Ohar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Utworzono nową stronę "{{Zwierzę infobox |nazwa zwyczajowa = Błotniak stawowy |nazwa łacińska = ''Circus aeruginosus'' |TSN = |zoolog ...") |
|||
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Zwierzę infobox | {{Zwierzę infobox | ||
| − | |nazwa zwyczajowa = | + | |nazwa zwyczajowa = Ohar |
| − | |nazwa łacińska = '' | + | |nazwa łacińska = ''Tadorna tadorna'' |
|TSN = | |TSN = | ||
|zoolog = Linnaeus, 1758 | |zoolog = Linnaeus, 1758 | ||
|okres istnienia = | |okres istnienia = | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = ohar.jpg |
| − | |opis grafiki = Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File: | + | |opis grafiki = '''Samica'''.<br>Fot. André Karwath. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Tadorna_tadorna_%28aka%29.jpg Commons Wikimedia] |
|typ = strunowce | |typ = strunowce | ||
|podtyp = kręgowce | |podtyp = kręgowce | ||
|gromada = ptaki | |gromada = ptaki | ||
| − | |rząd = | + | |rząd = blaszkodziobe |
| − | |rodzina = | + | |rodzina = kaczkowate |
| − | |rodzaj = '' | + | |rodzaj = ''Tadorna'' |
| − | |gatunek = | + | |gatunek = ohar |
| − | |synonimy = '' | + | |synonimy = ''Anas Tadorna'' Linnaeus, 1758; podgorzelec, kaczka norowa |
|wikispecies = | |wikispecies = | ||
|commons = | |commons = | ||
| − | }} | + | }} |
| − | + | '''Ohar''' (''Tadorna tadorna'') – gatunek wędrownego (poza skrajnie zachodnimi i południowymi populacjami) ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (''Anatidae''). Osiąga długość ciała ok. 58-70 cm. | |
| − | + | <br/><br/> | |
| − | + | [[Plik: tador.jpg|thumb|290px|right| Samiec ohara.<br>Fot. Dick Daniels. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Common_Shelduck_%28Tadorna_tadorna%29_RWD2.jpg Commons Wikimedia]]] | |
| − | ''' | ||
| − | <br/> | ||
| − | |||
== Charakterystyka == | == Charakterystyka == | ||
| − | + | Kaczka większa od krzyżówki, o bardzo skontrastowanym ubarwieniu ułatwiającym jej identyfikację. Ubarwienie w większości białe, z głową i górną częścią szyi czarną o zielonym połysku (u samicy bardziej czarno-brązową), rdzawobrązową przepaską na piersi, skrzydła i pasy na grzbiecie czarne. Dziób czerwony, u samca ozdobiony guzem na czole. Dymorfizm płciowy jest słabo zaznaczony, samiec jest tylko nieco większy, a samica ma brunatną plamę na brzuchu i białe obrzeżenie rudego pasa na piersi. | |
| − | |||
| − | Gatunek | + | Gatunek występuje na wybrzeżach morskich, gdzie gniazduje nad zatokami i jeziorami przymorskimi, a w okresie przelotów widuje się go w głębi lądu na stawach, dużych rzekach, jeziorach i zbiornikach zaporowych. Żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami, żerując na lądzie lub w płytkiej wodzie, ale również roślinami, szczególnie wodorostami. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | Gniazdo zakłada zwykle w jamie wykopanej przez samicę lub w króliczej, borsuczej czy lisiej norze o głębokości do 4 m. W przypadku braku nory zakłada lęg na powierzchni ziemi, dość często w rozbitych bunkrach, opuszczonych chatach, szczelinach skalnych lub między kamieniami. Rzadziej gniazduje w dziuplach drzew i gęstych krzewach. Gniazdo może znajdować się do 3 km od brzegu. Ohar wraca na tereny lęgowe parami w marcu, kwietniu. | ||
== Występowanie== | == Występowanie== | ||
| − | Zamieszkuje | + | Zamieszkuje wybrzeża Morza Północnego, Bałtyku i Morza Śródziemnego oraz pas od Morza Czarnego do północno-wschodnich Chin. Zimuje w zachodniej i południowej Europie nad Morzem Śródziemnym, w północnej Afryce, Azji Środkowej oraz na subkontynencie indyjskim. Latem, podczas pierzenia, największe stada spotyka się na wybrzeżu Morza Północnego między ujściami Łaby i Wezery. Przyloty w marcu i kwietniu, odloty w październiku, listopadzie. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | W Polsce występuje bardzo nielicznie (łącznie 30–50 par), głównie na Wybrzeżu Bałtyku – skupiska lęgowe odkryto w rejonie Zatoki Puckiej, u ujścia Wisły, nad jeziorami Łebsko, Gardno, Jamno i Lubiatowskie, a najstarsze lęgowiska znajdują się na Helu. W głębi kraju pojawia się sporadycznie i nieregularnie. | |
| − | |||
| − | + | Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] ohara odnotowano m.in. na obszarze [[Natura 2000 Wysoczyzna Elbląska]] należącym do sieci [[Natura 2000]] oraz w [[Rezerwat Zatoka Elbląska|Rezerwacie Zatoki Elbląskiej]]. | |
<br/> | <br/> | ||
| − | + | W Polsce objęty całkowitą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt, potencjalnie zagrożony z powodu niewielkiej populacji i presji człowieka w miejscach gniazdowania. | |
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | == Zobacz też == | |
| − | <br/> | + | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Ohar#cite_note-pwn-4 Ohar, pl.wikipedia.pl] [23.07.2014]<br/> |
| − | + | [http://www.ptaki-polski.com/aa_ohar/ ptaki-polski.pl] [23.07.2014]<br/> | |
| − | <br/> | + | [http://ptaki.info/ohar ptaki.info] [23.07.2014]<br/> |
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Richarz Klaus, ''Ptaki | + | Richarz Klaus, ''Ptaki – przewodnik'', Warszawa 2009.<br/> |
| − | <br/> | + | Stastny Karel, ''Ptaki wodne'', Warszawa 1993.<br/> |
| − | + | Sterry P., Cleave A., Clements A., Goodfellow P., ''Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany'', Warszawa 2002.<br/> | |
| − | |||
| − | |||
| − | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Powiat elbląski]] |
Aktualna wersja na dzień 23:43, 3 mar 2015
| Ohar | |
| | |
| Tadorna tadorna` | |
| Linnaeus, 1758 | |
| Tadorna tadorna Linnaeus, 1758 | |
 Samica. Fot. André Karwath. Źródło: Commons Wikimedia | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Rząd | blaszkodziobe |
| Rodzina | kaczkowate |
| Rodzaj | Tadorna |
| Gatunek | ohar |
| Synonimy | |
|
Anas Tadorna Linnaeus, 1758; podgorzelec, kaczka norowa | |
Ohar (Tadorna tadorna) – gatunek wędrownego (poza skrajnie zachodnimi i południowymi populacjami) ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Osiąga długość ciała ok. 58-70 cm.
Spis treści
Charakterystyka
Kaczka większa od krzyżówki, o bardzo skontrastowanym ubarwieniu ułatwiającym jej identyfikację. Ubarwienie w większości białe, z głową i górną częścią szyi czarną o zielonym połysku (u samicy bardziej czarno-brązową), rdzawobrązową przepaską na piersi, skrzydła i pasy na grzbiecie czarne. Dziób czerwony, u samca ozdobiony guzem na czole. Dymorfizm płciowy jest słabo zaznaczony, samiec jest tylko nieco większy, a samica ma brunatną plamę na brzuchu i białe obrzeżenie rudego pasa na piersi.
Gatunek występuje na wybrzeżach morskich, gdzie gniazduje nad zatokami i jeziorami przymorskimi, a w okresie przelotów widuje się go w głębi lądu na stawach, dużych rzekach, jeziorach i zbiornikach zaporowych. Żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami, żerując na lądzie lub w płytkiej wodzie, ale również roślinami, szczególnie wodorostami.
Gniazdo zakłada zwykle w jamie wykopanej przez samicę lub w króliczej, borsuczej czy lisiej norze o głębokości do 4 m. W przypadku braku nory zakłada lęg na powierzchni ziemi, dość często w rozbitych bunkrach, opuszczonych chatach, szczelinach skalnych lub między kamieniami. Rzadziej gniazduje w dziuplach drzew i gęstych krzewach. Gniazdo może znajdować się do 3 km od brzegu. Ohar wraca na tereny lęgowe parami w marcu, kwietniu.
Występowanie
Zamieszkuje wybrzeża Morza Północnego, Bałtyku i Morza Śródziemnego oraz pas od Morza Czarnego do północno-wschodnich Chin. Zimuje w zachodniej i południowej Europie nad Morzem Śródziemnym, w północnej Afryce, Azji Środkowej oraz na subkontynencie indyjskim. Latem, podczas pierzenia, największe stada spotyka się na wybrzeżu Morza Północnego między ujściami Łaby i Wezery. Przyloty w marcu i kwietniu, odloty w październiku, listopadzie.
W Polsce występuje bardzo nielicznie (łącznie 30–50 par), głównie na Wybrzeżu Bałtyku – skupiska lęgowe odkryto w rejonie Zatoki Puckiej, u ujścia Wisły, nad jeziorami Łebsko, Gardno, Jamno i Lubiatowskie, a najstarsze lęgowiska znajdują się na Helu. W głębi kraju pojawia się sporadycznie i nieregularnie.
Na Warmii i Mazurach ohara odnotowano m.in. na obszarze Natura 2000 Wysoczyzna Elbląska należącym do sieci Natura 2000 oraz w Rezerwacie Zatoki Elbląskiej.
W Polsce objęty całkowitą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt, potencjalnie zagrożony z powodu niewielkiej populacji i presji człowieka w miejscach gniazdowania.
Zobacz też
Ohar, pl.wikipedia.pl [23.07.2014]
ptaki-polski.pl [23.07.2014]
ptaki.info [23.07.2014]
Bibliografia
Richarz Klaus, Ptaki – przewodnik, Warszawa 2009.
Stastny Karel, Ptaki wodne, Warszawa 1993.
Sterry P., Cleave A., Clements A., Goodfellow P., Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany, Warszawa 2002.
