Długobór: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Wieś infobox | {{Wieś infobox | ||
| − | + | |nazwa = Długobór | |
|herb wsi = | |herb wsi = | ||
|flaga wsi = | |flaga wsi = | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = Długoboru | |dopełniacz wsi = Długoboru | ||
| − | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = Dlugobor.jpg |
| − | |opis zdjęcia = | + | |opis zdjęcia = Długobór. Kapliczka |
|rodzaj miejscowości = | |rodzaj miejscowości = | ||
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie | ||
Wersja z 08:16, 2 lip 2014
| Długobór | |
| | |
 Długobór. Kapliczka
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | braniewski |
| Gmina | Płoskinia |
| Liczba ludności (2010) | 215 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Długobór | |
| Położenie na mapie Polski  Długobór | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Długobór (niem. Langwalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Płoskinia. W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 215. mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą wsie: Długobór i Długobór–Osada. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Łukasz Korneluk[1].
Spis treści
[ukryj]Położenie
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko–mazurskiego, na Równinie Warmińskiej, 11 km na wschód od Pieniężna i 7 km na południowy zachód od Płoskini, w pobliżu granicy z powiatem lidzbarskim.
Dzieje miejscowości
Pierwsza wzmianka na temat wsi w źródłach historycznych pochodzi z 1318 roku. Była to wieś założona na prawie chełmińskim; pod koniec XVIII wieku stała się wsią królewską. Działał tu wówczas młyn, a ziemię uprawiało 56. gospodarzy (łącznie z sołtysem). W 1820 roku było tu 48 gospodarstw rolnych, a przed wybuchem II wojny światowej 42 gospodarstwa rolne; większość mieszkańców utrzymywała się wówczas z rolnictwa i leśnictwa.
Kościół gotycki wzniesiono we wsi już w XIV wieku. Przez następne stulecia kilkakrotnie go odnawiano (w: 1689 r., 1725 r., 1746 r., 1880 r.), w tym gruntownie w 1927 r. i 1931 r. roku. Uszkodzony podczas działań wojennych na początku 1945 roku został raz jeszcze odnowiony w latach 1946–1947, a w latach 1950–1951 dobudowano mu wieżę. Wieś znajduje się także na terenie parafii greckokatolickiej pw. św. Michała Archanioła w Pieniężnie.
Po II wojnie światowej we wsi utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne.
Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach:
- 1857 r. – 537 osób
- 1933 r. – 598 osób
- 1939 r. – 590 osób
Zabytki
- kościół pw. św. Jana Chrzciciela
- cmentarz przykościelny
- wiejska zabudowa mieszkaniowa, zachowana w dobrym stanie w około 80%; najliczniejsza grupa to domy warmińskie, murowane, z XIX wieku; w większości zagród zabudowania gospodarcze, drewniane i murowane
- plebania z XVIII wieku
- dawna karczma z XIX wieku
- dawna szkoła z XIX wieku
- kapliczki z przełomu XIX i XX wieku
Bibliografia
- Braniewo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1973.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Wojewódzka Ewidencja Zabytków [12.11.2013]
- Plan rozwoju lokalnego dla gminy Płoskinia [12.11.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
- Verwaltungsgeschichte [12.11.2013]
Przypisy
