Czesław Kiszkurno

Czesław Kiszkurno
Źródło: Archiwum rodzinne Barbary Dawid (siostrzenicy Czesława Kiszkurno)
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1928 r. Krzywicze (województwo wileńskie)
Data i miejsce śmierci	23 października 2009 r. Łomża
Zawód	nauczyciel, wizytator metodyk, działacz społeczny

(1928-2009) - nauczyciel, wizytator metodyk, działacz społeczny

Życiorys

Urodził się 24 lutego 1928 r. w miejscowości Krzywicze (woj. wileńskie) w rodzinie inteligenckiej

Zmarł 23 października 2009 r. w Łomży. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu w Jezioranach

W roku 1941 po wcześniejszym uwięzieniu ojca, w wieku 13 lat został z rodziną (matką, trzema siostrami i nieco starszym bratem) deportowany do Kraju Ałtajskiego w ZSRR. Brat został potem wcielony do I Armii Ludowego Wojska Polskiego i poległ we wrześniu 1944 roku przy próbie forsowania Wisły w Warszawie w czasie Powstania Warszawskiego. W 1944 i 1945 roku Czesław pracował w ZSRR w kołchozie jako pasterz owiec. Dzięki temu, że rodzina wbrew naciskom nie zgodziła się przyjąć obywatelstwa białoruskiego, w 1946 roku zostali odesłani do Polski. Po powrocie rodzina osiedliła się w Jezioranach na Warmii.

Szkoła i wykształcenie

• 1947-1951 - Liceum Rolnicze w Lidzbarku Warmińskim ,
• 1953-1958 - studia na Wydziale Rolnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie,
• 1978 - doktorat nauk rolniczych na Wydziale Rolniczym Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie,
• 1978 - studia podyplomowe na Wydziale Zootechnicznym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
• III stopień zawodowej specjalizacji nauczycielskiej

Po maturze w 1951 roku zgodnie z obowiązującym wówczas prawem otrzymuje nakaz pracy na trzy lata i obejmuje stanowisko młodszego agronoma w Zespole PGR Głuchów. Po dwóch latach otrzymuje zwolnienie (urlop ?) na dalszą naukę. Po studiach w 1958 roku podejmuje pracę nauczyciela w Technikum Rolniczym w Białej Piskiej skąd po roku przenosi się do Technikum Rolniczo-Łąkarskiego w Lidzbarku Warmińskim.

W 1966 roku korzystając z możliwości kupna samodzielnego domku z działką ziemi przenosi się do Łomży i podejmuje pracę w tamtejszym Technikum Rolniczym, a w 1971 roku w Zespole Szkół Rolniczych w Marianowie w pobliżu Łomży. W szkole tej specjalizuje się w teoretycznym i praktycznym nauczaniu produkcji zwierzęcej, a osiągane bardzo dobre rezultaty powodują, że powierzono mu funkcję nauczyciela metodyka, a następnie wizytatora metodyka obsługującego szkoły rolnicze w byłych województwach łomżyńskim i ostrołęckim. Na tym stanowisku pracował do emerytury, na którą przeszedł w 1998 r.

Działalność społeczna i zainteresowania

Unikał działalności politycznej, ale chętnie uczestniczył w działaniach społecznych na rzecz oświaty rolniczej. Z oddaniem pracował w organizowaniu Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Rolniczych i Olimpiady Młodych Producentów Rolnych. Pisał i publikował materiały z zakresu metodyki nauczania przedmiotów rolniczych. Był przewodnikiem turystycznym po ziemi łomżyńskiej i pilotem wycieczek zagranicznych. Prowadził też do końca życia wyłącznie z zamiłowania do rolnictwa małą produkcję roślinną i zwierzęcą.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Odznaka Honorowa Zasłużonym dla Warmii i Mazur,
• Nagrody Ministra Rolnictwa, Kuratora Oświaty i Wychowania i Dyrektorów Wydziałów Rolnictwa w Łomży i Ostrołęce

Bibliografia

• Alicja Kicowska, Nauczyciele szkół rolniczych na Warmii i Mazurach (1945-1989), Olsztyn, s. 110
• lidzbarkrolnicza.pl

Hasło opracował Apolinary Zapisek