Franciszek Grenenberg

Franciszek Grenenberg
Data i miejsce urodzenia	4 października 1750 r. prawdopodobnie Braniewo
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1818 r. Marynowy

Franciszek Grenenberg lub Grüneberg (ur. 4 października 1750 r. najprawdopodobniej w Braniewie – zm. 10 kwietnia 1818 r. w miejscowości Marynowy) – duchowny rzymskokatolicki, kanonik dobromiejski, sędzia biskupi.

Życiorys

Ne są znane informacje o wczesnych latach życia Grenenberga. Wiadomo natomiast, że urodził się w rodzinie Józefa i Katarzyny. Okres swojej aktywności zawodowej związał z dwoma regionami: Pomorzem i Warmią. Pod koniec życia, po zniesieniu Kapituły Kolegiackiej w Dobrym Mieście w 1811 r., utrzymywał się z pensji przyznanej mu z kasy państwowej.

Szkoła i wykształcenie

Uczęszczał do gimnazjum jezuickiego w Braniewie. Tam też 31 października 1768 r. wstąpił do Papieskiego Seminarium (Alumnatu). 20 maja 1769 r. w kaplicy Zbawiciela w katedrze we Fromborku przyjął tonsurę i cztery święcenia niższe, zaś święcenia kapłańskie otrzymał 26 lipca 1774 r. w Gdańsku. Znał język łaciński i niemiecki.

Praca

Swoją pierwszą pracę duszpasterską podjął już w następnym roku po przyjęciu święceń, wiążąc się na kolejne lata z regionem Pomorza. Początkowo działał jako wikariusz w Gemlicach koło Gdańska. Kolejne trzy lata spędził w Lubieszewie (1776-1778). W tym okresie został oficjalnie przypisany do diecezji chełmińskiej. W latach 1779-1782 był proboszczem w Nowej Wsi koło Wąbrzeźna, potem w Żuławce Sztumskiej (1783-1788), w Malborku (1788-1790) i w Dzierzgoniu (1790-1795). Na początku 1795 r. został honorowym kanonikiem chełmińskim. W 1798 r. przyjął probostwo w parafiach Marynowy i Tuja, z którymi związany był do końca życia.
20 lutego 1802 r. został kanonikiem dobromiejskim (nominację otrzymał miesiąc wcześniej - 21 stycznia 1802 r.). Zajął miejsce po kanoniku Franciszku Schmidtcie. Jedynie na czas pełnienia funkcji audytora w Oliwie, na początku lat 90-tych XVIII w., uzyskał zwolnienie z rezydencji.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

W 1785 r. pełnił funkcję sekretarza konsystorza w Chełmży. 19 lutego 1788 r. przyjął z rąk biskupa Jana Karola von Hohenzollerna nominację na wikariusza sądowego biskupa w Malborku. W 1792 r. został powołany do pełnienia roli generalnego sędziego procesowego w sądzie biskupim w Oliwie, a w 1799 r. sędziego prosynodalnego. Pięć lat później, w 1804 r. został radcą sądu biskupiego w Malborku. Funkcję tę pełnił aż do śmierci.

Bibliografia

1. Birch-Hirschfeld Triller Anneliese, Kanonicy dobromiejscy do 1520 r. I 1772-1811, W: Słownik biograficzny kapituły kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999, „Hosianum”, s. 17.
2. Mańkowski Alfons, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, „Roczniki Towarzystwa Naukowego Toruńskiego”, R. XXXIII, 1926, s. 56. Materiał źródłowy na stronie pomorskiej Biblioteki Cyfrowej: www.europeana.eu
3. Kopiczko Andrzej, Kanonicy dobromiejscy 1521-1771, W: Słownik biograficzny kapituły kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999, „Hosianum”, s. 56.