Romowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
Linia 1: Linia 1:
 
'''Romowe''' – według [[Kronika ziemi pruskiej | ''Kroniki ziemi pruskiej'']] kronikarza [[Piotr z Dusurga | Piotra z Dusurga]] najświętsze miejsce wiary wszystkich [[Bałtowie|Bałtów]], niczym Rzym dla katolików. Przebywać miał w nim główny kapłan zwany [[Kriwe |''Kriwe'']]. Nazwa ''Romowe'' ma się wywodzić od wyrastającego w świętym miejscu drzewa; ''ruomot'' znaczy "wyrastać".
 
'''Romowe''' – według [[Kronika ziemi pruskiej | ''Kroniki ziemi pruskiej'']] kronikarza [[Piotr z Dusurga | Piotra z Dusurga]] najświętsze miejsce wiary wszystkich [[Bałtowie|Bałtów]], niczym Rzym dla katolików. Przebywać miał w nim główny kapłan zwany [[Kriwe |''Kriwe'']]. Nazwa ''Romowe'' ma się wywodzić od wyrastającego w świętym miejscu drzewa; ''ruomot'' znaczy "wyrastać".
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
{{Galeria|Nazwa=Romowe|wielkość=290|pozycja=right
+
 
|Plik:romowe.jpg|Nowożytna wizja Romowe z boską trójcą pruskich bogów na świętym dębie, Ch. M. Hartknoch, ''Alt- und Neues Preussen'', Francfurt-Leipzig 1684
 
|Plik:romowe2.jpg|Święty dąb w Romowe (próba rekonstrukcji wg J. Suchockiego), za: Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002)
 
|Plik:romowe3.jpg|Rekonstrukcja Romowe (rzut z góry ) wg J. Suchockiego, za: Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002)
 
}}
 
 
==Charakterystyka==
 
==Charakterystyka==
 
W gruncie rzeczy każdy okręg osadniczy miał swoje "Romowe" – miejsce kultu i siedzibę głównego kapłana okręgu osadniczego. Przebywali tam również inni kapłani i kapłanki. Romowe znajdowało się w świętym gaju, a centralne miejsce w Romowe zajmowało święte drzewo – dąb o poskręcanych konarach. Drzewo to miało symbolizować trzy strefy kosmosu: świat podziemi (korzenie), świat naziemny (pień) i niebo (korona). Każda ze sfer odpowiadała kolejnym bogom: [[Patollo | Patollowi]], [[Potrimpos | Portimposowi]] i [[Perkun | Perkunowi]]. Nadto każda ze sfer była symbolizowana przez rekwizyty ułożone pod dębem: trzy czaszki (człowieka, konia i krowy), węża (w garnku z mlekiem, przykrytego kłosami zbóż), ogień stale podsycany i nigdy nie gaszony.  
 
W gruncie rzeczy każdy okręg osadniczy miał swoje "Romowe" – miejsce kultu i siedzibę głównego kapłana okręgu osadniczego. Przebywali tam również inni kapłani i kapłanki. Romowe znajdowało się w świętym gaju, a centralne miejsce w Romowe zajmowało święte drzewo – dąb o poskręcanych konarach. Drzewo to miało symbolizować trzy strefy kosmosu: świat podziemi (korzenie), świat naziemny (pień) i niebo (korona). Każda ze sfer odpowiadała kolejnym bogom: [[Patollo | Patollowi]], [[Potrimpos | Portimposowi]] i [[Perkun | Perkunowi]]. Nadto każda ze sfer była symbolizowana przez rekwizyty ułożone pod dębem: trzy czaszki (człowieka, konia i krowy), węża (w garnku z mlekiem, przykrytego kłosami zbóż), ogień stale podsycany i nigdy nie gaszony.  
Linia 11: Linia 7:
 
W pobliżu ołtarza (kamienia ofiarnego), na którym składano krwawe i bezkrwawe ofiary bogom, [[wróżby | wróżono]]. Krwawe [[Ofiary z ludzi |ofiary z ludzi]] składano nieraz bezpośrednio pod dębem, tak, aby ich krew użyźniła ziemię. Możliwe jest również, że na drzewie umieszczano wizerunki wymienionych bogów.
 
W pobliżu ołtarza (kamienia ofiarnego), na którym składano krwawe i bezkrwawe ofiary bogom, [[wróżby | wróżono]]. Krwawe [[Ofiary z ludzi |ofiary z ludzi]] składano nieraz bezpośrednio pod dębem, tak, aby ich krew użyźniła ziemię. Możliwe jest również, że na drzewie umieszczano wizerunki wymienionych bogów.
  
 +
==Galeria zdjęć==
 +
<gallery mode=packed widths=300px heights=300px class="left">
 +
Plik:romowe.jpg|<center>Nowożytna wizja Romowe z boską trójcą pruskich bogów na świętym dębie, Ch. M. Hartknoch, ''Alt- und Neues Preussen'', Francfurt-Leipzig 1684
 +
Plik:romowe2.jpg|<center>Święty dąb w Romowe (próba rekonstrukcji wg J. Suchockiego), za: Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002)
 +
Plik:romowe3.jpg|<center>Rekonstrukcja Romowe (rzut z góry ) wg J. Suchockiego, za: Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002)
 +
</gallery>
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 
Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/>
 
Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/>

Wersja z 09:11, 5 mar 2015

Romowe – według Kroniki ziemi pruskiej kronikarza Piotra z Dusurga najświętsze miejsce wiary wszystkich Bałtów, niczym Rzym dla katolików. Przebywać miał w nim główny kapłan zwany Kriwe. Nazwa Romowe ma się wywodzić od wyrastającego w świętym miejscu drzewa; ruomot znaczy "wyrastać".

Charakterystyka

W gruncie rzeczy każdy okręg osadniczy miał swoje "Romowe" – miejsce kultu i siedzibę głównego kapłana okręgu osadniczego. Przebywali tam również inni kapłani i kapłanki. Romowe znajdowało się w świętym gaju, a centralne miejsce w Romowe zajmowało święte drzewo – dąb o poskręcanych konarach. Drzewo to miało symbolizować trzy strefy kosmosu: świat podziemi (korzenie), świat naziemny (pień) i niebo (korona). Każda ze sfer odpowiadała kolejnym bogom: Patollowi, Portimposowi i Perkunowi. Nadto każda ze sfer była symbolizowana przez rekwizyty ułożone pod dębem: trzy czaszki (człowieka, konia i krowy), węża (w garnku z mlekiem, przykrytego kłosami zbóż), ogień stale podsycany i nigdy nie gaszony.

W pobliżu ołtarza (kamienia ofiarnego), na którym składano krwawe i bezkrwawe ofiary bogom, wróżono. Krwawe ofiary z ludzi składano nieraz bezpośrednio pod dębem, tak, aby ich krew użyźniła ziemię. Możliwe jest również, że na drzewie umieszczano wizerunki wymienionych bogów.

Galeria zdjęć

Bibliografia

Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej, tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.
Łucja Okulicz-Kozaryn, Dzieje Prusów, Wrocław 2000.
Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002).
Antoni Mierzyński, Romowe. Rozprawa archeologiczna, "Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego", 1900, t. XXVII, z. 1–2.