Unikowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Położenie) |
(→Dzieje miejscowości) |
||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | .... | + | Niemiecka nazwa miejscowości była przekształconą formą pruskiej nazwy odosobowej Kniukst. |
| + | Pierwszy dokument lokacyjny Unikowa zaginął. Wieś została założona w 1340 roku na [[prawo chełmińskie| prawie chełmińskim]]. Zasadźcą był Prus o imieniu Thaysot, a mieszkańcami wyłącznie ludność pruska. Wieś w początkowym okresie zapożyczyła swą nazwę o jeziora Knogstin, na którym była położona. Prawo chełmińskie zostało potwierdzone 11 listopada 1357 roku. Odnowiony dokument lokacyjny przeznaczał 4 włóki ziemi na uposażenie kościoła. Do jego budowy przystąpiono w okresie sprawowania posługi biskupiej przez [[Henry Sorbom| Henryka Sorboma]]. Świątynia w Unikowie widnieje w wykazie parafii sporządzonym pod koniec XV wieku. Na początku XIX wieku do miejscowej parafii należały wsie: [[Dąbrowa]], [[Ryn Reszelski]] oraz [[Wysoka Dąbrowa]]. | ||
| + | |||
| + | [[Wojny polsko-krzyżackie|Wojnę polsko-krzyżacką]] z lat 1519-1521 udało się miejscowości przetrwać bez większego szwanku. Z 50 włók czynszowych należących do Unikowa, jedynie 9 leżało odłogiem. Do 1533 roku udało się ponownie obsadzić 3 włóki. W 1586 wieś była już całkowicie zagospodarowana. W 1783 roku miejscowość składała się z 53 domów. | ||
| + | |||
| + | Szkoła istniała we wsi od momentu założenia parafii. W 1935 roku w placówce pracowało 2 nauczycieli a uczyło się 87 dzieci. | ||
| + | |||
| + | Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach: | ||
| + | |||
| + | 1820 - 334 osoby | ||
| + | |||
| + | 1848 - 453 osoby | ||
| + | |||
| + | 1939 - 501 osób | ||
| + | |||
| + | 2007 - 620 | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 23:09, 31 gru 2013
| Unikowo | |
| | |
 Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Unikowie
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | bartoszycki |
| Gmina | Bisztynek |
| Liczba ludności (2010) | 228 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Unikowo | |
| Położenie na mapie Polski  Unikowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Unikowo (niem. Glockstein) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bisztynek. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w 2010 roku była zamieszkana przez 228 osób. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Grzegorz Moskalik[1].
Spis treści
Położenie
Miejscowość jest położona na Warmii, w odległości ok. 12 km od Bisztynka.
Dzieje miejscowości
Niemiecka nazwa miejscowości była przekształconą formą pruskiej nazwy odosobowej Kniukst. Pierwszy dokument lokacyjny Unikowa zaginął. Wieś została założona w 1340 roku na prawie chełmińskim. Zasadźcą był Prus o imieniu Thaysot, a mieszkańcami wyłącznie ludność pruska. Wieś w początkowym okresie zapożyczyła swą nazwę o jeziora Knogstin, na którym była położona. Prawo chełmińskie zostało potwierdzone 11 listopada 1357 roku. Odnowiony dokument lokacyjny przeznaczał 4 włóki ziemi na uposażenie kościoła. Do jego budowy przystąpiono w okresie sprawowania posługi biskupiej przez Henryka Sorboma. Świątynia w Unikowie widnieje w wykazie parafii sporządzonym pod koniec XV wieku. Na początku XIX wieku do miejscowej parafii należały wsie: Dąbrowa, Ryn Reszelski oraz Wysoka Dąbrowa.
Wojnę polsko-krzyżacką z lat 1519-1521 udało się miejscowości przetrwać bez większego szwanku. Z 50 włók czynszowych należących do Unikowa, jedynie 9 leżało odłogiem. Do 1533 roku udało się ponownie obsadzić 3 włóki. W 1586 wieś była już całkowicie zagospodarowana. W 1783 roku miejscowość składała się z 53 domów.
Szkoła istniała we wsi od momentu założenia parafii. W 1935 roku w placówce pracowało 2 nauczycieli a uczyło się 87 dzieci.
Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach:
1820 - 334 osoby
1848 - 453 osoby
1939 - 501 osób
2007 - 620
Ludzie związani z miejscowością
...
Zabytki
- Kościół pw. św. Jana Chrzciciela z lat 1370-1380; świątynię odnowiono w 1850 roku - z tego okresu pochodzą neogotyckie szczyty wieży. Wystrój wnętrza barokowy, ołtarz główny pochodzi z 1712 roku
- 4 zabytkowe kapliczki warmińskie
Bibliografia
- Biskupiec. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1969.
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 17.12.2013]
- Bisztynek24.pl [data dostępu: 17.12.2013]
- Ciekawe Mazury.pl [data dostępu: 17.12.2013]
- Genealogy.net [data dostępu: 17.12.2013]
Przypisy
Zobacz też
