Mikołaj Kmita: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "| " na "|") |
|||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
J. Sikorski, ''Bohaterowie Grunwaldu'', Olsztyn 2010. | J. Sikorski, ''Bohaterowie Grunwaldu'', Olsztyn 2010. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Osoba| Kmita, Mikołaj]][[Kategoria: Wielka wojna z zakonem krzyżackim| Kmita, Mikołaj]][[Kategoria: 1401-1500| Kmita, Mikołaj]] | + | [[Kategoria: Osoba|Kmita, Mikołaj]][[Kategoria: Wielka wojna z zakonem krzyżackim|Kmita, Mikołaj]][[Kategoria: 1401-1500|Kmita, Mikołaj]] |
Wersja z 14:21, 17 mar 2015
| Mikołaj Kmita | |
| | |
| Data śmierci | 1447 r. |
Mikołaj Kmita (zm. 1447 r.) – rycerz herbu Szreniawa z Wiśnicza koło Jędrzejowa, Sobienia (koło Opoczna), Dubiecka pod Przemyślem; uczestnik bitwy grunwaldzkiej.
Życiorys
Był synem Piotra Kmity z Wiśniczy. Jego ojciec był wierny dynastii Andegawenów. Po śmierci króla polskiego Ludwika Piotr Kmita razem z panami małopolskimi bronił kraju dla Jadwigi aż do momentu jej przybycia do Polski. Od Jagiełły ojciec Mikołaja Kmity dostał Dubiecko z przyległymi wsiami. Ponadto król mianował go wojewodą krakowskim. Dało to początek bogactwa Kmitów.
Piotr Kmita zostawił dwóch synów, młodszy Mikołaj wziął udział w wyprawie wojennej do Prus pod swoją chorągwią. Mikołajowi Kmicie udał się wyjść zwycięsko z bitwy pod Grunwaldem. W oblężeniu Malborka pełnił razem ze swoją chorągwią straż przy działach. Udało mu się odeprzeć zbrojny napad z zamku.
W późniejszych latach Mikołaj Kmita dostał od króla Jagiełły kasztelanię przemyską.
Zmarł w 1447 r., kiedy na Wawelu był koronowany Kazimierz IV Jagiellończyk.
Bibliografia
J. Sikorski, Bohaterowie Grunwaldu, Olsztyn 2010.
