Sulimy (gmina Giżycko): Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Bibliografia)
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 5: Linia 5:
 
  |herb artykuł          =
 
  |herb artykuł          =
 
  |dopełniacz wsi        =       
 
  |dopełniacz wsi        =       
  |zdjęcie              = Sulimy. Kwatera wojenna na miejscowym cmentarzu.jpg
+
  |zdjęcie              =
  |opis zdjęcia          = Sulimy. Kwatera wojenna na miejscowym cmentarzu
+
  |opis zdjęcia          =  
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  

Aktualna wersja na dzień 10:20, 12 kwi 2015

Sulimy

Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat giżycki
Gmina Giżycko
Liczba ludności (2010) 1182 (łącznie: Sulimy i Bystry)
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Sulimy
Sulimy
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Sulimy
Sulimy
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Sulimy (niem. Sulimmen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Giżycko. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 1182 mieszkańców (łącznie z Bystrymi). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Eugeniusz Maczuga[1].

Położenie

Wieś położona jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, 2,5 km na południowy wschód od Giżycka, na wschód od jeziora Niegocin i od drogi krajowej nr 63.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji północno-wschodnich terenów Prus Książęcych. W 1563 roku książę Albrecht Hohenzollern wystawił przywilej dla nowej wsi czynszowej, która została założona około 1555 roku lub nieco wcześniej. Książę potwierdzał, że pięć łanów sołeckich otrzymali wówczas na prawie magdeburskim bracia Jan i Jakub, z obowiązkiem zasiedlenia pozostałych 45 łanów na prawie chełmińskim i aż 20 latami wolnizny. W momencie wystawiania przywileju w 1563 roku wieś liczyła już 55 łanów.

Na początku XVII wieku we wsi gospodarzyło 33 chłopów, w tym czterej karczmarze. Sulimy poważnie ucierpiały podczas wielkiej epidemii dżumy na początku XVIII wieku; zmarło wówczas 162 mieszkańców, a jeszcze w 1719 roku aż 27 łanów (spośród 47) było opuszczonych. Wieś należała do parafii ewangelickiej w Giżycku.

Szkołę we wsi założono w 1778 roku. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie już 1 września 1945 roku pod kierownictwem Feliksa Andrulewicza; została ona zlikwidowana podczas reorganizacji sieci szkolnej w 1974 roku.

W początkach lat 70. XX wieku w Sulimach było 61 budynków mieszkalnych; znajdował się tu wówczas punkt biblioteczny, świetlica, sklep wielobranżowy, boisko sportowe. Przy wsi działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Bystry oraz międzykółkowa baza maszynowa. Wieś była zelektryfikowana. W 1976 roku w Sulimach powstała Rolnicza Spółdzielnia Tuczu Zwierząt utworzona staraniem 14 mieszkańców wsi. W kolejnym roku przemianowano ją na Spółdzielnię Rolniczą "Przyszłość". Jej działalność skupiała się na tuczu trzody chlewnej, a także hodowli brojlerów.

Sulimy były w latach 1954–1957 siedzibą gromady Sulimy później włączonej do gromady Giżycko. Liczba mieszkańców w następujących latach wynosiła:

  • 1857 – 504 osoby
  • 1933 – 454 osoby
  • 1939 – 496 osób
  • 1970 – 509 osób, 57 gospodarstw

Edukacja

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. św. Kazimierza Królewicza w Giżycku.

Zabytki

We wschodniej części wsi znajduje się cmentarz ewangelicki, a na nim kwatera wojenna z okresu I wojny światowej. Pochowanych jest tu 32 żołnierzy armii niemieckiej.

Przypisy

  1. bip.warmia.mazury.pl [05.03.2014]

Zobacz też

Bibliografia

Białuński Grzegorz, Osadnictwo regionu Wielkich Jezior Mazurskich od XIV do początku XVIII wieku – starostwo leckie (giżyckie) i ryńskie, Olsztyn 1996.
Giżycko. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1983.
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Olsztyn 1991.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Urząd Ochrony Zabytwów, wojewódzka ewidencja zabytków [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
verwaltungsgeschichte.de [05.03.2014]
rowery.olsztyn.pl [05.03.2014]