Prosity: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
Linia 40: | Linia 40: | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
− | .... | + | Niemiecka nazwa wsi stanowi przeróbkę pruskiej nazwy nawiązującej do słowa proso. |
+ | Pierwszy dokument lokacyjny Prosit nie zachował się. Wiadomo, że wieś została zasiedlona przez ludność pruską a w XVI wieku miejscowość należała do biskupa sufragana [[Jan Wilde| Jana Wilde]]. W czasie [[wojny polsko-krzyżackie| wojny polsko-krzyżackiej]] w latach 1519-1521 Prosity zostały doszczętnie zniszczone. Wieś opustoszała a ziemia leżała odłogiem. Podjęto próby ponownego skolonizowania opuszczonej miejscowości. W 1529 roku urząd sołecki wraz z trzema włókami ziemi został sprzedany Janowi Friedelandowi, który zobowiązał się do ponownego obsadzenia wsi nowymi osadnikami. Trudno jednoznacznie stwierdzić, w którym momencie udało się ostatecznie zagospodarować wyludnioną i zniszczoną wieś. Kolejna informacja dotycząca dziejów Prosit pochodzi z roku 1585. Wówczas to biskup [[lkwim: Marcin Kromer| Marcin Kromer]] sprzedał niejakiemu Walentynowi Vossedo parcelę, na której miała zostać założona karczma. W 1623 roku doszło natomiast do odnowienia dokumentu lokacyjnego Prosit, na prośbę ówczesnego sołtysa Andrzeja Preugla. W 1783 roku Prosity składały się z 48 domów. | ||
+ | |||
+ | Kościół został wzniesiony prawdopodobnie wkrótce po założeniu wsi. Wszystko wskazuje, że został zniszczony w czasie [[wojna trzynastoletnia| wojny trzynastoletniej]] w latach 1454-1466. Świątynia nie figuruje w wykazie miejscowych parafii z przełomu XV i XVI wieku. W połowie XIX stulecia w skład parafii w Prositach wchodziły miejscowości [[Księżno]] oraz [[Lądek]]. | ||
+ | |||
+ | Szkoła powstała w momencie założenia parafii w Prositach. W 1789 roku funkcję nauczyciela i zarazem organisty pełnił niejaki Andrzej Parzan. W 1935 roku w placówce zatrudnionych było 3 nauczycieli. Do szkoły uczęszczało w tym czasie 136 uczniów. | ||
+ | |||
+ | Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach: | ||
+ | |||
+ | 1820 - 296 osób | ||
+ | |||
+ | 1848 - 526 osób | ||
+ | |||
+ | 1939 - 589 osób | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 16:33, 30 gru 2013
Prosity | |
| |
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prositach
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | bartoszycki |
Gmina | Bisztynek |
Liczba ludności (2010) | 292 (łącznie Prosity i Biegonity) |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Prosity (niem. Prositten) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bisztynek. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w 2010 roku była zamieszkana przez 292 osoby (łącznie Prosity i Biegonity). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Jan Ptaszyński[1].
Spis treści
Położenie
Miejscowość jest położona na Pojezierzu Olsztyńskim, w odległości 8 km od Bisztynka w kierunku Jezioran.
Dzieje miejscowości
Niemiecka nazwa wsi stanowi przeróbkę pruskiej nazwy nawiązującej do słowa proso. Pierwszy dokument lokacyjny Prosit nie zachował się. Wiadomo, że wieś została zasiedlona przez ludność pruską a w XVI wieku miejscowość należała do biskupa sufragana Jana Wilde. W czasie wojny polsko-krzyżackiej w latach 1519-1521 Prosity zostały doszczętnie zniszczone. Wieś opustoszała a ziemia leżała odłogiem. Podjęto próby ponownego skolonizowania opuszczonej miejscowości. W 1529 roku urząd sołecki wraz z trzema włókami ziemi został sprzedany Janowi Friedelandowi, który zobowiązał się do ponownego obsadzenia wsi nowymi osadnikami. Trudno jednoznacznie stwierdzić, w którym momencie udało się ostatecznie zagospodarować wyludnioną i zniszczoną wieś. Kolejna informacja dotycząca dziejów Prosit pochodzi z roku 1585. Wówczas to biskup Marcin Kromer sprzedał niejakiemu Walentynowi Vossedo parcelę, na której miała zostać założona karczma. W 1623 roku doszło natomiast do odnowienia dokumentu lokacyjnego Prosit, na prośbę ówczesnego sołtysa Andrzeja Preugla. W 1783 roku Prosity składały się z 48 domów.
Kościół został wzniesiony prawdopodobnie wkrótce po założeniu wsi. Wszystko wskazuje, że został zniszczony w czasie wojny trzynastoletniej w latach 1454-1466. Świątynia nie figuruje w wykazie miejscowych parafii z przełomu XV i XVI wieku. W połowie XIX stulecia w skład parafii w Prositach wchodziły miejscowości Księżno oraz Lądek.
Szkoła powstała w momencie założenia parafii w Prositach. W 1789 roku funkcję nauczyciela i zarazem organisty pełnił niejaki Andrzej Parzan. W 1935 roku w placówce zatrudnionych było 3 nauczycieli. Do szkoły uczęszczało w tym czasie 136 uczniów.
Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach:
1820 - 296 osób
1848 - 526 osób
1939 - 589 osób
Ludzie związani z miejscowością
- Josef Engling (1898-1918) - urodzony w Prositach kleryk seminarium pallotynów, współtwórca Ruchu Szensztackiego, poległy na froncie I wojny światowej w poblizu Cambrai. W 1952 w Trewirze rozpoczął się proces beatyfikacyjny Englinga. W 1992 roku Jan Paweł II wznowił proces beatyfikacyjny duchownego. Przy miejscowym kościele znajduje się grób rodziców Englinga opatrzony dwujęzycznymi napisami.
- Adalbert Protman - duchowny katolicki, od 1919 roku proboszcz w Prositach; został rozstrzelany przez sowieckiego żołnierza 4 lutego 1945 roku. W 2007 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny duchownego. W murze wieży kościoła znajduje się tablica upamiętniająca miejsce rozstrzelania i pochówku księdza Protmana.
Zabytki
- Kościół rzymskokatolicki pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prositach|Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny]], wybudowany na fundamentach starszej świątyni wzniesionej w 1585 roku - ówczesną budowlę koneskrował biskup Szymon Rudnicki w roku 1608. Zachowany do czasów obecnych kościół pochodzi z lat 1840-1842. To świątynia w stylu neogotyckim
- Krzyż przydrożny z 1891 roku, ufundowany przez osobę o inicjałach A.B.
- Dwa przydrożne krzyże zlokalizowane przy drodze do Prosit
- Trzy kapliczki warmińskie
- Dwa metalowe krzyże znajdujące się w ogródkach prywatnych posesji
- Cmentarz przykościelny, na którym zlokalizowane są nagrobki z XIX i początku XX wieku
- Dom rodzinny Josefa Englinga, w którym znajduje się izba pamięci
Bibliografia
- Biskupiec. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1969.
- Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 12.12.2013]
- Bisztynek24.pl [data dostępu: 12.12.2013]
- MojeMazury.pl [data dostępu: 12.12.2013]
Przypisy
Zobacz też