Protowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
Nazwa miejscowości pojawiała się początkowo w różnych wersjach: ''Prowothine'', ''Procotheyn'', ''Prowotheyn'' i ''Probotheyn''. Geneza nazwy może być związana ze słowem ''Provota'', którym określano płynącą w pobliżu strugę. Prawdopodobnie na początku Protowo stanowiło scalone dobra należące do jednej osoby - Prusa o imieniu Jonyke. Wzmianka na temat miejscowości występującej w takiej właśnie postaci pojawia się w 1299 roku. Jednak po roku 1323 dobra zostały podzielone. Nazwa ''Prowothine'' została użyta w dokumencie lokacyjnym wydanym w [[Dzierzgoń|Dzierzgoniu]] 24 października 1306 roku. Wystawcą przywileju był mistrz Zakonu Krzyżackiego - [[Sieghard von Schwarzenburg]]. Jego odbiorcą był Prus Joniko i jego spadkobiercy. Zgodnie z zapisem otrzymywał 34 łany na polu Protowo, rozciągającym od [[rzeka Dzierzgoń|rzeki Dzierzgoń]] w kierunku dóbr w Kołtynianach. Joniko zobowiązany był do świadczeń na rzecze komturii w Dzierzgoniu. Do roku 1427 było prawdopodobnie wioską wolnych Prusów, później zaś dobrami lennymi. Kolejna informacja dotycząca miejscowości pochodzi dopiero z 1631 roku. Zmarł wówczas kanclerz Merten von Wallenrodt, który był dotychczasowym dziedzicem na Protowie. Jego następca - Achacy von Wallenrodt przekazał majątek w posagu Sebastianowi von Reibnitz, która była żoną wspomnianego Mertena von Wallenrodta. | Nazwa miejscowości pojawiała się początkowo w różnych wersjach: ''Prowothine'', ''Procotheyn'', ''Prowotheyn'' i ''Probotheyn''. Geneza nazwy może być związana ze słowem ''Provota'', którym określano płynącą w pobliżu strugę. Prawdopodobnie na początku Protowo stanowiło scalone dobra należące do jednej osoby - Prusa o imieniu Jonyke. Wzmianka na temat miejscowości występującej w takiej właśnie postaci pojawia się w 1299 roku. Jednak po roku 1323 dobra zostały podzielone. Nazwa ''Prowothine'' została użyta w dokumencie lokacyjnym wydanym w [[Dzierzgoń|Dzierzgoniu]] 24 października 1306 roku. Wystawcą przywileju był mistrz Zakonu Krzyżackiego - [[Sieghard von Schwarzenburg]]. Jego odbiorcą był Prus Joniko i jego spadkobiercy. Zgodnie z zapisem otrzymywał 34 łany na polu Protowo, rozciągającym od [[rzeka Dzierzgoń|rzeki Dzierzgoń]] w kierunku dóbr w Kołtynianach. Joniko zobowiązany był do świadczeń na rzecze komturii w Dzierzgoniu. Do roku 1427 było prawdopodobnie wioską wolnych Prusów, później zaś dobrami lennymi. Kolejna informacja dotycząca miejscowości pochodzi dopiero z 1631 roku. Zmarł wówczas kanclerz Merten von Wallenrodt, który był dotychczasowym dziedzicem na Protowie. Jego następca - Achacy von Wallenrodt przekazał majątek w posagu Sebastianowi von Reibnitz, która była żoną wspomnianego Mertena von Wallenrodta. | ||
| − | Według danych z 1785 roku Protowo składało się z dóbr szlacheckich, folwarku. W skład majątku wchodziła również wieś, licząca wówczas 10 domów, należących do [[Jankowo|Jankowa]]. W 1939 roku Jankowo wraz z [[ | + | Według danych z 1785 roku Protowo składało się z dóbr szlacheckich, folwarku. W skład majątku wchodziła również wieś, licząca wówczas 10 domów, należących do [[Jankowo|Jankowa]]. W 1939 roku Jankowo wraz z [[Sójki|Sójkami]], [[Świdy|Świdami]] i Protowem miało 441 mieszkańców. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 23:38, 4 sty 2014
| Protowo | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Rychliki |
| Liczba ludności (2010) | 206 (łącznie Sójki i Protowo) |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Protowo | |
| Położenie na mapie Polski  Protowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Protowo (niem. Prothen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Rychliki. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 206 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Grażyna Pałyga[1].
Położenie
Wieś położona jest w północno-zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej.
Dzieje miejscowości
Nazwa miejscowości pojawiała się początkowo w różnych wersjach: Prowothine, Procotheyn, Prowotheyn i Probotheyn. Geneza nazwy może być związana ze słowem Provota, którym określano płynącą w pobliżu strugę. Prawdopodobnie na początku Protowo stanowiło scalone dobra należące do jednej osoby - Prusa o imieniu Jonyke. Wzmianka na temat miejscowości występującej w takiej właśnie postaci pojawia się w 1299 roku. Jednak po roku 1323 dobra zostały podzielone. Nazwa Prowothine została użyta w dokumencie lokacyjnym wydanym w Dzierzgoniu 24 października 1306 roku. Wystawcą przywileju był mistrz Zakonu Krzyżackiego - Sieghard von Schwarzenburg. Jego odbiorcą był Prus Joniko i jego spadkobiercy. Zgodnie z zapisem otrzymywał 34 łany na polu Protowo, rozciągającym od rzeki Dzierzgoń w kierunku dóbr w Kołtynianach. Joniko zobowiązany był do świadczeń na rzecze komturii w Dzierzgoniu. Do roku 1427 było prawdopodobnie wioską wolnych Prusów, później zaś dobrami lennymi. Kolejna informacja dotycząca miejscowości pochodzi dopiero z 1631 roku. Zmarł wówczas kanclerz Merten von Wallenrodt, który był dotychczasowym dziedzicem na Protowie. Jego następca - Achacy von Wallenrodt przekazał majątek w posagu Sebastianowi von Reibnitz, która była żoną wspomnianego Mertena von Wallenrodta. Według danych z 1785 roku Protowo składało się z dóbr szlacheckich, folwarku. W skład majątku wchodziła również wieś, licząca wówczas 10 domów, należących do Jankowa. W 1939 roku Jankowo wraz z Sójkami, Świdami i Protowem miało 441 mieszkańców.
Bibliografia
- Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297-1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
- Historia Protowa [data dostępu: 12.11.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 12.11.2013]
Przypisy
Zobacz też
