Jerzy Żwirko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 11: | Linia 11: | ||
'''Jerzy Żwirko''' (ur. 1950 roku Koskajmach koło Kętrzyna, zmarł 5 stycznia 1973 roku w Rabce) - Jeden z najbardziej utalentowanych kolarzy młodego pokolenia w latach 70-tych, kiedy polską reprezentacją rządził legendarny trener Henryk Łasak. | '''Jerzy Żwirko''' (ur. 1950 roku Koskajmach koło Kętrzyna, zmarł 5 stycznia 1973 roku w Rabce) - Jeden z najbardziej utalentowanych kolarzy młodego pokolenia w latach 70-tych, kiedy polską reprezentacją rządził legendarny trener Henryk Łasak. | ||
=Przebieg kariery sportowej= | =Przebieg kariery sportowej= | ||
| − | Mając 15 lat uczestniczył w wyścigu w [[Srokowo|Srokowie]] podczas festynu [[Gazeta Olsztyńska|Gazety Olsztyńskiej]]. Wcześniej sprzedał harmonię, kupił dość prymitywny rower i zameldował się na czele wyścigu. Wpadł w oko trenerom z [[Kętrzyn|Kętrzyna]], którzy wzięli go do miejscowej sekcji [[LZS]] (pierwszy trener Ryszard Szczepański). Za rok przebywał już w Olsztynie (mieszkał w wynajętym pokoju przy ul. Fałata) i trenował w klubie Zjednoczeni. Opiekę nad nim przejął Eugeniusz Szulc. W kategorii juniorów wygrał wiele wyścigów, w tym te najważniejsze. Został mistrzem Polski na szosie i w przełajach. Jego talent dostrzegł trener kadry seniorów Hanryk Łasak i włączył go do szerokiej kadry, a niej roiło się od nazwisk znakomitych szosowców. Szybko nabrał obycia międzynarodowego i stał się rewelacją roku 1972, otrzymując za to specjalna nagrodę. Stanął na podium trzech bardzo prestiżowych wyścigów: Dokoła Anglii, Wilhelma Tella w Szwajcarii i Dokoła Bułgarii. Był pierwszym rezerwowym na Igrzyska Olimpijskie w Monachium.W wyścigu Tour de Pologne jechał żółtej koszulce lidera do momentu pechowej kraksy. Przepowiadano mu wielka karierę. 5 stycznia 1973 roku jadąc samochodem na zgrupowanie kadry narodowej zginął w wypadku razem z trenerem Henrykiem Łasakiem. Uratował się Janusz Kowalski, który kilka lat później został w Montrealu szosowym mistrzem świata amatorów. | + | Mając 15 lat uczestniczył w wyścigu w [[Srokowo|Srokowie]] podczas festynu [[lkwim:Gazeta Olsztyńska|Gazety Olsztyńskiej]]. Wcześniej sprzedał harmonię, kupił dość prymitywny rower i zameldował się na czele wyścigu. Wpadł w oko trenerom z [[Kętrzyn|Kętrzyna]], którzy wzięli go do miejscowej sekcji [[LZS]] (pierwszy trener Ryszard Szczepański). Za rok przebywał już w Olsztynie (mieszkał w wynajętym pokoju przy ul. Fałata) i trenował w klubie Zjednoczeni. Opiekę nad nim przejął Eugeniusz Szulc. W kategorii juniorów wygrał wiele wyścigów, w tym te najważniejsze. Został mistrzem Polski na szosie i w przełajach. Jego talent dostrzegł trener kadry seniorów Hanryk Łasak i włączył go do szerokiej kadry, a niej roiło się od nazwisk znakomitych szosowców. Szybko nabrał obycia międzynarodowego i stał się rewelacją roku 1972, otrzymując za to specjalna nagrodę. Stanął na podium trzech bardzo prestiżowych wyścigów: Dokoła Anglii, Wilhelma Tella w Szwajcarii i Dokoła Bułgarii. Był pierwszym rezerwowym na Igrzyska Olimpijskie w Monachium.W wyścigu Tour de Pologne jechał żółtej koszulce lidera do momentu pechowej kraksy. Przepowiadano mu wielka karierę. 5 stycznia 1973 roku jadąc samochodem na zgrupowanie kadry narodowej zginął w wypadku razem z trenerem Henrykiem Łasakiem. Uratował się Janusz Kowalski, który kilka lat później został w Montrealu szosowym mistrzem świata amatorów. |
By uczcić pamięć kolarza organizowano przez kilka lat Memoriał Jerzego Żwirki, najpierw w formie wyścigu wieloetapowego, potem kryterium w Kętrzynie. Imprezę w pewnym momencie zawieszono z powodów finansowych. W w plebiscycie Gazety Olsztyńskiej przyznano mu tytuł honorowego sportowca 1972 roku. | By uczcić pamięć kolarza organizowano przez kilka lat Memoriał Jerzego Żwirki, najpierw w formie wyścigu wieloetapowego, potem kryterium w Kętrzynie. Imprezę w pewnym momencie zawieszono z powodów finansowych. W w plebiscycie Gazety Olsztyńskiej przyznano mu tytuł honorowego sportowca 1972 roku. | ||
=Bibliografia= | =Bibliografia= | ||
*Na podstawie informacji trenera Eugeniusza Szulca | *Na podstawie informacji trenera Eugeniusza Szulca | ||
[[Kategoria: Sport|Żwirko, Jerzy]][[Kategoria: Zawodnicy|Żwirko, Jerzy]][[Kategoria: 1945-1989|Żwirko, Jerzy]] | [[Kategoria: Sport|Żwirko, Jerzy]][[Kategoria: Zawodnicy|Żwirko, Jerzy]][[Kategoria: 1945-1989|Żwirko, Jerzy]] | ||
Wersja z 10:42, 30 sty 2015
| Jerzy Żwirko | |
| | |
 z archiwum Janusza Poryckiego | |
| Imię i nazwisko | Jerzy Żwirko |
| Data i miejsce urodzenia | 1950 roku Koskajmach koło Kętrzyna |
| Data śmierci | 5 stycznia 1973 roku w Rabce |
| Dyscyplina | Kolarz |
| Największy sukces | Trzecie miejsce w wyścigu Dokoła Anglii |
Jerzy Żwirko (ur. 1950 roku Koskajmach koło Kętrzyna, zmarł 5 stycznia 1973 roku w Rabce) - Jeden z najbardziej utalentowanych kolarzy młodego pokolenia w latach 70-tych, kiedy polską reprezentacją rządził legendarny trener Henryk Łasak.
Przebieg kariery sportowej
Mając 15 lat uczestniczył w wyścigu w Srokowie podczas festynu Gazety Olsztyńskiej. Wcześniej sprzedał harmonię, kupił dość prymitywny rower i zameldował się na czele wyścigu. Wpadł w oko trenerom z Kętrzyna, którzy wzięli go do miejscowej sekcji LZS (pierwszy trener Ryszard Szczepański). Za rok przebywał już w Olsztynie (mieszkał w wynajętym pokoju przy ul. Fałata) i trenował w klubie Zjednoczeni. Opiekę nad nim przejął Eugeniusz Szulc. W kategorii juniorów wygrał wiele wyścigów, w tym te najważniejsze. Został mistrzem Polski na szosie i w przełajach. Jego talent dostrzegł trener kadry seniorów Hanryk Łasak i włączył go do szerokiej kadry, a niej roiło się od nazwisk znakomitych szosowców. Szybko nabrał obycia międzynarodowego i stał się rewelacją roku 1972, otrzymując za to specjalna nagrodę. Stanął na podium trzech bardzo prestiżowych wyścigów: Dokoła Anglii, Wilhelma Tella w Szwajcarii i Dokoła Bułgarii. Był pierwszym rezerwowym na Igrzyska Olimpijskie w Monachium.W wyścigu Tour de Pologne jechał żółtej koszulce lidera do momentu pechowej kraksy. Przepowiadano mu wielka karierę. 5 stycznia 1973 roku jadąc samochodem na zgrupowanie kadry narodowej zginął w wypadku razem z trenerem Henrykiem Łasakiem. Uratował się Janusz Kowalski, który kilka lat później został w Montrealu szosowym mistrzem świata amatorów. By uczcić pamięć kolarza organizowano przez kilka lat Memoriał Jerzego Żwirki, najpierw w formie wyścigu wieloetapowego, potem kryterium w Kętrzynie. Imprezę w pewnym momencie zawieszono z powodów finansowych. W w plebiscycie Gazety Olsztyńskiej przyznano mu tytuł honorowego sportowca 1972 roku.
Bibliografia
- Na podstawie informacji trenera Eugeniusza Szulca
