność instalowany został 6 maja roku 1800. |
Zmarł niespełna 2 lat później (2 kwietnia 1802) we [[Frombork|Fromborku]]. | Zmarł niespełna 2 lat później (2 kwietnia 1802) we [[Frombork|Fromborku]]. | ||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
Ponadto pozostawił wiele dopisków w listach Krasickiego do rodziny, a także w listach Antoniego Krasickiego do żony, Róży z Charczewskich, (rękopis: Biblioteka Narodowa, sygn. III 6102, k. 12v). | Ponadto pozostawił wiele dopisków w listach Krasickiego do rodziny, a także w listach Antoniego Krasickiego do żony, Róży z Charczewskich, (rękopis: Biblioteka Narodowa, sygn. III 6102, k. 12v). | ||
| − | |||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | * {{cytuj książkę |rozdział = T. 5: Oświecenie | tytuł = Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | rok = 1967 | strony = 49–50}} | + | * {{cytuj książkę |rozdział = T. 5: Oświecenie |tytuł = Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut |wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy |miejsce = Warszawa |rok = 1967 |strony = 49–50}} |
* Wikipedia.pl | * Wikipedia.pl | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Osoby|Kalnassy, Joachim Otto Zygmunt]] |
| − | [[Kategoria:Pisarze i poeci]] | + | [[Kategoria:Ludzie kultury|Kalnassy, Joachim Otto Zygmunt]] [[Kategoria:Pisarze i poeci|Kalnassy, Joachim Otto Zygmunt]] |
| − | [[Kategoria:1701-1800]] | + | [[Kategoria:1701-1800|Kalnassy, Joachim Otto Zygmunt]] |
| − | [[Kategoria:1801- | + | [[Kategoria:1801-1918|Kalnassy, Joachim Otto Zygmunt]] |
| + | [[Kategoria:Powiat braniewski||Kalnassy, Joachim Otto Zygmunt]] | ||
| + | [[Kategoria:Frombork (gmina miejsko-wiejska)|Kalnassy, Joachim Otto Zygmunt]] | ||
Aktualna wersja na dzień 08:46, 26 sie 2015
Joachim Otto Zygmunt Kalnassy (ur. w listopadzie 1741 w Wartemborku, zm. 2 kwietnia 1802 we Fromborku) – polski poeta i tłumacz.
Życiorys
Urodził się w 1741 roku w Wartemborku, w rodzinie posiadającej węgierskie korzenie, która osiadła na terenie Warmii w pierwszych latach XVIII wieku. Był synem Zygmunta, miejscowego burgrabiego, i Barbary Demut. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym Wartemborku i pobliskim Reszlu.
W wieku 25 lat (około roku 1766) został osobistym sekretarzem Krasickiego, współpracując równocześnie z czasopismem Monitor. Jego bliskie kontakty i współpraca z Krasickim trwała niemal 30 lat. W tym okresie prowadził kancelarię Krasickiego, a ponadto wielokrotnie otrzymywał najbardziej poufne i osobiste misje. Często jeździł do Warszawy (1767, 1773, 1780, 1781, 1782 i 1788), gdzie przyjmowany był przez króla i Kajetana Ghigiottiego (członka Gabinetu Królewskiego), z którym kontaktował się w sprawach swego mecenasa.
W roku 1788 został koadiutorem Ghigiottiego na kanonii warmińskiej, instalowany tamże 12 października roku 1789 (12 lutego wyświęcony na księdza). W roku 1790 był proboszczem kolejno w Kwiecowie, Lamkowie i Lubominie. Najczęściej jednak przebywał na dworze Krasickiego. Dwa lata później (1792) został proboszczem w Lidzbarku Warmińskim. Po śmierci Ghigiottiego (1796) otrzymał kanonię warmińską, a 3 lata później (4 listopada 1799) obrano go prałatem i kustoszem katedralnym Fromborka, na którą to godność instalowany został 6 maja roku 1800.
Zmarł niespełna 2 lat później (2 kwietnia 1802) we Fromborku.
Twórczość
Ważniejsze utwory
- Tłomaczenia różne i własnej myśli wiersze, autograf sprzed roku 1790, Biblioteka Czartoryskich, sygn. 938, s. 167-253; wiersz "Na ogrody zamku heilsberskiego, ogł. T. Mikulski: "Gość w Heilsbergu", Zeszyty Wrocławskie 1952, nr 1, s. 14-15, przedr. w: W kręgu oświeconych, Warszawa 1960; przedr. J. Kott w: Poezja polskiego Oświecenia. Antologia, wyd. 2 Warszawa 1956; całość wyd. Z. Goliński, M. Klimowicz w zbiorze: "Miscellanea z doby Oświecenia" nr 2, wrocław 1965, Archiwum Literatury nr 9; rękopis zawiera tłumaczenia z Horacego (4 pieśni), Propercjusza (2 elegie) i wiersze oryginalne Kalnassiego
- Tłomaczenia różne i własnej myśli wiersze, autograf Archiwum Fromborskiego, obecnie zaginiony; fragmenty ogł. A. M. Kurpiel: "Prawa ręka" X. Biskupa Warmińskiego, Pamiętnik Literacki, rocznik 6 (1907), s. 492-500; (był to późniejszy zbiór wierszy wpisywanych do rękopisu aż do śmierci autora; rękopis zawierał wiersze okolicznościowe, sielanki, bajki oraz przekłady z Horacego i Propercjusza.
- Gramatyka polsko-grecka, niedokończony rękopis w roku 1803 znajdował się w Archiwum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie; później zaginął.
Przez pewien czas współpracował z czasopismem Monitor (jest autorem nr 78 z roku 1766).
Przekłady
- Franciszek Salezy: Przygotowania pożyteczne do pobożnego życia i szczęśliwej śmierci, Kwidzyn 1802
- Elegie Propercjusza. Ks. I-II, rękopis w roku 1803 znajdował się w Archiwum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie; później zaginął, (porównaj też: Ważniejsze utwory poz. 1 i 2).
Listy
- Do I. Krasickiego z 15 lutego 1773, wyd. Z. Goliński, M. Klimowicz, R. Wołoszyński w: Korespondencja I. Krasickiego, t. 1, Wrocław 1958.
Ponadto pozostawił wiele dopisków w listach Krasickiego do rodziny, a także w listach Antoniego Krasickiego do żony, Róży z Charczewskich, (rękopis: Biblioteka Narodowa, sygn. III 6102, k. 12v).
Bibliografia
- T. 5: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1967, s. 49–50.
- Wikipedia.pl
