Perkun: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Warmii i Mazur
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Perkun''' (Perkunis) – jeden z [[Prusowie|pruskich]] i [[Bałtowie|bałtyjskich]] bogów. Miał mieć charakter boga uranicznego (najwyższego), strzegącego ładu i porządku kosmicznego. | '''Perkun''' (Perkunis) – jeden z [[Prusowie|pruskich]] i [[Bałtowie|bałtyjskich]] bogów. Miał mieć charakter boga uranicznego (najwyższego), strzegącego ładu i porządku kosmicznego. | ||
<br><br> | <br><br> | ||
| − | + | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Bóg wojny i burzy, pan błyskawic, czczony przez wszystkie ludy bałtyjskie i słowiańskie. Według niektórych badaczy wykształcił się z Deiwsa, naczelnego bóstwa nieba, lub też Deiws przekształcił się w Perkuna. | Bóg wojny i burzy, pan błyskawic, czczony przez wszystkie ludy bałtyjskie i słowiańskie. Według niektórych badaczy wykształcił się z Deiwsa, naczelnego bóstwa nieba, lub też Deiws przekształcił się w Perkuna. | ||
==Elementy kultu== | ==Elementy kultu== | ||
| Linia 12: | Linia 8: | ||
Perkuna proszono o deszcz w czasach suszy i zaklinano go rytuałem. Z naczyniem wypełnionym piwem obchodzono ogień, po czym wylewano nań piwo, wzywając Perkuna. Przebłagiwano go również, składając w ofierze czarną jałówkę, czarnego kozła lub czarnego koguta. | Perkuna proszono o deszcz w czasach suszy i zaklinano go rytuałem. Z naczyniem wypełnionym piwem obchodzono ogień, po czym wylewano nań piwo, wzywając Perkuna. Przebłagiwano go również, składając w ofierze czarną jałówkę, czarnego kozła lub czarnego koguta. | ||
| + | ==Galeria zdjęć== | ||
| + | <gallery mode=packed widths=300px heights=300px class="left"> | ||
| + | Plik:romowe.jpg|<center>Nowożytna wizja Romowe z boską trójcą pruskich bogów na świętym dębie, Ch. M. Hartknoch, ''Altes und Neues Preussen'', Francfurt-Leipzig 1684 | ||
| + | Plik:romowe2.jpg|<center>Święty dąb w Romowe (próba rekonstrukcji wg J. Suchockiego), za: Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002) | ||
| + | Plik:romowe3.jpg|<center>Rekonstrukcja Romowe (rzut z góry ) wg J. Suchockiego, za: Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002) | ||
| + | </gallery> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002). | Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002). | ||
[[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria: Społeczeństwo i kultura Prusów]] | [[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria: Społeczeństwo i kultura Prusów]] | ||
Wersja z 09:04, 5 mar 2015
Perkun (Perkunis) – jeden z pruskich i bałtyjskich bogów. Miał mieć charakter boga uranicznego (najwyższego), strzegącego ładu i porządku kosmicznego.
Bóg wojny i burzy, pan błyskawic, czczony przez wszystkie ludy bałtyjskie i słowiańskie. Według niektórych badaczy wykształcił się z Deiwsa, naczelnego bóstwa nieba, lub też Deiws przekształcił się w Perkuna.
Elementy kultu
Oddawano mu cześć w Romowe, przy świętym dębie. W sposób symboliczny korona drzewa miała oznaczać sferę przypisaną do Perkuna, tj. niebo. Pod dębem na jego cześć palono nigdy niegasnący ogień – jego symbol.
Perkuna proszono o deszcz w czasach suszy i zaklinano go rytuałem. Z naczyniem wypełnionym piwem obchodzono ogień, po czym wylewano nań piwo, wzywając Perkuna. Przebłagiwano go również, składając w ofierze czarną jałówkę, czarnego kozła lub czarnego koguta.
Galeria zdjęć
Nowożytna wizja Romowe z boską trójcą pruskich bogów na świętym dębie, Ch. M. Hartknoch, Altes und Neues Preussen, Francfurt-Leipzig 1684 
Święty dąb w Romowe (próba rekonstrukcji wg J. Suchockiego), za: Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002) 
Rekonstrukcja Romowe (rzut z góry ) wg J. Suchockiego, za: Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002)
Bibliografia
Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002).
