Ramienica przeciwstawna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "{{Roślina infobox |Nazwa rośliny = Ramienica przeciwstawna |Nazwa łacińska = Chara contraria |Pusta linia = A.Braun ex Kütz. <br/> |grafika = |podpis grafiki =...") |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|Nazwa rośliny = Ramienica przeciwstawna | |Nazwa rośliny = Ramienica przeciwstawna | ||
|Nazwa łacińska = Chara contraria | |Nazwa łacińska = Chara contraria | ||
| − | | | + | |L = A.Braun ex Kütz. |
| − | <br/> | + | |Pusta linia = <br/> |
| − | |grafika = | + | |grafika = contr.jpg |
| − | |podpis grafiki = | + | |podpis grafiki = Źródło: [http://pl.wikipedia.org/wiki/Ramienica_przeciwstawna] |
|Systematyka = Systematyka | |Systematyka = Systematyka | ||
|Domena = eukarionty | |Domena = eukarionty | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
|Klasa = ramienice właściwe | |Klasa = ramienice właściwe | ||
|Rząd = ramienicowce | |Rząd = ramienicowce | ||
| − | |Rodzina = ramienicowate |Rodzaj = | + | |Rodzina = ramienicowate |
| − | |Gatunek = | + | |Rodzaj = ramienica |
| + | |Gatunek = ramienica przeciwstawna | ||
|Synonimy = Synonimy | |Synonimy = Synonimy | ||
|Lista synonimów = | |Lista synonimów = | ||
| Linia 20: | Linia 21: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | ''' Ramienica przeciwstawna ''' ('' Chara contraria '' A.Braun ex Kütz | + | |
| + | '''Ramienica przeciwstawna''' (''Chara contraria'' A.Braun ex Kütz.) – gatunek rośliny należący do rodziny ramienicowatych (''Charophyceae''), rzędu ramienicowców (''Charales''). | ||
=== Morfologia === | === Morfologia === | ||
| − | Ramienica przeciwstawna | + | Ramienica przeciwstawna jest małym makroglonem (do 40, wyjątkowo 50 cm długości). Wykształca słabo rozgałęzioną, szaro-zieloną plechę, zwykle silnie inkrustowana węglanem wapnia (zwłaszcza w czystych jeziorach twardowodnych), przez co jest krucha i delikatna. Nibyłodyga i nibyliście cienkie, w przekroju elipsoidalne. Okorowanie podwójne. Rzędy główne wyraźnie przeważają nad bocznymi, czasem niezupełne lub brak, zwłaszcza na nibyliściach. Nibyliście zmienne, krótsze od międzywęźli z 6–8(12) członów, w liczbie 6–10(12) w okółku. Człony nieokorowane mogą być płodne. U typowych przedstawicieli 2-3 końcowe człony nieokorowane wcięte w węzłach i tępo zakończone. Nibylistki wewnętrzne przeważnie po pięć, zwykle dłuższe od lęgni i tępo zakończone, podczas gdy na zewnątrz brak lub słabo wykształcone (brodawkowate lub wałeczkowate). Kolce pojedyncze, o nieregularnych kształtach od brodawkowatych po wałeczkowate. W dolnych międzywęźlach słabo wykształcone, z kolei na szczytowych mniejsze, ale gęstsze. Przylistki ułożone w dwurzędowych okółkach, słabo wykształcone, zwykle w górnym okółku dłuższe i wałeczkowate, a w dolnym brodawkowate. Rzadziej oba okółki wałeczkowate, mało zróżnicowane. Roślina jednopienna. Plemnie i lęgnie pojedyncze w 3-4 pierwszych węzłach nibyliści. Niekiedy po dwie lęgnie i plemnia w węźle. Plemnie żółto-pomarańczowe, lęgnie żółto-zielone. Koronka lęgni szeroka u podstawy, zamknięta. |
| + | <br/> | ||
| + | W wodach płytkich, w strefie falowania, pojawiają się formy zwykle mniejsze i silniej inkrustowane, w głębszych wodach, ewentualnie w łąkach innych gatunków - bardziej wydłużone, o wiotkich nibyliściach. W wielogatunkowych płatach lub na podłożu organicznym słabsze okorowanie. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | ||
| + | |||
| + | === Rozmieszczenie i ekologia === | ||
| + | Ramienica przeciwstawna występuje w większej części Europy, w Chinach, Argentynie, na Florydzie. Rozpowszechniona na terenie całej Polski, zwarte zbiorowiska częściej tworzy na wschodzie i północy. Na terenie Warmii i Mazur odnotowana na obszarze [[Natura 2000 Jezioro Wukśniki]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | Gatunek zasadniczo słodkowodny, głównie w jeziorach eutroficznych. Znosi niewielkie zasolenie i duże ograniczenie ilości światła. Nie występuje w wodach szybko płynących, zwykle w wodach płytkich litoralu (wyjątkowo sięga 7 m głębokości), na różnym podłożu: mule, piasku, szczątkach organicznych, torfie, często z dużą zawartością wapnia (Ca). Może występować w małych zbiornikach (w tym w torfiankach), a nawet rowach. Rośnie zwykle jako domieszka w innych typach łąk ramienicowych (np. z ''Nitellopsis obtusa'', ''Chara tomentosa''), rzadko tworzy zespół roślinny ''Charetum contrariae''. Często jej plecha jest podłożem dla nitkowatych glonów peryfitonowych. W sukcesji wtórnej budowane przez nią płaty czasem pojawiają się już po kilku tygodniach od powstania nowego stawu, co ma wpływ na dalszy rozwój roślinności w takim zbiorniku. Glon jednoroczny, chociaż w głębszych i cieplejszych wodach może zimować. | |
| − | |||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
=== Wartość użytkowa === | === Wartość użytkowa === | ||
| − | Ramienica przeciwstawna nie podlega w Polsce ochronie gatunkowej. Według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski jest gatunkiem narażonym | + | Ramienica przeciwstawna nie podlega w Polsce ochronie gatunkowej. Według ''Czerwonej listy roślin i grzybów Polski'' jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria V). Występowanie jej w zbiorowisku jest natomiast podstawą do objęcia zbiornika, w którym występuje, ochroną w systemie Natura 2000 jako siedliska przyrodniczego 3140 (twardowodne oligo– i mezotroficzne zbiorniki z podwodnymi łąkami ramienic ''Charetea''). |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
=== Ciekawostki === | === Ciekawostki === | ||
| − | Osobniki płonne ramienicy przeciwstawnej, występujące na płytkich stanowiskach mogą być mylone z ramienicą delikatną i | + | Osobniki płonne ramienicy przeciwstawnej, występujące na płytkich stanowiskach, mogą być mylone z ramienicą delikatną i [[ramienica przeciwstawna|ramienicą przeciwstawną]]. |
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Pełechaty M., Pukacz A. | + | Pełechaty M., Pukacz A., ''Klucz do oznaczania gatunków ramienic (Characeae) w rzekach i jeziorach''. Warszawa, Główny Inspektorat Ochrony Środowiska/Wydawnictwo Naukowe Gabriel Borowski, 2008, s. 46–47, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. |
<br/> | <br/> | ||
| − | + | Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, ''Red list of the vascular plants in Poland'', [w:] ''Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski'', red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20. | |
<br/> | <br/> | ||
| − | == | + | |
| − | http://pl.wikipedia.org/wiki/Ramienica_przeciwstawna | + | == Zobacz też == |
| + | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Ramienica_przeciwstawna] | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | http://jezioro.com.pl/glony/okaz.html?id=32 | + | [http://jezioro.com.pl/glony/okaz.html?id=32] |
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria:Rośliny]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]] [[Kategoria:Rośliny chronione]] | + | |
| + | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Rośliny]] [[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Rośliny chronione]] | ||
Wersja z 02:49, 29 lis 2014
| Ramienica przeciwstawna | |
| | |
| Chara contraria | |
| A.Braun ex Kütz. | |
![Źródło: [1]](/index.php/Plik:Contr.jpg) Źródło: [2] | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
| Gromada | Charophyta |
| Klasa | ramienice właściwe |
| Rząd | ramienicowce |
| Rodzina | ramienicowate |
| Rodzaj | ramienica |
| Gatunek | ramienica przeciwstawna |
| Synonimy | |
Ramienica przeciwstawna (Chara contraria A.Braun ex Kütz.) – gatunek rośliny należący do rodziny ramienicowatych (Charophyceae), rzędu ramienicowców (Charales).
Spis treści
Morfologia
Ramienica przeciwstawna jest małym makroglonem (do 40, wyjątkowo 50 cm długości). Wykształca słabo rozgałęzioną, szaro-zieloną plechę, zwykle silnie inkrustowana węglanem wapnia (zwłaszcza w czystych jeziorach twardowodnych), przez co jest krucha i delikatna. Nibyłodyga i nibyliście cienkie, w przekroju elipsoidalne. Okorowanie podwójne. Rzędy główne wyraźnie przeważają nad bocznymi, czasem niezupełne lub brak, zwłaszcza na nibyliściach. Nibyliście zmienne, krótsze od międzywęźli z 6–8(12) członów, w liczbie 6–10(12) w okółku. Człony nieokorowane mogą być płodne. U typowych przedstawicieli 2-3 końcowe człony nieokorowane wcięte w węzłach i tępo zakończone. Nibylistki wewnętrzne przeważnie po pięć, zwykle dłuższe od lęgni i tępo zakończone, podczas gdy na zewnątrz brak lub słabo wykształcone (brodawkowate lub wałeczkowate). Kolce pojedyncze, o nieregularnych kształtach od brodawkowatych po wałeczkowate. W dolnych międzywęźlach słabo wykształcone, z kolei na szczytowych mniejsze, ale gęstsze. Przylistki ułożone w dwurzędowych okółkach, słabo wykształcone, zwykle w górnym okółku dłuższe i wałeczkowate, a w dolnym brodawkowate. Rzadziej oba okółki wałeczkowate, mało zróżnicowane. Roślina jednopienna. Plemnie i lęgnie pojedyncze w 3-4 pierwszych węzłach nibyliści. Niekiedy po dwie lęgnie i plemnia w węźle. Plemnie żółto-pomarańczowe, lęgnie żółto-zielone. Koronka lęgni szeroka u podstawy, zamknięta.
W wodach płytkich, w strefie falowania, pojawiają się formy zwykle mniejsze i silniej inkrustowane, w głębszych wodach, ewentualnie w łąkach innych gatunków - bardziej wydłużone, o wiotkich nibyliściach. W wielogatunkowych płatach lub na podłożu organicznym słabsze okorowanie.
Rozmieszczenie i ekologia
Ramienica przeciwstawna występuje w większej części Europy, w Chinach, Argentynie, na Florydzie. Rozpowszechniona na terenie całej Polski, zwarte zbiorowiska częściej tworzy na wschodzie i północy. Na terenie Warmii i Mazur odnotowana na obszarze Natura 2000 Jezioro Wukśniki.
Gatunek zasadniczo słodkowodny, głównie w jeziorach eutroficznych. Znosi niewielkie zasolenie i duże ograniczenie ilości światła. Nie występuje w wodach szybko płynących, zwykle w wodach płytkich litoralu (wyjątkowo sięga 7 m głębokości), na różnym podłożu: mule, piasku, szczątkach organicznych, torfie, często z dużą zawartością wapnia (Ca). Może występować w małych zbiornikach (w tym w torfiankach), a nawet rowach. Rośnie zwykle jako domieszka w innych typach łąk ramienicowych (np. z Nitellopsis obtusa, Chara tomentosa), rzadko tworzy zespół roślinny Charetum contrariae. Często jej plecha jest podłożem dla nitkowatych glonów peryfitonowych. W sukcesji wtórnej budowane przez nią płaty czasem pojawiają się już po kilku tygodniach od powstania nowego stawu, co ma wpływ na dalszy rozwój roślinności w takim zbiorniku. Glon jednoroczny, chociaż w głębszych i cieplejszych wodach może zimować.
Wartość użytkowa
Ramienica przeciwstawna nie podlega w Polsce ochronie gatunkowej. Według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria V). Występowanie jej w zbiorowisku jest natomiast podstawą do objęcia zbiornika, w którym występuje, ochroną w systemie Natura 2000 jako siedliska przyrodniczego 3140 (twardowodne oligo– i mezotroficzne zbiorniki z podwodnymi łąkami ramienic Charetea).
Ciekawostki
Osobniki płonne ramienicy przeciwstawnej, występujące na płytkich stanowiskach, mogą być mylone z ramienicą delikatną i ramienicą przeciwstawną.
Bibliografia
Pełechaty M., Pukacz A., Klucz do oznaczania gatunków ramienic (Characeae) w rzekach i jeziorach. Warszawa, Główny Inspektorat Ochrony Środowiska/Wydawnictwo Naukowe Gabriel Borowski, 2008, s. 46–47, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska.
Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20.
