Kosakowo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
Linia 6: Linia 6:
 
  |dopełniacz wsi        = Kosakowa   
 
  |dopełniacz wsi        = Kosakowa   
 
  |zdjęcie              = Zabytkowa dzwonnica kościelna w Kosakowie.jpg  
 
  |zdjęcie              = Zabytkowa dzwonnica kościelna w Kosakowie.jpg  
  |opis zdjęcia          = Zabytkowa dzwonnica kościelna w Kosakowie  
+
  |opis zdjęcia          = Zabytkowa dzwonnica kościelna w Kosakowie.<br>Fot. Tadeusz Plebański. Źródło: [http://www.ciekawemazury.pl/info.htm#1514/pl/p/kosakowo_-_zabytkowa_dzwonnica www.ciekawemazury.pl]   
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie

Wersja z 11:21, 15 gru 2014

Kosakowo

Zabytkowa dzwonnica kościelna w Kosakowie.Fot. Tadeusz Plebański. Źródło: www.ciekawemazury.pl
Zabytkowa dzwonnica kościelna w Kosakowie.
Fot. Tadeusz Plebański. Źródło: www.ciekawemazury.pl
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat kętrzyński
Gmina Srokowo
Liczba ludności (2010) 232[1]
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Kosakowo
Kosakowo
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Kosakowo
Kosakowo
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Kosakowo (niem. Marienthal) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Srokowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 232 mieszkańców (łącznie z Lipowem). W skład sołectwa wchodzą wsie: Kosakowo, Lipowo, Łęsk, Wikrowo i Wólka Jankowska. Funkcję sołtysa obecnie sprawuje Zenon Rutkowski[2].

Położenie

Kosakowo leży w odległości 4 km od Srokowa.

Dzieje miejscowości

Miejscowość powstała w 1387 roku jako wieś czynszowa na prawie chełmińskim, obejmująca obszar 50 łanów. W 1657 roku została doszczętnie zniszczona przez Tatarów. Spalony został również miejscowy kościół. Na początku kolejnego stulecia miejscowość została spustoszona przez epidemię dżumy. W 1710 roku zaraza doprowadziła do śmierci 13 mieszkańców.

W 1785 roku miejscowość składała się z 35 domów. W 1817 roku 223 mieszkańców żyło w 43 domostwach. W 1909 roku wzniesiony został budynek jednoklasowej szkoły. U progu II wojny światowej Kosakowo było zamieszkane przez 429 osób.

W czasie wojny w Kosakowie i okolicach przebywali polscy robotnicy przymusowi. Po 1945 roku jeden z nich, Nikodem Błażewicz, został pierwszym powojennym sołtysem wsi. W roku 1949 do miejscowej szkoły uczęszczało 56 uczniów. W 1954 roku Kosakowo była siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej, którą zniesiono trzy lata później. W 1970 roku miejscowość była zamieszkana przez 170 osób. W tym czasie w Kosakowie działała ośmioklasowa szkoła podstawowa oraz punkt biblioteczny. W 1973 roku w skład sołectwa Kosakowo w gminie Srokowo wchodziło pięć miejscowości.

Miejscowość ma charakter typowej wsi rolniczej, jednak coraz chętniej mieszkańcy decydują się na prowadzenie gospodarstw agroturystycznych. W Kosakowie działa Koło Gospodyń Wiejskich, istnieje również świetlica. W centrum wsi znajduje się staw zarybiany przez mieszkańców.

Miejscowy kościół został zniszczony w czasie najazdu tatarskiego w roku 1657 i nie został już odbudowany. Zachowała się drewniana dzwonnica.

Zabytki

  • drewniana dzwonnica przebudowywana na przestrzeni XVI-XIX stulecia
  • dawna kuźnia z XIX stulecia

Przypisy

  1. Łącznie: Kosakowo i Lipowo.
  2. bip.warmia.mazury.pl [05.03.2014]

Bibliografia

Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic, przewodniczący komitetu redakcyjnego Andrzej Wakar, Olsztyn 1978.
Licharewa Zofia, Kętrzyn. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1962.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Bank Danych Lokalnych GUS [15.03.2014]
ciekawemazury.pl [15.03.2014]
img.iap.pl, folder Gmina Srokowo i okolice [15.03.2014]
jerzysikorski.pl, historia wsi Kosakowo [15.03.2014]
Wojewódzka ewidencja zabytków [05.03.2014]