Tylice: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Zabytki) |
|||
| Linia 66: | Linia 66: | ||
=== Zabytki=== | === Zabytki=== | ||
| − | We wsi znajdują się pozostałości po zabudowaniach dworskich, krzyże przydrożne oraz zabudowania gospodarcze z XIX w. i XX w. Jest tu także [[Kościół pw. św. Michała Archanioła w Tylicach | | + | We wsi znajdują się pozostałości po zabudowaniach dworskich, krzyże przydrożne oraz zabudowania gospodarcze z XIX w. i XX w. Jest tu także [[Kościół pw. św. Michała Archanioła w Tylicach | kościół pw. św. Michała Archanioła]]. |
[[File:Kościół w Tylicach.jpg|300 px |thumb|Kościół p.w. św. Michała Archanioła, źródło: http://www.polska.regiopedia.pl, 12.09.2013.]] | [[File:Kościół w Tylicach.jpg|300 px |thumb|Kościół p.w. św. Michała Archanioła, źródło: http://www.polska.regiopedia.pl, 12.09.2013.]] | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 11:49, 27 sie 2014
| Tylice | |
| | |
 Figura św. Michała Archanioła, źródło: Gwiździny, 12.09.2013.
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | nowomiejski |
| Gmina | Nowe Miasto Lubawskie |
| Sołectwo | Tylce |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
| Tablice rejestracyjne | NNM |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Tylice | |
| Położenie na mapie Polski  Tylice | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Tylice (niem. Tillitz) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Nowe Miasto Lubawskie. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Nowe Miasto Lubawskie, która posiada niezwykle urozmaiconą rzeźbę terenu. Obszar gminy obejmuje Pojezierze Brodnickie, Garb Lubawski i głęboko wciętą dolinę rzeki Drwęcy. Na terenie gminy występują takie formy jak ozy i kemy, powstałe podczas zlodowacenia w zagłębieniach i szczelinach martwego lodu. Na południe od Nowego Dworu Bratiańskiego znajduje się oz (eksploatowany jako żwirownia), natomiast na północ od wsi Chrośle i na południe od Jamielnika występują kemy. Oś hydrograficzną gminy stanowi rzeka Drwęca. Znaczną powierzchnię zaś zajmują mokradła i bagna, występujące głównie w dnach rynien i innych obniżeniach terenu. Stosunkowo niewielką powierzchnię zajmują lasy (14% powierzchni gminy). Ponadto 65% powierzchni gminy stanowi obszar chronionego krajobrazu.
Dzieje miejscowości
W 1319 r. w Tylicach funkcjonował już kościół. Nieznana jest dokładna data lokacji wsi. W 1326 r. Tylice były własnością biskupów chełmińskich. W 1488 r. biskup chełmiński Stefan z Nidzicy nadał rodzinie Kostków z Tyliczek prawo patronatu nad kościołem. Jeszcze w XVIII w. Tylice były własnością biskupa chełmińskiego.
W 1731 r. we wsi były 43 dymy. Pod koniec XIX w. wieś obejmowała 1275 ha: 1048 gruntów ornych, 20 łąk, 3 lasu. W 1885 r. było tu 125 dymów oraz istniały 64 domy. We wsi mieszkało 645 osób: 633 katolików i 12 ewangelików. Od tego samego roku przy kościele funkcjonowało bractwo trzeźwości.
We wsi była 2 – klasowa szkoła.
Gospodarka
Jest tutaj siedziba leśnictwa, należącego do Nadleśnictwa Iława.
Edukacja
Na terenie wsi znajduje się Szkoła Podstawowa im. Janusza Korczaka.
Kultura
W Tylicach działa Punkt Biblioteczny, należący do Gminnej Biblioteki Publicznej w Gwiździnach.
Religia
We wsi znajduje się siedziba parafii rzymskokatolickiej pw. św. Michała Archanioła.
Zabytki
We wsi znajdują się pozostałości po zabudowaniach dworskich, krzyże przydrożne oraz zabudowania gospodarcze z XIX w. i XX w. Jest tu także kościół pw. św. Michała Archanioła.
Ludzie związani z miejscowością
- Bernard Krajnik (1908-1976) – pedagog, społecznik, zbieracz zabytków kultury, autor opracowań etnograficznych.
- W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Ewa Makowska.
Bibliografia
Gmina Nowe Miasto Lubawskie. Przewodnik krajoznawczy, Toruń 1997, 82 ss.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XII, Warszawa 1892, 960 ss.
Zobacz też
