Buk zwyczajny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 19: | Linia 19: | ||
|Lista synonimów = | |Lista synonimów = | ||
}} | }} | ||
| − | + | '''Buk zwyczajny''' ''Fagus sylvatica'' L.. – gatunek drzewa z rodziny rodziny bukowatych (''Fagaceae'').<br/><br/> | |
| − | |||
| − | '''Buk zwyczajny''' ''Fagus sylvatica'' L.. – gatunek drzewa z rodziny rodziny bukowatych (''Fagaceae''). | ||
| − | |||
[[Plik:kamienna gora.jpg|300px|thumb|right|Buczyna w rezerwacie „Kamienna Góra" koło Jonkowa - aspekt wiosenny]] | [[Plik:kamienna gora.jpg|300px|thumb|right|Buczyna w rezerwacie „Kamienna Góra" koło Jonkowa - aspekt wiosenny]] | ||
[[Plik:debowo.jpg|300px|thumb|right|Buczyna w rezerwacie „Dębowo" koło Biskupca - aspekt letni]] | [[Plik:debowo.jpg|300px|thumb|right|Buczyna w rezerwacie „Dębowo" koło Biskupca - aspekt letni]] | ||
| − | + | == Morfologia == | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Dorasta do wysokości 35(50) m i należy do największych krajowych drzew liściastych. Samotnie rosnące drzewa mają pień krótki i bardzo rozłożystą koronę, rosnące w zwarciu – pień długi, koronę krótką i wąską. Srebrzyście szara korowina przeważnie pozostaje gładka do starości. Liście są eliptyczne lub jajowate, 5-10 cm długości, na brzegu pofalowane i owłosione. Buki są drzewami jednopiennymi, ich kwiaty są rozdzielnopłciowe, wiatropylne, niepozorne, zebrane w kwiatostany osadzone w kątach liści na pędach jednorocznych. Owoce (orzeszki – bukiew) są trójgraniaste, zebrane po 2-3 w zdrewniałych kolczastych okrywach (miseczkach), pękających 4 klapami. | Dorasta do wysokości 35(50) m i należy do największych krajowych drzew liściastych. Samotnie rosnące drzewa mają pień krótki i bardzo rozłożystą koronę, rosnące w zwarciu – pień długi, koronę krótką i wąską. Srebrzyście szara korowina przeważnie pozostaje gładka do starości. Liście są eliptyczne lub jajowate, 5-10 cm długości, na brzegu pofalowane i owłosione. Buki są drzewami jednopiennymi, ich kwiaty są rozdzielnopłciowe, wiatropylne, niepozorne, zebrane w kwiatostany osadzone w kątach liści na pędach jednorocznych. Owoce (orzeszki – bukiew) są trójgraniaste, zebrane po 2-3 w zdrewniałych kolczastych okrywach (miseczkach), pękających 4 klapami. | ||
| − | + | == Rozmieszczenie i ekologia == | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Buk pospolity występuje w środkowej, południowej i zachodniej Europie. Przez Polskę przebiega północno-wschodnia granica zasięgu buka, obejmująca m.in. Warmię i Mazury. Biegnie ona mniej więcej wzdłuż linii: Węgorzewo–Mrągowo–Olsztyn–Brodnica, i dalej: Bydgoszcz–Poznań–Warszawa–Lublin–Tomaszów Lubelski. Na wschód od tej linii obserwować można drzewostany bukowe tylko na wyspowych stanowiskach, m.in. w rezerwatach „[[Rezerwat Dębowo|Dębowo]]” i „[[Rezerwat Bukowy|Bukowy]]”, położonych pomiędzy [[Biskupiec|Biskupcem]] i [[Reszel|Reszlem]]. | Buk pospolity występuje w środkowej, południowej i zachodniej Europie. Przez Polskę przebiega północno-wschodnia granica zasięgu buka, obejmująca m.in. Warmię i Mazury. Biegnie ona mniej więcej wzdłuż linii: Węgorzewo–Mrągowo–Olsztyn–Brodnica, i dalej: Bydgoszcz–Poznań–Warszawa–Lublin–Tomaszów Lubelski. Na wschód od tej linii obserwować można drzewostany bukowe tylko na wyspowych stanowiskach, m.in. w rezerwatach „[[Rezerwat Dębowo|Dębowo]]” i „[[Rezerwat Bukowy|Bukowy]]”, położonych pomiędzy [[Biskupiec|Biskupcem]] i [[Reszel|Reszlem]]. | ||
| − | |||
Buk zwyczajny jest typowym gatunkiem klimatu umiarkowanego o charakterze oceanicznym. Wymaga znacznej wilgotności powietrza i ma duże wymagania cieplne na obszarach nizinnych. Mimo swej okazałości jest wrażliwy na suszę, stagnującą wodę i silne mrozy, dlatego lubi regiony o wilgotnym powietrzu i łagodnych zimach. | Buk zwyczajny jest typowym gatunkiem klimatu umiarkowanego o charakterze oceanicznym. Wymaga znacznej wilgotności powietrza i ma duże wymagania cieplne na obszarach nizinnych. Mimo swej okazałości jest wrażliwy na suszę, stagnującą wodę i silne mrozy, dlatego lubi regiony o wilgotnym powietrzu i łagodnych zimach. | ||
| − | + | == Wartość użytkowa == | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Drewno buka, twarde i ciężkie, jest używane w meblarstwie, tokarstwie i do wyrobu parkietów. | Drewno buka, twarde i ciężkie, jest używane w meblarstwie, tokarstwie i do wyrobu parkietów. | ||
| − | + | == Ciekawostki == | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Dominowanie buka w niektórych kompleksach leśnych zachodnich obszarów [[Warmia i Mazury|Warmii i Mazur]] jest zjawiskiem stosunkowo młodym i, podobnie jak w przypadku świerka pospolitego, w dużym stopniu związane jest z działalnością człowieka. Wskazują na to m.in. stosunkowo nieliczne w regionie nazwy miejscowości wywodzących się od buka (częste w przypadku innych gatunków, takich jak np. dąb, klon czy lipa). | Dominowanie buka w niektórych kompleksach leśnych zachodnich obszarów [[Warmia i Mazury|Warmii i Mazur]] jest zjawiskiem stosunkowo młodym i, podobnie jak w przypadku świerka pospolitego, w dużym stopniu związane jest z działalnością człowieka. Wskazują na to m.in. stosunkowo nieliczne w regionie nazwy miejscowości wywodzących się od buka (częste w przypadku innych gatunków, takich jak np. dąb, klon czy lipa). | ||
| − | |||
W [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]] najpiękniejsze drzewostany bukowe spotkać można m.in. na [[Wysoczyzna Elbląska|Wysoczyźnie Elbląskiej]], [[Wzgórza Dylewskie|Wzgórzach Dylewskich]], w [[Lasy Iławskie|Lasach Iławskich]] oraz uroczysku [[Rezerwat Kamienna Góra|Kamienna Góra]] koło [[Jonkowo|Jonkowa]]. Dobrze zachowane starodrzewia lasów bukowych, stanowiące najdalej na wschód wysunięte, zwarte enklawy tego gatunku w całym zasięgu występowania w Europie, położone w okolicach [[Dobre Miasto|Dobrego Miasta]] objęto ochroną ustanawiając Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk [[NATURA 2000]] pod nazwą „[[Warmińskie Buczyny]]”. | W [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]] najpiękniejsze drzewostany bukowe spotkać można m.in. na [[Wysoczyzna Elbląska|Wysoczyźnie Elbląskiej]], [[Wzgórza Dylewskie|Wzgórzach Dylewskich]], w [[Lasy Iławskie|Lasach Iławskich]] oraz uroczysku [[Rezerwat Kamienna Góra|Kamienna Góra]] koło [[Jonkowo|Jonkowa]]. Dobrze zachowane starodrzewia lasów bukowych, stanowiące najdalej na wschód wysunięte, zwarte enklawy tego gatunku w całym zasięgu występowania w Europie, położone w okolicach [[Dobre Miasto|Dobrego Miasta]] objęto ochroną ustanawiając Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk [[NATURA 2000]] pod nazwą „[[Warmińskie Buczyny]]”. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | B. Polakowski: ''Świat roślinny Warmii i Mazur''. Olsztyn: Pojezierze, 1971. | + | B. Polakowski: ''Świat roślinny Warmii i Mazur''. Olsztyn: Pojezierze, 1971.<br/> |
| − | + | S. Białobok (red.): ''Buk zwyczajny Fagus sylvatica L. Nasze drzewa leśne, 10''. PWN, Warszawa-Poznań, 1990.<br/> | |
| − | S. Białobok (red.): ''Buk zwyczajny Fagus sylvatica L. Nasze drzewa leśne, 10''. PWN, Warszawa-Poznań, 1990. | + | W. Matuszkiewicz, P. Sikorski, W. Szwed, M. Wierzba: ''Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla''. Warszawa: PWN, 2012.<br/> |
| − | |||
| − | W. Matuszkiewicz, P. Sikorski, W. Szwed, M. Wierzba: ''Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla''. Warszawa: PWN, 2012. | ||
| − | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
| − | + | Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, [http://olsztyn.rdos.gov.pl/images/sdf/warminskie_buczyny_sdf.pdf olsztyn.rdos.gov.pl] [10.06.2014]<br/> | |
| − | Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim [http://olsztyn.rdos.gov.pl/images/sdf/warminskie_buczyny_sdf.pdf] | + | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Buk_zwyczajny pl.wikipedia.org, buk zwyczajny] [10.06.2014]<br/> |
| − | |||
| − | http://pl.wikipedia.org/wiki/Buk_zwyczajny | ||
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Rośliny]][[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Rośliny]][[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] | ||
Wersja z 16:39, 19 cze 2014
| Buk zwyczajny | |
| | |
| Fagus sylvatica | |
| L. | |
 Buk zwyczajny - liście | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | dwuliścienne |
| Rząd | bukowce |
| Rodzina | bukowate |
| Rodzaj | buk |
| Gatunek | buk zwyczajny |
| Synonimy | |
Buk zwyczajny Fagus sylvatica L.. – gatunek drzewa z rodziny rodziny bukowatych (Fagaceae).
Spis treści
Morfologia
Dorasta do wysokości 35(50) m i należy do największych krajowych drzew liściastych. Samotnie rosnące drzewa mają pień krótki i bardzo rozłożystą koronę, rosnące w zwarciu – pień długi, koronę krótką i wąską. Srebrzyście szara korowina przeważnie pozostaje gładka do starości. Liście są eliptyczne lub jajowate, 5-10 cm długości, na brzegu pofalowane i owłosione. Buki są drzewami jednopiennymi, ich kwiaty są rozdzielnopłciowe, wiatropylne, niepozorne, zebrane w kwiatostany osadzone w kątach liści na pędach jednorocznych. Owoce (orzeszki – bukiew) są trójgraniaste, zebrane po 2-3 w zdrewniałych kolczastych okrywach (miseczkach), pękających 4 klapami.
Rozmieszczenie i ekologia
Buk pospolity występuje w środkowej, południowej i zachodniej Europie. Przez Polskę przebiega północno-wschodnia granica zasięgu buka, obejmująca m.in. Warmię i Mazury. Biegnie ona mniej więcej wzdłuż linii: Węgorzewo–Mrągowo–Olsztyn–Brodnica, i dalej: Bydgoszcz–Poznań–Warszawa–Lublin–Tomaszów Lubelski. Na wschód od tej linii obserwować można drzewostany bukowe tylko na wyspowych stanowiskach, m.in. w rezerwatach „Dębowo” i „Bukowy”, położonych pomiędzy Biskupcem i Reszlem. Buk zwyczajny jest typowym gatunkiem klimatu umiarkowanego o charakterze oceanicznym. Wymaga znacznej wilgotności powietrza i ma duże wymagania cieplne na obszarach nizinnych. Mimo swej okazałości jest wrażliwy na suszę, stagnującą wodę i silne mrozy, dlatego lubi regiony o wilgotnym powietrzu i łagodnych zimach.
Wartość użytkowa
Drewno buka, twarde i ciężkie, jest używane w meblarstwie, tokarstwie i do wyrobu parkietów.
Ciekawostki
Dominowanie buka w niektórych kompleksach leśnych zachodnich obszarów Warmii i Mazur jest zjawiskiem stosunkowo młodym i, podobnie jak w przypadku świerka pospolitego, w dużym stopniu związane jest z działalnością człowieka. Wskazują na to m.in. stosunkowo nieliczne w regionie nazwy miejscowości wywodzących się od buka (częste w przypadku innych gatunków, takich jak np. dąb, klon czy lipa).
W województwie warmińsko-mazurskim najpiękniejsze drzewostany bukowe spotkać można m.in. na Wysoczyźnie Elbląskiej, Wzgórzach Dylewskich, w Lasach Iławskich oraz uroczysku Kamienna Góra koło Jonkowa. Dobrze zachowane starodrzewia lasów bukowych, stanowiące najdalej na wschód wysunięte, zwarte enklawy tego gatunku w całym zasięgu występowania w Europie, położone w okolicach Dobrego Miasta objęto ochroną ustanawiając Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk NATURA 2000 pod nazwą „Warmińskie Buczyny”.
Bibliografia
B. Polakowski: Świat roślinny Warmii i Mazur. Olsztyn: Pojezierze, 1971.
S. Białobok (red.): Buk zwyczajny Fagus sylvatica L. Nasze drzewa leśne, 10. PWN, Warszawa-Poznań, 1990.
W. Matuszkiewicz, P. Sikorski, W. Szwed, M. Wierzba: Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla. Warszawa: PWN, 2012.
Linki zewnętrzne
Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, olsztyn.rdos.gov.pl [10.06.2014]
pl.wikipedia.org, buk zwyczajny [10.06.2014]
