Dzień św. Walentego: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Zwyczaje na Warmii i Mazurach)
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{EWiM Obyczaje infobox
 
{{EWiM Obyczaje infobox
  |Nazwa                = Dzień św. Wojciecha
+
  |Nazwa                = Dzień św. Walentego
  |zdjecie              = Święty Walenty.jpg
+
  |zdjecie              =
  |opis zdjecia          = Święty Walenty   
+
  |opis zdjecia          =  
 
  |dzien                = 14 lutego
 
  |dzien                = 14 lutego
 
  |typ swieta            =   
 
  |typ swieta            =   
Linia 14: Linia 14:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
 
+
''' Dzień św. Walentego''' – obchodzone 14 lutego święto ku czci patrona pomagającego w różnych dolegliwościach i chorobach układu nerwowego; jego wstawiennictwa poszukiwali epileptycy.  
''' Dzień św. Walentego''' - święto ku czci patrona pomagającego w różnych dolegliwościach i chorobach układu nerwowego; jego wstawiennictwa poszukiwali epileptycy.
+
<br/><br/>
 
 
<br/>
 
 
 
 
== Zwyczaje na Warmii i Mazurach ==
 
== Zwyczaje na Warmii i Mazurach ==
Na [[Warmia|Warmię]] kult świętego przybył z ziemi chełmińskiej, gdzie był czczony żarliwie. W Chełmnie odnotowano wiele uzdrowień, mających mieć związek ze wstawiennictwem Walentego. Imię świętego stało się wkrótce bardzo popularne, zarówno wśród duchownych jak i osób świeckich. Najpopularniejsze zachowane przysłowie związane z Walentym brzmiało następująco: ''Kiedy w święty Walenty deszcze, będzie ostry mróz jeszcze''.  
+
Na [[Warmia|Warmię]] kult św. Walentego przybył z ziemi chełmińskiej, gdzie był on czczony bardzo żarliwie. W Chełmnie odnotowano wiele uzdrowień mających mieć związek z jego wstawiennictwem. Imię to stało się wkrótce bardzo popularne, zarówno wśród duchownych, jak i osób świeckich. Najpopularniejsze zachowane przysłowie związane z dniem św. Walentego brzmiało następująco: ''Kiedy w święty Walenty deszcze, będzie ostry mróz jeszcze''.  
  
 
Kościoły i kaplice pod jego wezwaniem powstały między innymi w [[Biskupiec|Biskupcu]], [[Braniewo|Braniewie]], [[Dąbrówka Malborska|Dąbrówce Malborskiej]], [[Ełdyty Wielkie|Ełdytach Wielkich]], [[Jesionowo|Jesionowie]], [[Klewki|Klewkach]], [[Lutry|Lutrach]] czy [[Paluzy|Paluzach]]<ref> J. Chłosta, ''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009, s. 63</ref>.
 
Kościoły i kaplice pod jego wezwaniem powstały między innymi w [[Biskupiec|Biskupcu]], [[Braniewo|Braniewie]], [[Dąbrówka Malborska|Dąbrówce Malborskiej]], [[Ełdyty Wielkie|Ełdytach Wielkich]], [[Jesionowo|Jesionowie]], [[Klewki|Klewkach]], [[Lutry|Lutrach]] czy [[Paluzy|Paluzach]]<ref> J. Chłosta, ''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009, s. 63</ref>.
  
W kościele św. Walentego w [[Braniewo|Braniewie]] co roku 14 lutego odbywało się uroczyste nabożeństwo, z udziałem orkiestry. Na ten dzień duchowny przygotowywał również specjalne kazanie. W 1765 roku w [[Klewki|Klewkach]] ksiądz Mateusz Ksawery Orłowski powołał jedyne na Warmii bractwo świętego Walentego. W 1790 roku zostało oficjalnie potwierdzone przez ówczesnego papieża Piusa VI. Bractwo istniało do 1816 roku.
+
W kościele św. Walentego w [[Braniewo|Braniewie]] co roku 14 lutego odbywało się uroczyste nabożeństwo z udziałem orkiestry. Na ten dzień duchowny przygotowywał również specjalne kazanie. W 1765 roku w [[Klewki|Klewkach]] ksiądz Mateusz Ksawery Orłowski powołał jedyne na Warmii bractwo św. Walentego. W 1790 roku zostało oficjalnie potwierdzone przez ówczesnego papieża Piusa VI. Bractwo istniało do 1816 roku.  
 
 
Nie zachowały się informacje o jakichkolwiek ludowych zwyczajach i obrzędach związanych ze świętym Walentym.
 
  
 +
Nie zachowały się informacje o jakichkolwiek ludowych zwyczajach i obrzędach związanych ze świętym Walentym, za to samo imię cieszyło się na XIX-wiecznej Warmii wielkim powodzeniem i bardzo chętnie nadawano je synom.
 
<br/>
 
<br/>
 
+
{{Przypisy}}
 +
<references/>
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
#Barczewski Walenty, ''Kiermasy na Warmii i inne pisma wybrane'', Olsztyn 1984.
+
Barczewski Walenty, ''Kiermasy na Warmii i inne pisma wybrane'', Olsztyn 1984.<br/>
#Chłosta Jan,''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009.
+
Chłosta Jan,''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009.<br/>
{{Przypisy}}
 
<references>
 
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
[[Kategoria: Kultura]][[Kategoria:Kultura niematerialna]][[Kategoria: Wierzenia i obyczaje]]
[[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: Etnografia]][[Kategoria: Wierzenia i Obyczaje]]
 

Aktualna wersja na dzień 09:40, 14 lut 2016

Dzień św. Walentego

Dzień 14 lutego

Dzień św. Walentego – obchodzone 14 lutego święto ku czci patrona pomagającego w różnych dolegliwościach i chorobach układu nerwowego; jego wstawiennictwa poszukiwali epileptycy.

Zwyczaje na Warmii i Mazurach

Na Warmię kult św. Walentego przybył z ziemi chełmińskiej, gdzie był on czczony bardzo żarliwie. W Chełmnie odnotowano wiele uzdrowień mających mieć związek z jego wstawiennictwem. Imię to stało się wkrótce bardzo popularne, zarówno wśród duchownych, jak i osób świeckich. Najpopularniejsze zachowane przysłowie związane z dniem św. Walentego brzmiało następująco: Kiedy w święty Walenty deszcze, będzie ostry mróz jeszcze.

Kościoły i kaplice pod jego wezwaniem powstały między innymi w Biskupcu, Braniewie, Dąbrówce Malborskiej, Ełdytach Wielkich, Jesionowie, Klewkach, Lutrach czy Paluzach[1].

W kościele św. Walentego w Braniewie co roku 14 lutego odbywało się uroczyste nabożeństwo z udziałem orkiestry. Na ten dzień duchowny przygotowywał również specjalne kazanie. W 1765 roku w Klewkach ksiądz Mateusz Ksawery Orłowski powołał jedyne na Warmii bractwo św. Walentego. W 1790 roku zostało oficjalnie potwierdzone przez ówczesnego papieża Piusa VI. Bractwo istniało do 1816 roku.

Nie zachowały się informacje o jakichkolwiek ludowych zwyczajach i obrzędach związanych ze świętym Walentym, za to samo imię cieszyło się na XIX-wiecznej Warmii wielkim powodzeniem i bardzo chętnie nadawano je synom.

Przypisy

  1. J. Chłosta, Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009, s. 63

Bibliografia

Barczewski Walenty, Kiermasy na Warmii i inne pisma wybrane, Olsztyn 1984.
Chłosta Jan,Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009.