Andrzej Minkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Działalność dziennikarska) |
(→Działalność dziennikarska) |
||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|Data i miejsce urodzenia = 29 października 1943, Wilno | |Data i miejsce urodzenia = 29 października 1943, Wilno | ||
|Data śmierci = 2 marca 2014, Elbląg | |Data śmierci = 2 marca 2014, Elbląg | ||
| − | |Dyscyplina = | + | |Dyscyplina = dziennikarz sportowy |
|Największy sukces = | |Największy sukces = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Andrzej Minkiewicz''' (ur. 29 października 1943 r. w Wilnie, zmarł 2 marca 2014 r. w [[Elbląg|Elblągu]]) | + | '''Andrzej Minkiewicz''' (ur. 29 października 1943 r. w Wilnie, zmarł 2 marca 2014 r. w [[Elbląg|Elblągu]]) – dziennikarz sportowy, laureat Elbląskiego Oscara, tj. nagrody prezydenta Elbląga w dziale sport i turystyka. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
Do Elbląga przybył z rodzicami w 1946 roku. W szkole wykazywał różne zainteresowania; fascynowała go muzyka. W 1959 r. w technikum budowy maszyn założył zespół "Biało-Czarni", który grał m.in. na zabawach karnawałowych. Po maturze zdał celująco egzaminy na Politechnikę Gdańską, ale z powodu poważnej choroby ojca zdecydował się na pracę w Zamechu i studia wieczorowe na Politechnice Warszawskiej. Wtedy odezwała się żyłka dziennikarska. Opisał negatywne zjawiska w Zamechu, a tekst ten opublikował "Głos Wybrzeża". Redakcja zaproponowała mu współpracę. Pisał również do gazety zakładowej "Głos Zamechu". | Do Elbląga przybył z rodzicami w 1946 roku. W szkole wykazywał różne zainteresowania; fascynowała go muzyka. W 1959 r. w technikum budowy maszyn założył zespół "Biało-Czarni", który grał m.in. na zabawach karnawałowych. Po maturze zdał celująco egzaminy na Politechnikę Gdańską, ale z powodu poważnej choroby ojca zdecydował się na pracę w Zamechu i studia wieczorowe na Politechnice Warszawskiej. Wtedy odezwała się żyłka dziennikarska. Opisał negatywne zjawiska w Zamechu, a tekst ten opublikował "Głos Wybrzeża". Redakcja zaproponowała mu współpracę. Pisał również do gazety zakładowej "Głos Zamechu". | ||
| − | ==Działalność dziennikarska== | + | ===Działalność dziennikarska=== |
W 1967 roku związał się na wiele lat z redakcją "Dziennika Bałtyckiego" i jej | W 1967 roku związał się na wiele lat z redakcją "Dziennika Bałtyckiego" i jej | ||
elbląskim oddziałem. Stał się wówczas wówczas korespondentem ogólnopolskiej prasy sportowej warszawskiego "Przeglądu Sportowego", katowickiego "Sportu" i krakowskiego "Tempa". Został elbląskim współpracownikiem Radia Gdańsk. | elbląskim oddziałem. Stał się wówczas wówczas korespondentem ogólnopolskiej prasy sportowej warszawskiego "Przeglądu Sportowego", katowickiego "Sportu" i krakowskiego "Tempa". Został elbląskim współpracownikiem Radia Gdańsk. | ||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
Po ukończeniu kursu sprawozdawców i komentatorów sportowych w Centrum Kultury Fizycznej i Sportu w Spale i Warszawie uzyskał uprawnienia do komentowania masowych imprez sportowych, a także piłki nożnej, ręcznej i boksu. Organizował w "Dzienniku Bałtyckim" doroczne plebiscyty na 10 najlepszych sportowców województwa elbląskiego. | Po ukończeniu kursu sprawozdawców i komentatorów sportowych w Centrum Kultury Fizycznej i Sportu w Spale i Warszawie uzyskał uprawnienia do komentowania masowych imprez sportowych, a także piłki nożnej, ręcznej i boksu. Organizował w "Dzienniku Bałtyckim" doroczne plebiscyty na 10 najlepszych sportowców województwa elbląskiego. | ||
| − | W latach 1999–2013 współpracował z redakcją sportową [[Radio Olsztyn|Radia Olsztyn]]. Relacjonował na żywo mecze piłki nożnej i piłki ręcznej, przekazywał dźwiękowe wywiady, relacje z wydarzeń sportowych w mieście. Pracował w [[lkwim: Telewizja Elbląska|Telewizji Elbląskiej]] [[Juliusz Marek|Juliusza Marka]], gdzie redagował cykliczny program ''Spotkania ze sportem'' i codzienne wiadomości sportowe. Pełnił także społecznie obowiązki rzecznika prasowego ESK Nestora, którego był założycielem. | + | W latach 1999–2013 współpracował z redakcją sportową [[lkwim: Polskie Radio Olsztyn|Radia Olsztyn]]. Relacjonował na żywo mecze piłki nożnej i piłki ręcznej, przekazywał dźwiękowe wywiady, relacje z wydarzeń sportowych w mieście. Pracował w [[lkwim: Telewizja Elbląska|Telewizji Elbląskiej]] [[Juliusz Marek|Juliusza Marka]], gdzie redagował cykliczny program ''Spotkania ze sportem'' i codzienne wiadomości sportowe. Pełnił także społecznie obowiązki rzecznika prasowego ESK Nestora, którego był założycielem. |
| − | Czterokrotnie otrzymał tytuł "Dziennikarza sportowego roku". Polski Związek Piłki Nożnej przyznał mu Złotą Odznakę PZPN, a Polski Komitet Olimpijski uhonorował najpierw srebrnym, a później złotym medalem PKOL. W roku 1983 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, a w roku 2001 nagrodę prezydenta Elbląga w dziale sport i turystyka | + | ==Odznaczenia== |
| + | Czterokrotnie otrzymał tytuł "Dziennikarza sportowego roku". Polski Związek Piłki Nożnej przyznał mu Złotą Odznakę PZPN, a Polski Komitet Olimpijski uhonorował najpierw srebrnym, a później złotym medalem PKOL. W roku 1983 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, a w roku 2001 nagrodę prezydenta Elbląga w dziale sport i turystyka, czyli Elbląskiego Oscara. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Aktualna wersja na dzień 00:32, 8 lut 2015
| Andrzej Minkiewicz | |
| | |
| Imię i nazwisko | Andrzej Minkiewicz |
| Data i miejsce urodzenia | 29 października 1943, Wilno |
| Data śmierci | 2 marca 2014, Elbląg |
| Dyscyplina | dziennikarz sportowy |
Andrzej Minkiewicz (ur. 29 października 1943 r. w Wilnie, zmarł 2 marca 2014 r. w Elblągu) – dziennikarz sportowy, laureat Elbląskiego Oscara, tj. nagrody prezydenta Elbląga w dziale sport i turystyka.
Życiorys
Był znanym i cenionym dziennikarzem i działaczem sportowym, inicjatorem wielu przedsięwzięć, współzałożycielem klubów sportowych i stowarzyszeń.
Do Elbląga przybył z rodzicami w 1946 roku. W szkole wykazywał różne zainteresowania; fascynowała go muzyka. W 1959 r. w technikum budowy maszyn założył zespół "Biało-Czarni", który grał m.in. na zabawach karnawałowych. Po maturze zdał celująco egzaminy na Politechnikę Gdańską, ale z powodu poważnej choroby ojca zdecydował się na pracę w Zamechu i studia wieczorowe na Politechnice Warszawskiej. Wtedy odezwała się żyłka dziennikarska. Opisał negatywne zjawiska w Zamechu, a tekst ten opublikował "Głos Wybrzeża". Redakcja zaproponowała mu współpracę. Pisał również do gazety zakładowej "Głos Zamechu".
Działalność dziennikarska
W 1967 roku związał się na wiele lat z redakcją "Dziennika Bałtyckiego" i jej elbląskim oddziałem. Stał się wówczas wówczas korespondentem ogólnopolskiej prasy sportowej warszawskiego "Przeglądu Sportowego", katowickiego "Sportu" i krakowskiego "Tempa". Został elbląskim współpracownikiem Radia Gdańsk.
Sportowe wydarzenia w Elblągu stały się głównym tematem jego publikacji i działalności. Wraz z olimpijką Heleną Pilejczyk i Januszem Pająkiem ze Szkolnego Związku Sportowego założył Komitet Olimpijski Powiśla, Warmii i Żuław. Inicjatywa ta zaowocowała licznymi spotkaniami z polskimi gwiazdami sportu w Kwidzynie, Sztumie, Prabutach, Nowym Dworze Gdańskim, Fromborku, Pasłęku, Ornecie i Elblągu. Spotkania te były połączone z regionalnymi zawodami sportowymi.
Po ukończeniu kursu sprawozdawców i komentatorów sportowych w Centrum Kultury Fizycznej i Sportu w Spale i Warszawie uzyskał uprawnienia do komentowania masowych imprez sportowych, a także piłki nożnej, ręcznej i boksu. Organizował w "Dzienniku Bałtyckim" doroczne plebiscyty na 10 najlepszych sportowców województwa elbląskiego.
W latach 1999–2013 współpracował z redakcją sportową Radia Olsztyn. Relacjonował na żywo mecze piłki nożnej i piłki ręcznej, przekazywał dźwiękowe wywiady, relacje z wydarzeń sportowych w mieście. Pracował w Telewizji Elbląskiej Juliusza Marka, gdzie redagował cykliczny program Spotkania ze sportem i codzienne wiadomości sportowe. Pełnił także społecznie obowiązki rzecznika prasowego ESK Nestora, którego był założycielem.
Odznaczenia
Czterokrotnie otrzymał tytuł "Dziennikarza sportowego roku". Polski Związek Piłki Nożnej przyznał mu Złotą Odznakę PZPN, a Polski Komitet Olimpijski uhonorował najpierw srebrnym, a później złotym medalem PKOL. W roku 1983 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, a w roku 2001 nagrodę prezydenta Elbląga w dziale sport i turystyka, czyli Elbląskiego Oscara.
Bibliografia
pl.wikipedia.org [18.12.2014]
info.elblag.pl [18.12.2014]
Leksykon Kultury Warmii i Mazur [18.12.2014]
