Roch Kraemer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "{{Biogram infobox |imię i nazwisko = Roch Kraemer |imię i nazwisko org = |pseudonim = |grafika = |opis grafiki = |podpis ...") |
|||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
}}<br/> | }}<br/> | ||
| − | ''' Roch Ludwik Kraemer (Krämer) ''' (ur. 14 sierpnia 1755 r. w [[Jezioranach | + | ''' Roch Ludwik Kraemer (Krämer) ''' (ur. 14 sierpnia 1755 r. w [[Jeziorany|Jezioranach]] – zm. 24 sierpnia 1826 r. w [[Głotowo|Głotowie]]) – duchowny rzymskokatolicki, kanonik kapituły dobromiejskiej, proboszcz dobromiejski, kapelan i współpracownik biskupa [[lkwim:Ignacy Krasicki|Ignacego Krasickiego]]. |
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
Wersja z 20:39, 22 sty 2015
| Roch Kraemer | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 sierpnia 1755 r. Jeziorany |
| Data i miejsce śmierci | 24 sierpnia 1826 r. Głotowo |
Roch Ludwik Kraemer (Krämer) (ur. 14 sierpnia 1755 r. w Jezioranach – zm. 24 sierpnia 1826 r. w Głotowie) – duchowny rzymskokatolicki, kanonik kapituły dobromiejskiej, proboszcz dobromiejski, kapelan i współpracownik biskupa Ignacego Krasickiego.
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Pierwsze nauki pobierał w szkole w rodzinnym miasteczku, w Jezioranach. Od 1768 r. uczęszczał do gimnazjum Jezuitów w Reszlu. Następnie kształcił się u Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo w Warszawie, gdzie studiował teologię i prawo kościelne. Święcenia kapłańskie przyjął w 1779 r. z rąk biskupa Karola von Zehmena.
Praca
Pełnił posługę w Żegotach, w beneficjum Krzysztofa Szembeka we Fromborku i w kaplicy św. Jerzego w Lidzbarku Warmińskim. Od 1779 r. pełnił funkcję kapelana biskupa Ignacego Krasickiego. Był również jego przyjacielem i doradcą w sprawach naukowych i literackich. W latach 1783-1791 sprawował pieczę nad parafią w Reszlu, gdzie od 1788 r. był komendariuszem. W 1791 r. wszedł do grona kanoników kapituły dobromiejskiej, a rok później został jej prepozytem. Funkcję tę pełnił jako ostatni z reprezentantów tej godności i jako jedyny po likwidacji. Na przełomie wieku XVIII i XIX, dokładał wszelkich starań, aby zgromadzenie, które zniesiono w 1811 r., zostało zachowane. Przeżył ten fakt bardzo osobiście. Nie przyjął nawet oferowanego mu stanowiska proboszcza w Dobrym Mieście. Działając jako kanonik równocześnie był proboszczem w parafii w Głotowie[1], gdzie osiadł po likwidacji kapituły dobromiejskiej. Tam zmarł w wieku 71 lat.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Angażował się w obronę chłopów warmińskich przed narzucanym obowiązkiem podatkowym ze strony władz pruskich.
Roch Krämer w 1814 r. sporządził inwentarz kasacyjny kolegiaty dobromiejskiej, zatytułowany: Verzeichnis in der Bibliotheque des aufgehobenen Collegiatstifs zu Guttstadt befindlichen Bücher und Inventariestücke 1814. Dziś stanowi on jeden z zachowanych katalogów biblioteki kolegiackiej.[2]
Ciekawostki
- Zabór Warmii przez Prusy z 1772 r. nazywał „wielkim złem”.
Bibliografia
- Birch-Hirschfeld Triller Anneliese, Kanonicy dobromiejscy do 1520 r. i 1772-1811, W: Słownik Biograficzny Kapituły Kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999, „Hosianum”, s. 21.
- Przeracki Jerzy, Sławni obywatele Dobrego Miasta, „Rocznik Dobromiejski”, T. 4 (2010) [wyd. 2011], s. 216-207.
Przypisy
- ↑ Urząd proboszcza głogowskiego, na przełomie XV i XVI w. pozostawał oddzielony od godności prepozyta kolegiaty dobromiejskiej. Stan ten uległ zmianie po roku 1533, gdy przywrócone zostały postanowienia biskupa Hermana z Pragi. Obowiązywały one do czasu likwidacji kapituły kolegiackiej.
- ↑ Błażewicz Paweł, Katalogi biblioteki Kapituły kolegiackiej pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych w Dobrym Mieście, jako źródło do badań nad księgozbiorami historycznymi na Warmii, „Studia Warmińskie” 2006, R. XLIII, s. 284.
Zobacz też
- Głotowo - Dzieje sanktuarium [fragment], materiał na stronie internetowej: www.szlak-pielgrzymkowy.pl
- Głotowo, materiał na stronie internetowej: www.domwarminski.pl, Cyt. za: Głotowo, W: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, T. II, Warszawa 1881.
