Ohar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 18: | Linia 18: | ||
|commons = | |commons = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Ohar''' (''Tadorna tadorna'') – gatunek wędrownego (poza skrajnie zachodnimi i południowymi populacjami) ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (''Anatidae''). | + | '''Ohar''' (''Tadorna tadorna'') – gatunek wędrownego (poza skrajnie zachodnimi i południowymi populacjami) ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (''Anatidae''). Osiąga długość ciała ok. 58-70 cm. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| + | [[Plik: tador.jpg|thumb|290px|right| Samiec ohara.<br>Fot. Dick Daniels. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Common_Shelduck_%28Tadorna_tadorna%29_RWD2.jpg Commons Wikimedia]]] | ||
== Charakterystyka == | == Charakterystyka == | ||
Kaczka większa od krzyżówki, o bardzo skontrastowanym ubarwieniu ułatwiającym jej identyfikację. Ubarwienie w większości białe, z głową i górną częścią szyi czarną o zielonym połysku (u samicy bardziej czarno-brązową), rdzawobrązową przepaską na piersi, skrzydła i pasy na grzbiecie czarne. Dziób czerwony, u samca ozdobiony guzem na czole. Dymorfizm płciowy jest słabo zaznaczony, samiec jest tylko nieco większy, a samica ma brunatną plamę na brzuchu i białe obrzeżenie rudego pasa na piersi. | Kaczka większa od krzyżówki, o bardzo skontrastowanym ubarwieniu ułatwiającym jej identyfikację. Ubarwienie w większości białe, z głową i górną częścią szyi czarną o zielonym połysku (u samicy bardziej czarno-brązową), rdzawobrązową przepaską na piersi, skrzydła i pasy na grzbiecie czarne. Dziób czerwony, u samca ozdobiony guzem na czole. Dymorfizm płciowy jest słabo zaznaczony, samiec jest tylko nieco większy, a samica ma brunatną plamę na brzuchu i białe obrzeżenie rudego pasa na piersi. | ||
| − | + | ||
Gatunek występuje na wybrzeżach morskich, gdzie gniazduje nad zatokami i jeziorami przymorskimi, a w okresie przelotów widuje się go w głębi lądu na stawach, dużych rzekach, jeziorach i zbiornikach zaporowych. Żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami, żerując na lądzie lub w płytkiej wodzie, ale również roślinami, szczególnie wodorostami. | Gatunek występuje na wybrzeżach morskich, gdzie gniazduje nad zatokami i jeziorami przymorskimi, a w okresie przelotów widuje się go w głębi lądu na stawach, dużych rzekach, jeziorach i zbiornikach zaporowych. Żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami, żerując na lądzie lub w płytkiej wodzie, ale również roślinami, szczególnie wodorostami. | ||
Gniazdo zakłada zwykle w jamie wykopanej przez samicę lub w króliczej, borsuczej czy lisiej norze o głębokości do 4 m. W przypadku braku nory zakłada lęg na powierzchni ziemi, dość często w rozbitych bunkrach, opuszczonych chatach, szczelinach skalnych lub między kamieniami. Rzadziej gniazduje w dziuplach drzew i gęstych krzewach. Gniazdo może znajdować się do 3 km od brzegu. Ohar wraca na tereny lęgowe parami w marcu, kwietniu. | Gniazdo zakłada zwykle w jamie wykopanej przez samicę lub w króliczej, borsuczej czy lisiej norze o głębokości do 4 m. W przypadku braku nory zakłada lęg na powierzchni ziemi, dość często w rozbitych bunkrach, opuszczonych chatach, szczelinach skalnych lub między kamieniami. Rzadziej gniazduje w dziuplach drzew i gęstych krzewach. Gniazdo może znajdować się do 3 km od brzegu. Ohar wraca na tereny lęgowe parami w marcu, kwietniu. | ||
| − | + | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
== Występowanie== | == Występowanie== | ||
Zamieszkuje wybrzeża Morza Północnego, Bałtyku i Morza Śródziemnego oraz pas od Morza Czarnego do północno-wschodnich Chin. Zimuje w zachodniej i południowej Europie nad Morzem Śródziemnym, w północnej Afryce, Azji Środkowej oraz na subkontynencie indyjskim. Latem, podczas pierzenia, największe stada spotyka się na wybrzeżu Morza Północnego między ujściami Łaby i Wezery. Przyloty w marcu i kwietniu, odloty w październiku, listopadzie. | Zamieszkuje wybrzeża Morza Północnego, Bałtyku i Morza Śródziemnego oraz pas od Morza Czarnego do północno-wschodnich Chin. Zimuje w zachodniej i południowej Europie nad Morzem Śródziemnym, w północnej Afryce, Azji Środkowej oraz na subkontynencie indyjskim. Latem, podczas pierzenia, największe stada spotyka się na wybrzeżu Morza Północnego między ujściami Łaby i Wezery. Przyloty w marcu i kwietniu, odloty w październiku, listopadzie. | ||
| − | |||
W Polsce występuje bardzo nielicznie (łącznie 30–50 par), głównie na Wybrzeżu Bałtyku – skupiska lęgowe odkryto w rejonie Zatoki Puckiej, u ujścia Wisły, nad jeziorami Łebsko, Gardno, Jamno i Lubiatowskie, a najstarsze lęgowiska znajdują się na Helu. W głębi kraju pojawia się sporadycznie i nieregularnie. | W Polsce występuje bardzo nielicznie (łącznie 30–50 par), głównie na Wybrzeżu Bałtyku – skupiska lęgowe odkryto w rejonie Zatoki Puckiej, u ujścia Wisły, nad jeziorami Łebsko, Gardno, Jamno i Lubiatowskie, a najstarsze lęgowiska znajdują się na Helu. W głębi kraju pojawia się sporadycznie i nieregularnie. | ||
| − | + | ||
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] ohara odnotowano m.in. na obszarze [[Natura 2000 Wysoczyzna Elbląska]] należącym do sieci [[Natura 2000]] oraz w [[Rezerwat Zatoka Elbląska|Rezerwacie Zatoki Elbląskiej]]. | Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] ohara odnotowano m.in. na obszarze [[Natura 2000 Wysoczyzna Elbląska]] należącym do sieci [[Natura 2000]] oraz w [[Rezerwat Zatoka Elbląska|Rezerwacie Zatoki Elbląskiej]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 43: | Linia 39: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
| − | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Ohar#cite_note-pwn-4 Ohar, pl.wikipedia.pl] [23.07.2014] | + | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Ohar#cite_note-pwn-4 Ohar, pl.wikipedia.pl] [23.07.2014]<br/> |
| − | <br/> | + | [http://www.ptaki-polski.com/aa_ohar/ ptaki-polski.pl] [23.07.2014]<br/> |
| − | [http://www.ptaki-polski.com/aa_ohar/ ptaki-polski.pl] [23.07.2014] | + | [http://ptaki.info/ohar ptaki.info] [23.07.2014]<br/> |
| − | <br/> | ||
| − | [http://ptaki.info/ohar ptaki.info] [23.07.2014] | ||
| − | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Richarz Klaus, ''Ptaki – przewodnik'', Warszawa 2009. | + | Richarz Klaus, ''Ptaki – przewodnik'', Warszawa 2009.<br/> |
| − | <br/> | + | Stastny Karel, ''Ptaki wodne'', Warszawa 1993.<br/> |
| − | Stastny Karel, ''Ptaki wodne'', Warszawa 1993. | + | Sterry P., Cleave A., Clements A., Goodfellow P., ''Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany'', Warszawa 2002.<br/> |
| − | <br/> | ||
| − | Sterry P., Cleave A., Clements A., Goodfellow P., ''Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany'', Warszawa 2002. | ||
| − | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] | + | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Powiat elbląski]] |
Aktualna wersja na dzień 23:43, 3 mar 2015
| Ohar | |
| | |
| Tadorna tadorna` | |
| Linnaeus, 1758 | |
| Tadorna tadorna Linnaeus, 1758 | |
 Samica. Fot. André Karwath. Źródło: Commons Wikimedia | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Rząd | blaszkodziobe |
| Rodzina | kaczkowate |
| Rodzaj | Tadorna |
| Gatunek | ohar |
| Synonimy | |
|
Anas Tadorna Linnaeus, 1758; podgorzelec, kaczka norowa | |
Ohar (Tadorna tadorna) – gatunek wędrownego (poza skrajnie zachodnimi i południowymi populacjami) ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Osiąga długość ciała ok. 58-70 cm.
Spis treści
Charakterystyka
Kaczka większa od krzyżówki, o bardzo skontrastowanym ubarwieniu ułatwiającym jej identyfikację. Ubarwienie w większości białe, z głową i górną częścią szyi czarną o zielonym połysku (u samicy bardziej czarno-brązową), rdzawobrązową przepaską na piersi, skrzydła i pasy na grzbiecie czarne. Dziób czerwony, u samca ozdobiony guzem na czole. Dymorfizm płciowy jest słabo zaznaczony, samiec jest tylko nieco większy, a samica ma brunatną plamę na brzuchu i białe obrzeżenie rudego pasa na piersi.
Gatunek występuje na wybrzeżach morskich, gdzie gniazduje nad zatokami i jeziorami przymorskimi, a w okresie przelotów widuje się go w głębi lądu na stawach, dużych rzekach, jeziorach i zbiornikach zaporowych. Żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami, żerując na lądzie lub w płytkiej wodzie, ale również roślinami, szczególnie wodorostami.
Gniazdo zakłada zwykle w jamie wykopanej przez samicę lub w króliczej, borsuczej czy lisiej norze o głębokości do 4 m. W przypadku braku nory zakłada lęg na powierzchni ziemi, dość często w rozbitych bunkrach, opuszczonych chatach, szczelinach skalnych lub między kamieniami. Rzadziej gniazduje w dziuplach drzew i gęstych krzewach. Gniazdo może znajdować się do 3 km od brzegu. Ohar wraca na tereny lęgowe parami w marcu, kwietniu.
Występowanie
Zamieszkuje wybrzeża Morza Północnego, Bałtyku i Morza Śródziemnego oraz pas od Morza Czarnego do północno-wschodnich Chin. Zimuje w zachodniej i południowej Europie nad Morzem Śródziemnym, w północnej Afryce, Azji Środkowej oraz na subkontynencie indyjskim. Latem, podczas pierzenia, największe stada spotyka się na wybrzeżu Morza Północnego między ujściami Łaby i Wezery. Przyloty w marcu i kwietniu, odloty w październiku, listopadzie.
W Polsce występuje bardzo nielicznie (łącznie 30–50 par), głównie na Wybrzeżu Bałtyku – skupiska lęgowe odkryto w rejonie Zatoki Puckiej, u ujścia Wisły, nad jeziorami Łebsko, Gardno, Jamno i Lubiatowskie, a najstarsze lęgowiska znajdują się na Helu. W głębi kraju pojawia się sporadycznie i nieregularnie.
Na Warmii i Mazurach ohara odnotowano m.in. na obszarze Natura 2000 Wysoczyzna Elbląska należącym do sieci Natura 2000 oraz w Rezerwacie Zatoki Elbląskiej.
W Polsce objęty całkowitą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt, potencjalnie zagrożony z powodu niewielkiej populacji i presji człowieka w miejscach gniazdowania.
Zobacz też
Ohar, pl.wikipedia.pl [23.07.2014]
ptaki-polski.pl [23.07.2014]
ptaki.info [23.07.2014]
Bibliografia
Richarz Klaus, Ptaki – przewodnik, Warszawa 2009.
Stastny Karel, Ptaki wodne, Warszawa 1993.
Sterry P., Cleave A., Clements A., Goodfellow P., Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany, Warszawa 2002.
