Malinowo (gmina Pasłęk): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
|wysokość = | |wysokość = | ||
|liczba ludności = 0 | |liczba ludności = 0 | ||
| − | |rok = | + | |rok = |
|strefa numeracyjna = | |strefa numeracyjna = | ||
|kod pocztowy = | |kod pocztowy = | ||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
W 1910 mieszkało tu 32 osób. | W 1910 mieszkało tu 32 osób. | ||
| − | Malinowo jest wymienione w spisie majątków i folwarków podległym Kwitajnom z lat 1922-1939 - dzierżawcą miał być Johannes Foth, który przez pewien czas dzierżawił również majątek w [[Maciejowizna|Maciejowiznie]]. | + | Malinowo jest wymienione w spisie majątków i folwarków podległym Kwitajnom z lat 1922-1939 - dzierżawcą miał być Johannes Foth, który przez pewien czas dzierżawił również majątek w [[Maciejowizna|Maciejowiznie]]. Prawdopodobnie był on dzierżawcą dóbr do 1945 roku. W czasie działań wojennych w 1945 spalone zostały stodoły i stajnie, a teren majątku został w sumie zrujnowany. Po wojnie były tu dwie rodziny (6 osób), zapewne do pilnowania tego co zostało po miejscowości. Malinowo być może nie podniosło się już z wojny, i nie było na skutek uszkodzeń zamieszkane. Natomiast nie jest to w pewni potwierdzone - na zdjęciach satelitarnych datowanych na lata 2000. widać jeszcze pozostałości jednego budynku, który później był rozbierany. |
| − | |||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Helga Tödt, ''Okondura: Von Ostpreußen nach Südwestafrika'', 2013 | + | Helga Tödt, ''Okondura: Von Ostpreußen nach Südwestafrika'', 2013<br>Czesław Dziemidowicz, ''Kwitajny. Quittainen. Moja Ojczyzna''<br>ks. Cyganek, ''Rysy Historyczne''<br>''Google Earth Pro'' |
[[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat elbląski]] [[Kategoria: Pasłęk (gmina miejsko-wiejska)]] [[Kategoria: Wsie nieistniejące]] [[Kategoria: Wsie niesołeckie]] | [[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat elbląski]] [[Kategoria: Pasłęk (gmina miejsko-wiejska)]] [[Kategoria: Wsie nieistniejące]] [[Kategoria: Wsie niesołeckie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:32, 3 kwi 2024
| Malinowo | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś nieistniejąca |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Pasłęk |
| Liczba ludności | 0 |
| SIMC | 1045134 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Malinowo | |
| Położenie na mapie Polski  Malinowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Malinowo (niem. Amalienhof) - dawny majątek, wieś niesołecka w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk.
Dzieje miejscowości
Nie są znane prawie żadne szczegóły dotyczące historii wioski. Był tu majątek, należący do Kwitajn. Majątek ten w XIX w. zaczęli dzierżawić Liedtkowie - Friedrich Liedtke, który w 1849 poślubił Charlotte Daniel z Rogajn, otrzymał Malinowo (niem. Amalienhof) od rodziny Dönhoff z Kwitajn jako długoterminową dzierżawę. Malinowo musiało zmagać się z różnymi trudnościami, ale sytuacja gospodarcza pozostawała tam stabilna. W latach 80. XIX w. Friedrich Liedtke otrzymał możliwość przejęcia dwóch kolejnych gospodarstw jako długoterminowej dzierżawy dla swoich dzieci - były to Leżnica (niem. Lägs), którą otrzymała druga córka, oraz Kudyny (niem. Komthurhof), które otrzymał syn Gustav. Najstarsza córka dalej zarządzała Malinowem gdy Friedrich przeszedł na emeryturę. Zmarł on w wieku 75 lat w 1894.
W 1910 mieszkało tu 32 osób.
Malinowo jest wymienione w spisie majątków i folwarków podległym Kwitajnom z lat 1922-1939 - dzierżawcą miał być Johannes Foth, który przez pewien czas dzierżawił również majątek w Maciejowiznie. Prawdopodobnie był on dzierżawcą dóbr do 1945 roku. W czasie działań wojennych w 1945 spalone zostały stodoły i stajnie, a teren majątku został w sumie zrujnowany. Po wojnie były tu dwie rodziny (6 osób), zapewne do pilnowania tego co zostało po miejscowości. Malinowo być może nie podniosło się już z wojny, i nie było na skutek uszkodzeń zamieszkane. Natomiast nie jest to w pewni potwierdzone - na zdjęciach satelitarnych datowanych na lata 2000. widać jeszcze pozostałości jednego budynku, który później był rozbierany.
Bibliografia
Helga Tödt, Okondura: Von Ostpreußen nach Südwestafrika, 2013
Czesław Dziemidowicz, Kwitajny. Quittainen. Moja Ojczyzna
ks. Cyganek, Rysy Historyczne
Google Earth Pro
