Wydminy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Religia) |
|||
Linia 71: | Linia 71: | ||
==Religia== | ==Religia== | ||
− | W miejscowości znajduje się siedziba [[Parafia pw. św. Włodzimierza i św. Olgi w Wydminach|parafii rzymskokatolickiej]]. Jest tutaj także filiał [[Parafia Ewangelicko-Augsburska w Giżycku |parafii ewangelicko-augsburskiej w Giżycku]] oraz [[Parafia greckokatolicka pw. św. Włodzimierza i św. Olgi|Parafia greckokatolicka pw. św. Włodzimierza i św. Olgi]]. | + | W miejscowości znajduje się siedziba [[Parafia pw. św. Włodzimierza i św. Olgi w Wydminach|parafii rzymskokatolickiej]]. Jest tutaj także filiał [[Parafia Ewangelicko-Augsburska w Giżycku |parafii ewangelicko-augsburskiej w Giżycku]] oraz [[Parafia greckokatolicka pw. św. Włodzimierza i św. Olgi w Wydminach|Parafia greckokatolicka pw. św. Włodzimierza i św. Olgi]]. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 09:17, 2 maj 2017
Wydminy | |||
| |||
| |||
Kamieniczki w Wydminach.
Fot. Mieczysław Kalski | |||
Rodzaj miejscowości | wieś gminna | ||
Państwo | Polska | ||
Województwo | warmińsko-mazurskie | ||
Powiat | giżycki | ||
Gmina | Wydminy | ||
Liczba ludności (2010) | 2 442 | ||
Strefa numeracyjna | (+48) 87 | ||
Kod pocztowy | 11-510 | ||
Tablice rejestracyjne | NGI | ||
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Wydminy (niem. Widminnen) – wieś gminna położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Wydminy. W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W 2010 r. wieś liczyła 2 442 mieszkańców[1]. Wójtem gminy Wydminy jest obecnie Radosław Król[2].
Spis treści
Położenie
Miejscowość położona jest nad Jeziorem Wydmińskim, przy drodze wojewódzkiej nr 655.
Dzieje miejscowości
Pierwsi mieszkańcy pojawili się na terenie wsi Wydminy w okresie neolitu. Były to wędrujące grupy Bałtów trudniących się rybołówstwem oraz myślistwem. Z czasem zaczęli uprawę ziemi. W końcu XIII wieku na te tereny przybyli Krzyżacy.
W 1340 roku po raz pierwszy pojawiła się nazwa jeziora – Wedemin, a w 1381 roku nazwa miejscowości – Wedem. W XVI wieku geograf Hennenberg używał nazwy Wydminy. Twierdził, że wywodzi się ona od imienia Prusa Wydemina. Po wojnie trzynastoletniej i hołdzie pruskim w 1525 roku ziemie te wróciły pod panowanie królów polskich. Na teren gminy Wydminy przybyli nowi osadnicy – polscy chłopi. Do obecnych czasów zachował się przywilej lokacyjny z 28 kwietnia 1480 roku wystawiony przez komtura Bernarda von Balzhofena.
W wieku XV Wydminy posiadały 3 gospody. W 1558 roku utworzono parafię katolicką.
W wieku XVI powstałą szkoła, którą zreformowano w 1737 roku.
W latach 1572, 1656, 1852 miejscowość niszczyły pożary. Natomiast w 1656 roku Wydminy stały się ofiarą najazdu tatarskiego, który całkowicie zniszczył miejscowość. W latach 1701–1711 trwała zaraza, pochłaniająca setki ofiar (na dżumę zmarło 227 osób).
Wydminy rozwijały się w wieku XIX. W 1868 roku przez wieś biegła linia kolejowa na trasie Królewiec - Giżycko - Ełk. Szybki rozwój umożliwił powstanie w Wydminach 2 dużych hoteli (Rech i Deutsche House) oraz kilku pensjonatów.
I wojna światowa zniszczyła Wydminy w 75%, jednak dzięki wsparciu państwa niemieckiego i środkom fundacji miejscowość szybko odbudowano. Okres międzywojenny to czas przekształceń wsi. Zyskała one charakter turystyczny i wypoczynkowy. Zmienił się też wygląd wsi na miasteczkowy. W tym czasie powstały tu: 4 restauracje, 3 piekarnie, 4 sklepy rzeźnicze, 2 hotele oraz 1 piwiarnia. Ponadto miejscowość zyskała 2 młyny mechaniczne oraz 2 tartaki. Miejscowość zamieszkiwało wówczas 3 lekarzy, 1 weterynarz oraz 1 dentysta.
Okres II wojny światowej ponownie zniszczył Wydminy. Zagładzie uległy restauracje, drukarnia, urząd pocztowy oraz kino. W 1945 roku Wydminy uzyskały prawa miejskie, które utrzymały zaledwie przez 3 miesiące. Odtąd są one wsią gminną.
Na terenie miejscowości w 1945 roku powołano spółdzielnię rybacką oraz spółdzielnię spożywców ‘’Przyszłość’’. Następnie zreformowano ją i utworzono Gminną Spółdzielnię Samopomoc Chłopska. W roku 1975 otworzono w Wydminach wytwórnię wód gazowanych i rozlewnię piwa. W Wydminach powstał pierwszy w Polsce dom rolnika rencisty. Miało to miejsce 18 lipca 1987 roku.
Kultura
Na terenie miejscowości działa Gminny Ośrodek Kultury. Wydminy posiadają własną gazetę: Kurier Wydmiński. Zorganizowano tu szereg imprez i wydarzeń kulturalnych, m.in.:
- Festiwal Chórów Klubów Seniora
- Wydmiński Jarmark Twórców Ludowych
- Przegląd Widowisk Kolędniczych "Turoń"
- Święto folklorystyczne "Widłunnia"
- Plenery Wielkich Jezior Festiwal Mazurski
- odbywają się też tutaj koncerty w ramach Jesiennych Koncertów Muzyki Cerkiewnej.
Szkolnictwo
We wsi znajduje się Zespół Szkół Ogólnokształcących, w skład którego wchodzą: Szkoła Podstawowa im. Feliksa Nowowiejskiego, a także Samorządowe Liceum Ogólnokształcące.
Religia
W miejscowości znajduje się siedziba parafii rzymskokatolickiej. Jest tutaj także filiał parafii ewangelicko-augsburskiej w Giżycku oraz Parafia greckokatolicka pw. św. Włodzimierza i św. Olgi.
Turystyka
- szlak rowerowy o długości 140 km – przebieg trasy: Giżycko – Sulimy – Pieczonki – Sołdany – Kruklanki – Wydminy – Lipińskie – Miłki – Paprotki – Górkło – Szymonka – Ławki Skorupki – Rybical – Ryn – Knis – Salpik – Nakomiady – Owczarnia – Pożarki Kronowo – Bogacko – Giżycko
Zabytki
- szesnastowieczny kościół z zabytkową wieżą z 1654 roku
- budynek szkolny
- zabudowa wzdłuż ulicy głównej Wydmin
Ludzie związani z miejscowością
- Sebastian Mateusz Bednarczyk (ur. 1978) – muzyk, kompozytor, aranżer
- Hans Janz – urodzony w Wydminach znany neurolog i psychiatra
- Jolanta Piotrowska (ur. 1961) – urodzona w Wydminach samorządowiec, burmistrz miasta i gminy Giżycko
Bibliografia
Atlas regionalny województwa olsztyńskiego, Warszawa 1965.
Bałdowski Jan, Warmia i Mazury z Kaliningradem, red. M. Malarek, Piechowice 1997.
Kondracki Jerzy, Geografia fizyczna Polski, Warszawa 1978.
Kujawski Wojciech, Mamry, szlak wodny, Olsztyn 2008.
Michniewska-Szczepkowska Barbara, Szczepkowski Bohdan, Województwo olsztyńskie, środowisko geograficzne tekst i mapy krajoznawcze, Olsztyn 1969.
Panfil Jan, Pojezierze Mazurskie, Warszawa 1968.
Wakar Andrzej, Willan Tadeusz, Giżycko, z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1996.
Wydminy, w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 14, red. B. Chlebowski, Warszawa 1895.
Strona Wydmin [25.09.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [01.12.2014]
Przypisy
- ↑ łącznie Wydminy i Ernstowo
- ↑ Serwisy Miejskie Gazety Olsztyńskiej [01.12.2014]