Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Przezmarku: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 22: | Linia 22: | ||
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Zabytki]] | [[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Zabytki]] | ||
+ | <br/> | ||
+ | {{Ludzie sportu infobox | ||
+ | |nazwa = Krzysztof Hołowczyc | ||
+ | |grafika = KrzysztofH.jpeg | ||
+ | |podpis grafiki = Zdjęcie z rajdu Paryż-Dakar 2003r. | ||
+ | |Imię i Nazwisko = Krzysztof Hołowczyc | ||
+ | |Data i miejsce urodzenia = 04 czerwca 1962, Olsztyn | ||
+ | |Dyscyplina = Rajdy Samochodowe | ||
+ | |Największy sukces = Mistrz Europy | ||
+ | }} | ||
<br/> | <br/> |
Wersja z 23:05, 22 sty 2014
Architektura sakralna | |
| |
typ obiektu: | kościół |
datacja: | 1763 |
powiat: | elbląski |
gmina: | Elbląg |
miejscowość: | Przezmark |
Kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Przezmarku
Spis treści
Położenie
Przezmark - wieś w gminie Elbląg, w powiecie elbląskim.
Opis
Gotycki kościół z 1345 roku p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego znajduje się w centrum wsi, na małym wzniesieniu. Jest jednym z najstarszych budowli sakralnych Wzniesień Elbląskich. Jego obecny wygląd pochodzi z odbudowy dokonanej po pożarze w 1573 roku. To budowla gotycka na wysokiej podmurówce z polnego kamienia z interesującą attyką na południowej kruchcie i trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Wewnątrz zabytkowe elementy wnętrza stanowią: barokowy ołtarz ufundowany w 1718 roku, ambona z 1. połowy XVIII wieku i ława z herbem miasta, należąca niegdyś do rajców elbląskich, obrazy z 1844 roku przestawiające „Ukrzyżowanie”, „Wniebowstąpienie” i „Ostatnią wieczerzę” oraz granitowa kropielnica. Ciekawym elementem wnętrza jest także drewniana wewnętrzna empora, przyozdobiona malowidłami religijnymi.
Ciekawostki
Na wieży wisi dzwon kościelny odlany w 1403 roku. Przed kościołem, zaraz koło gotyckiego muru kamiennego, okalającego obiekt, na terenie będącym dawnym średniowiecznym cmentarzem stoją dwie samotne stelle nagrobne z XIX wieku.
Bibliografia