Rosiczka długolistna

Rosiczka długolistna
Drosera anglica
Huds
Rosiczka długolistna (Drosera anglica). Fot. Noah Elhardt. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny naczyniowe
Gromada	okrytonasienne
Klasa	dwuliścienne
Rząd	goździkowce
Rodzina	rosiczkowate
Rodzaj	rosiczka
Gatunek	rosiczka długolistna
Synonimy

Rosiczka długolistna (Drosera anglica Huds) – gatunek rośliny należący do rodziny rosiczkowatych (Droseraceae).

Morfologia

Roślina wieloletnia osiągająca wysokość 5–20, wyjątkowo 30 cm. Łodyga jest dwukrotnie wyższa od wyrastających skośnie liści, pojawia się w maju, czerwcu. Pęd przyrastający, pod powierzchnią torfu występuje długi pęd z poprzednich lat. Liście długości 10–40 mm i szerokości 3–7 mm zebrane są w różyczkę. Blaszka liściowa w kształcie wąskiej łopatki zbiega klinowato w ogonek liściowy, który zrośnięty jest z przylistkiem. Na liściach bardzo duże włoski z gruczołami na trzonkach.

Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty na pędzie kwiatonośnym zebrane w gronopodobny kwiatostan. Kwiaty z 6 wolnymi płatkami korony barwy białej. Słupek jeden z 6–8 szyjkami. Roślina owadopylna. Owocem jest gładka torebka zawierająca liczne i bardzo drobne nasiona. Roślina wiatrosiewna.

Rozmieszczenie i ekologia

Gatunek o zasięgu wokółbiegunowym. Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Roślina torfowiskowa, przystosowana do życia w środowisku ubogim w azot. Występuje na torfowiskach, bagnach, mokradłach, na podłożu mokrym, piaszczysto-torfowym lub w kępach torfowców w miejscach odsłoniętych i nasłonecznionych. W Polsce występuje bardzo rzadko, głównie na niżu. W południowej Polsce notowana np. w Karpatach, choć tylko na kilku stanowiskach: w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej (na torfowiskach Puścizna Wielka, Puścizna Rękowiańska i Baligówka), na Działach Orawskich i na Polanie Biały Potok.

Na Warmii i Mazurach notowana w rezerwacie Torfowisko na Tatarskiej Górze.

W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Scheuchzerietalia palustris. Tworzy mieszańce z rosiczką okrągłolistną. Efektem skrzyżowania tych dwóch gatunków jest rosiczka owalna (Drosera x obovata).

Roślina owadożerna. Braki azotu w podłożu uzupełnia owadożernością. Wabi swoje ofiary błyszczącymi kroplami słodkiej cieczy, wydzielanymi przez włoski gruczołowe. Czerwonawy kolor, uzyskany dzięki zawartości barwników antocyjanowych, zwiększa ich atrakcyjność. Ofiara jest unieruchamiana przez lepką substancję. Trawienie zachodzi w zamkniętej pułapce przez około 3 h. Wydzielany kwas mrówkowy stopniowo rozpuszcza ciało owada. Uwalniane pierwsze cząsteczki białka pobudzają gruczoły rośliny do wydzielania enzymów proteolitycznych. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz bogata w substancje odżywcze ulega wchłonięciu przez roślinę. Po strawieniu ofiary liść otwiera się, a pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr. Ponowne otwarcie następuje po 24 godzinach.

Wartość użytkowa

Rosiczka długolistna jest rośliną objętą w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. W skali kraju jest gatunkiem wymierającym, krytycznie zagrożonym (kategoria E na "Czerwonej Liście"). Jest rzadsza od rosiczki okrągłolistnej.

Ciekawostki

Nazwa rosiczka pochodzi stąd, że na gruczołach jej liści powstaje lepka substancja wabiąca owady, przypominająca rosę.

Rosiczka długolistna jest największym z polskich gatunków rosiczek. Rośnie na torfowiskach, ale nie wymaga aż tak kwaśnego podłoża jak rosiczka okrągłolistna. Gatunek można hodować cały rok na zewnątrz.

Bibliografia

Zarzycki K., Szeląg Z., Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Mirek Z., Zarzycki K., Wojewoda W., Szeląg Z. (red.), Red lists of plants and fungi in Poland, W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków 2006.
grzesiak.kei.pl [30.06.2014]
pl.wikipedia.org, rosiczka długolistna [30.06.2014]
roslinyowadozerne.eu [30.06.2014]