Kudyny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 15: | Linia 15: | ||
|wysokość = | |wysokość = | ||
|liczba ludności = 0 | |liczba ludności = 0 | ||
| − | |rok = | + | |rok = 2022 |
|strefa numeracyjna = | |strefa numeracyjna = | ||
|kod pocztowy = | |kod pocztowy = | ||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze [[Wysoczyzna Elbląska|Wysoczyzny Elbląskiej]], 16 km na południowy wschód od [[Pasłęk|Pasłęka]], w pobliżu granicy z [[powiat ostródzki|powiatem ostródzkim]]. | Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze [[Wysoczyzna Elbląska|Wysoczyzny Elbląskiej]], 16 km na południowy wschód od [[Pasłęk|Pasłęka]], w pobliżu granicy z [[powiat ostródzki|powiatem ostródzkim]]. | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | + | Miejscowość po raz pierwszy jest lokowana w 1319 roku, kiedy to przyszły Wielki Komtur Zakonu Krzyżackiego Friedrich von Wildenberg nadał 18 hektarów ziemi Kammerer Thoranowi. Później z czasem Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego zaczął dodawać do posiadłości kolejne ziemie, aż ostatecznie obszar wyniósł 150 hektarów. Z powierzchnią około 1 na 1,5 km był to jeden z mniejszych dworów w okolicy. Właścicielem dworu w 1890 roku był Gustav Liedtke, a następnie jego syn Fritz Liedtke, który żył w latach 1888-1971. W 1905 mieszkało tu 30 osób. W 1927 roku Fritz wyemigrował do Afryki Południowo-Zachodniej, dzisiejszej Namibii, a kolejnym i jak się okazało ostatnim właścicielem posiadłości był Bruno Kluth, który w ostatniej chwili uciekł wraz z rodziną w 1945 roku przed Armią Czerwoną. W latach 60-tych Kluth odwiedził Polskę w dawnych południowych Prusach Wschodnich i znalazł gospodarstwo w Kudynach w zaniedbanym stanie. Miejscowość prawdopodobnie zniknęła w latach 70. Obecnie zostały tylko bzy przy drodze, staw, oraz ruiny czegoś na kształt starej studni. | |
| + | |||
| − | |||
[[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat elbląski]] [[Kategoria: Pasłęk (gmina miejsko-wiejska)]] [[Kategoria: Wsie niesołeckie]] [[Kategoria: Wsie nieistniejące]] | [[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat elbląski]] [[Kategoria: Pasłęk (gmina miejsko-wiejska)]] [[Kategoria: Wsie niesołeckie]] [[Kategoria: Wsie nieistniejące]] | ||
Wersja z 08:57, 10 lut 2022
| | |
| Rodzaj miejscowości | przysiółek |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Pasłęk |
| Liczba ludności (2022) | 0 |
| SIMC | 1045134 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   | |
| Położenie na mapie Polski  | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Kudyny (niem. Komthurhof) - wieś niesołecka, przysiółek w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, 16 km na południowy wschód od Pasłęka, w pobliżu granicy z powiatem ostródzkim.
Dzieje miejscowości
Miejscowość po raz pierwszy jest lokowana w 1319 roku, kiedy to przyszły Wielki Komtur Zakonu Krzyżackiego Friedrich von Wildenberg nadał 18 hektarów ziemi Kammerer Thoranowi. Później z czasem Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego zaczął dodawać do posiadłości kolejne ziemie, aż ostatecznie obszar wyniósł 150 hektarów. Z powierzchnią około 1 na 1,5 km był to jeden z mniejszych dworów w okolicy. Właścicielem dworu w 1890 roku był Gustav Liedtke, a następnie jego syn Fritz Liedtke, który żył w latach 1888-1971. W 1905 mieszkało tu 30 osób. W 1927 roku Fritz wyemigrował do Afryki Południowo-Zachodniej, dzisiejszej Namibii, a kolejnym i jak się okazało ostatnim właścicielem posiadłości był Bruno Kluth, który w ostatniej chwili uciekł wraz z rodziną w 1945 roku przed Armią Czerwoną. W latach 60-tych Kluth odwiedził Polskę w dawnych południowych Prusach Wschodnich i znalazł gospodarstwo w Kudynach w zaniedbanym stanie. Miejscowość prawdopodobnie zniknęła w latach 70. Obecnie zostały tylko bzy przy drodze, staw, oraz ruiny czegoś na kształt starej studni.
