Boże: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia:) |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = Boża | |dopełniacz wsi = Boża | ||
| − | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = Kościół w Bożem.jpg |
| − | + | |opis zdjęcia = Kościół z XVIII w., źródło: www.mojemazury.pl, 12.09.2013. | |
| − | |rodzaj miejscowości = wieś | + | |rodzaj miejscowości = wieś sołecka |
|województwo = warmińsko - mazurskie | |województwo = warmińsko - mazurskie | ||
|powiat = mrągowski | |powiat = mrągowski | ||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>'''Boże'''</big> (niem. Bosemb) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mrągowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego. | + | <big>'''Boże'''</big> (niem. Bosemb) – wieś sołecka w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie | województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat mrągowski |powiecie mrągowskim]], w [[gmina Mrągowo |gminie Mrągowo]]. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do [[województwo olsztyńskie | województwa olsztyńskiego]]. |
<br/> | <br/> | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
| − | Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni). | + | Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla [[powiat mrągowski | powiatu mrągowskiego]], który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii [[Lipowo]] - [[Kosewo]] - [[Baranowo]] - [[Cudnochy]] to obszar wyniesień [[Pojezierze Mrągowskie | Pojezierza Mrągowskiego]]; część wschodnia to [[Kraina Wielkich Jezior Mazurskich]], stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni). |
<br/> | <br/> | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
| − | Ze znanych w historii polskich rodzin szlacheckich, wieś Boże była własnością rodziny Komorowskich i Suchodolskich. Miejscowość lokowano na prawie chełmińskim w 1370 r. Wielki Mistrz Zakonu Winrych von Kniprode nadał ośmiu braciom Reimannom majątek ziemski wielkości 57 włók. Osada stanowiła najprawdopodobniej zespół dóbr służebnych nad | + | Ze znanych w historii polskich rodzin szlacheckich, wieś Boże była własnością rodziny Komorowskich i Suchodolskich. Miejscowość lokowano na [[prawo chełmińskie |prawie chełmińskim]] w 1370 r. Wielki Mistrz Zakonu Winrych von Kniprode nadał ośmiu braciom Reimannom majątek ziemski wielkości 57 włók. Osada stanowiła najprawdopodobniej zespół dóbr służebnych nad [[Jezioro Boskie |Jeziorem Boskim]]. Geneza nazwy miejscowości nie jest do końca ustalona a wieś w ciągu stuleci nosiła różne nazwy: Bosem, Buessen, Bosemb, Bussen. Jest kilka hipotez wywodzących pochodzenie nazwy miejscowości: pierwsza - Gerulliusa mówi, że pochodzi od nazwy jeziora –Bosemb; druga - Przybytka mówi, że od imienia staropruskiego Bosite-Boisite, albo Busse-Buze; trzecia - P. Glassa twierdzi, że nazwa wywodzi się od zamku Bussen, w pobliżu Riedlingen w Szwabii, gdzie mieszkali bracia Reimann; ostatnia podaje, iż nazwa wsi pochodzi od nazwy lasu „Bosin” . Natomiast w spisie nazw pruskich u Hennenbergera figuruje jako „Posen”. W XV w. Erazm Compasch (Konopacki) miał nabyć w Bożem 7 włók od Jakuba von Sellen a w 1490 r. szlachcic - Hans von Zantern - sprzedał 17 włók Frycowi Milgedeinowi. W 1562 r. 57 włók na terenie wsi należało do rodziny von Schlubhut. W tym okresie wymienia się parafię katolicką, która administracyjnie przynależała do [[archiprezbiteriat reszelski | archiprezbiteriatu reszelskiego]]. Funkcjonowała również szkoła dla zamożniejszych dzieci. Od XVIII wieku majątek należał do ariańskiej rodziny Suchodolskich, dla której w 1754 r. wybudowano tutaj mauzoleum. W 1822 r. wieś przyłączono do [[parafia luterańska w Szestnie |parafii luterańskiej w Szestnie]]. Suchodolscy w 1880 r. zrealizowali projekt założenia dworsko - parkowego z częścią gospodarczą, wykonany przez Johanna Larassa. W XIX w. majątek Boże powiększył się o Boże Małe (Klein Bosem), które powstało około 1832 r. na obszarze leśnym, wydzielonym z dóbr Bożego. Boże Małe zostało połączone z nowym osiedlem, które w 1846 roku otrzymało urzędową nazwę „Waldhausen”. Wówczas to miejscowość ta stanowiła osobny dwór, do którego należało 17 włók ziemi a w 1838 r. były tam 2 dymy liczące 36 osób. W XX w. funkcjonowała również we wsi szkoła publiczna. Wiadomo, że działała tutaj kolej wąskotorowa, która łączyła [[Mrągowo]] z [[Kętrzyn| Kętrzynem]]. W 1920 r. majątek znalazł się w rękach [[Towarzystwo Ziemskie w Królewcu |Towarzystwa Ziemskiego w Królewcu]] (OstpreussenLandgesellschaft). W latach 1925 - 1929 majątek rozdzielono na gospodarstwa chłopskie. Większość budynków (zachowanych do dzisiaj) z tego okresu powstała przy szosie w kierunku Wyszemborka, Małego Bożego i Bożej Wólki. Ponadto w ramach porozumienia niemiecko-sowieckiego i niemiecko-polskiego w 1924 r., na rozparcelowanych działkach osadzono repatriantów niemieckich z Wołynia. Po 1934 r. we wsi aresztowano kilku mężczyzn pod pretekstem przynależności do Komunistycznej Partii Niemiec i rozprowadzanie wśród ludności czasopism w języku polskim (mazurskim). W 1938 r. podczas akcji germanizacyjnej zmieniono dotychczasową nazwę historyczną na sztuczną formą Bussen. Po II wojnie światowej we wsi funkcjonował PGR. W 1785 r. były tu 23 dymy a w 1833 r. – 10 . W 1815 r. mieszkało tu 156 osób a w 1833 – 152, w 1939 r. - 518. Zabudowa wsi ma kształt podworski i kolonijny. |
| + | |||
| + | <br/> | ||
| + | |||
| + | ===Gospodarka=== | ||
| + | |||
| + | W XVII w. ludność wsi trudniła się wytwarzaniem dziecięcia, włókna lnianego i konopi, tłoczeniem oleju z ziaren lnu (siemienia) oraz bartnictwem. W XVIII w. odbywały się tutaj cztery jarmarki rocznie, w trakcie których handlowano końmi, bydłem, wyrobami z lnu i konopi, samodziałami (tkanymi w licznych wówczas warsztatach tkackich), wyrobami z drewna, jak: masłobojki, beczki, cepy, krosna, termice do łamania lnu itp. Na targ przyjeżdżali bogaci kupcy żydowscy z [[Królewiec |Królewca]], [[Ełk |Ełku]], Żydzi Polscy z Mazowsza i Wilna. W drugiej połowie XIX w. we wsi Boże istniała [[poczta]]. Do naszych czasów zachowały się stemple i nieliczne przesyłki pocztowe. W stajni kurierzy pocztowi (pocztylioni) trzymali konie, które zaprzęgano do ciągnięcia dyliżansu pocztowego. W 1885 r. nowym właścicielem dóbr został Ferdynand Rogalla von Bieberstein z Baranowa. W tym czasie majątek Bożem obejmował także Bożą Wólką i Witomino, łącznie 90 włók żyznej ziemi. Folwarki Boże i Boża Wólka nastawione były na hodowle rasowych koni, bydła, trzody chlewnej i owiec, posiadały parową mleczarnię, cegielnię, tartak, zakład ogrodniczy i własny targ koński. Gospodarstwo zaopatrywało w materiał hodowlany podobne majątki nawet na Półwyspie Sambijskim. Natomiast na dachówkach wytwarzanych przez miejscową cegielnię zwykle widniał napis „Boże zbaw mowę polską”. Ponadto nowością w tamtych czasach był zakład ogrodniczo - handlowy, jedyny w powiecie, który uprawiał na znaczną skalę nie tylko warzywa, ale również kwiaty. W rozwijającej się miejscowości w 1920 r. na obszarze leśnym założono [[leśniczówka| leśniczówkę]], która strzegła też tutejszej suszarni nasion. Była to pierwsza tego typu instytucja w powiecie. W tym okresie istniało we wsi specjalistyczne gospodarstwo rolne zajmujące się w hodowlą kwalifikowanych sadzeniaków i kartofli oraz ziarna siewnego zbóż i roślin pastewnych. Dodatkowo swoje pola doświadczalne miało tutaj [[Wschodniopruskie Towarzystwo Hodowli Nasion „Nordost”]]. Po 1920 r. funkcjonowały tu: mleczarnia, tartak i cegielnia. | ||
| + | |||
| + | <br/> | ||
===Kultura=== | ===Kultura=== | ||
| − | W Bożem istnieje zespół piłkarski: GLKS "SALĘT" BOŻE, który w sezonie 2012/2013 występuje w A-klasie. | + | W Bożem istnieje zespół piłkarski: [[GLKS "SALĘT" BOŻE]], który w sezonie 2012/2013 występuje w A-klasie. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 50: | Linia 58: | ||
=== Ludzie związani z miejscowością: === | === Ludzie związani z miejscowością: === | ||
| − | Ze wsią związany jest trener piłkarski Udo Lattek. | + | Ze wsią związany jest trener piłkarski [[Udo Lattek]]. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 18:13, 23 paź 2013
| Boże | |
| | |
 Kościół z XVIII w., źródło: www.mojemazury.pl, 12.09.2013.
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | mrągowski |
| Gmina | Mrągowo |
| Sołectwo | Boże |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NMR |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Boże | |
| Położenie na mapie Polski  Boże | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Boże (niem. Bosemb) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mrągowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni).
Dzieje miejscowości
Ze znanych w historii polskich rodzin szlacheckich, wieś Boże była własnością rodziny Komorowskich i Suchodolskich. Miejscowość lokowano na prawie chełmińskim w 1370 r. Wielki Mistrz Zakonu Winrych von Kniprode nadał ośmiu braciom Reimannom majątek ziemski wielkości 57 włók. Osada stanowiła najprawdopodobniej zespół dóbr służebnych nad Jeziorem Boskim. Geneza nazwy miejscowości nie jest do końca ustalona a wieś w ciągu stuleci nosiła różne nazwy: Bosem, Buessen, Bosemb, Bussen. Jest kilka hipotez wywodzących pochodzenie nazwy miejscowości: pierwsza - Gerulliusa mówi, że pochodzi od nazwy jeziora –Bosemb; druga - Przybytka mówi, że od imienia staropruskiego Bosite-Boisite, albo Busse-Buze; trzecia - P. Glassa twierdzi, że nazwa wywodzi się od zamku Bussen, w pobliżu Riedlingen w Szwabii, gdzie mieszkali bracia Reimann; ostatnia podaje, iż nazwa wsi pochodzi od nazwy lasu „Bosin” . Natomiast w spisie nazw pruskich u Hennenbergera figuruje jako „Posen”. W XV w. Erazm Compasch (Konopacki) miał nabyć w Bożem 7 włók od Jakuba von Sellen a w 1490 r. szlachcic - Hans von Zantern - sprzedał 17 włók Frycowi Milgedeinowi. W 1562 r. 57 włók na terenie wsi należało do rodziny von Schlubhut. W tym okresie wymienia się parafię katolicką, która administracyjnie przynależała do archiprezbiteriatu reszelskiego. Funkcjonowała również szkoła dla zamożniejszych dzieci. Od XVIII wieku majątek należał do ariańskiej rodziny Suchodolskich, dla której w 1754 r. wybudowano tutaj mauzoleum. W 1822 r. wieś przyłączono do parafii luterańskiej w Szestnie. Suchodolscy w 1880 r. zrealizowali projekt założenia dworsko - parkowego z częścią gospodarczą, wykonany przez Johanna Larassa. W XIX w. majątek Boże powiększył się o Boże Małe (Klein Bosem), które powstało około 1832 r. na obszarze leśnym, wydzielonym z dóbr Bożego. Boże Małe zostało połączone z nowym osiedlem, które w 1846 roku otrzymało urzędową nazwę „Waldhausen”. Wówczas to miejscowość ta stanowiła osobny dwór, do którego należało 17 włók ziemi a w 1838 r. były tam 2 dymy liczące 36 osób. W XX w. funkcjonowała również we wsi szkoła publiczna. Wiadomo, że działała tutaj kolej wąskotorowa, która łączyła Mrągowo z Kętrzynem. W 1920 r. majątek znalazł się w rękach Towarzystwa Ziemskiego w Królewcu (OstpreussenLandgesellschaft). W latach 1925 - 1929 majątek rozdzielono na gospodarstwa chłopskie. Większość budynków (zachowanych do dzisiaj) z tego okresu powstała przy szosie w kierunku Wyszemborka, Małego Bożego i Bożej Wólki. Ponadto w ramach porozumienia niemiecko-sowieckiego i niemiecko-polskiego w 1924 r., na rozparcelowanych działkach osadzono repatriantów niemieckich z Wołynia. Po 1934 r. we wsi aresztowano kilku mężczyzn pod pretekstem przynależności do Komunistycznej Partii Niemiec i rozprowadzanie wśród ludności czasopism w języku polskim (mazurskim). W 1938 r. podczas akcji germanizacyjnej zmieniono dotychczasową nazwę historyczną na sztuczną formą Bussen. Po II wojnie światowej we wsi funkcjonował PGR. W 1785 r. były tu 23 dymy a w 1833 r. – 10 . W 1815 r. mieszkało tu 156 osób a w 1833 – 152, w 1939 r. - 518. Zabudowa wsi ma kształt podworski i kolonijny.
Gospodarka
W XVII w. ludność wsi trudniła się wytwarzaniem dziecięcia, włókna lnianego i konopi, tłoczeniem oleju z ziaren lnu (siemienia) oraz bartnictwem. W XVIII w. odbywały się tutaj cztery jarmarki rocznie, w trakcie których handlowano końmi, bydłem, wyrobami z lnu i konopi, samodziałami (tkanymi w licznych wówczas warsztatach tkackich), wyrobami z drewna, jak: masłobojki, beczki, cepy, krosna, termice do łamania lnu itp. Na targ przyjeżdżali bogaci kupcy żydowscy z Królewca, Ełku, Żydzi Polscy z Mazowsza i Wilna. W drugiej połowie XIX w. we wsi Boże istniała poczta. Do naszych czasów zachowały się stemple i nieliczne przesyłki pocztowe. W stajni kurierzy pocztowi (pocztylioni) trzymali konie, które zaprzęgano do ciągnięcia dyliżansu pocztowego. W 1885 r. nowym właścicielem dóbr został Ferdynand Rogalla von Bieberstein z Baranowa. W tym czasie majątek Bożem obejmował także Bożą Wólką i Witomino, łącznie 90 włók żyznej ziemi. Folwarki Boże i Boża Wólka nastawione były na hodowle rasowych koni, bydła, trzody chlewnej i owiec, posiadały parową mleczarnię, cegielnię, tartak, zakład ogrodniczy i własny targ koński. Gospodarstwo zaopatrywało w materiał hodowlany podobne majątki nawet na Półwyspie Sambijskim. Natomiast na dachówkach wytwarzanych przez miejscową cegielnię zwykle widniał napis „Boże zbaw mowę polską”. Ponadto nowością w tamtych czasach był zakład ogrodniczo - handlowy, jedyny w powiecie, który uprawiał na znaczną skalę nie tylko warzywa, ale również kwiaty. W rozwijającej się miejscowości w 1920 r. na obszarze leśnym założono leśniczówkę, która strzegła też tutejszej suszarni nasion. Była to pierwsza tego typu instytucja w powiecie. W tym okresie istniało we wsi specjalistyczne gospodarstwo rolne zajmujące się w hodowlą kwalifikowanych sadzeniaków i kartofli oraz ziarna siewnego zbóż i roślin pastewnych. Dodatkowo swoje pola doświadczalne miało tutaj Wschodniopruskie Towarzystwo Hodowli Nasion „Nordost”. Po 1920 r. funkcjonowały tu: mleczarnia, tartak i cegielnia.
Kultura
W Bożem istnieje zespół piłkarski: GLKS "SALĘT" BOŻE, który w sezonie 2012/2013 występuje w A-klasie.
Ludzie związani z miejscowością:
Ze wsią związany jest trener piłkarski Udo Lattek.
Zabytki:
We wsi Boże znajdują się następujące zabytki: kościół z XVIII w. (dawne mauzoleum Suchodolców), klasycystyczny dwór wybudowany w 1848 r. (obecnie szkoła podstawowa), budynek rządcówki, budynki gospodarcze z końca XIX i początków XX w.
Bibliografia:
Pawłowicz Ewa, Monografia wsi Boże, Mrągowo 2008.
http://www.it.mragowo.pl/media/art/707/file/historia.pdf, 12.09.2013.
