Wejsuny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Zobacz też) |
|||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>''' Wejsuny''' (niem. ''Weissuhnen'') – [[wieś sołecka]] w Polsce, położona w [[ | + | <big>''' Wejsuny''' (niem. ''Weissuhnen'') – [[wieś sołecka]] w Polsce, położona w [[Województwo warmińsko-mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[Powiat piski | powiecie piskim]], w [[Ruciane-Nida (gmina miejsko-wiejska)|gminie Ruciane-Nida]]. Do 1954 roku siedziba [[Gmina Wejsuny|gminy Wejsuny]], następnie wchodziła w skład gminy (później gromady) [[Gmina Ukta|Ukta]]; od 1973 roku w gminie Ruciane-Nida. W latach 1975-1998 miejscowość [[Podział administracyjny |administracyjnie]] należała do [[Województwo suwalskie|województwa suwalskiego]]. |
<br/> | <br/> | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
| − | Wieś położona jest w południowo-wschodniej części [[ | + | Wieś położona jest w południowo-wschodniej części [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwa warmińsko-mazurskiego]], na [[Równina Mazurska|Równinie Mazurskiej]], w [[Puszcza Piska|Puszczy Piskiej]], 6,5 km na północny wschód od [[Ruciane-Nida|Rucianego-Nidy]], nad jeziorami [[Jezioro Wejsunek|Wejsunek]] (39 ha) i [[Jezioro Warnołty|Warnołty]] (połączone ze [[Jezioro Śniardwy|Śniardwami]] przez zatokę [[Zatoka Szyba|Szyba]]). Krzyżują się w niej szlaki turystyczne, w tym z [[Pisz|Pisza]] i z [[Ruciane-Nida|Rucianego-Nidy]], nad jezioro Śniardwy. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
Wieś powstała w 1763 roku jako osada szkatułowa. W 1842 roku większość mieszkańców stanowiła ludność polskojęzyczna; znajdowała się tu kuźnia i karczma. W 1872 roku na pobliskim polu chłop Jeromin z Wejsun znalazł na polu kamienną tzw. [[baby pruskie|babę pruską]], rzeźbę, na której zachowały się zarysy twarzy (nos rzeźbie utrącił ponoć pewien myśliwy około 1886 r.). W 1988 roku baba pruska została przeniesiona do [[Pisz|Pisza]] i ustawiona przed ratuszem. | Wieś powstała w 1763 roku jako osada szkatułowa. W 1842 roku większość mieszkańców stanowiła ludność polskojęzyczna; znajdowała się tu kuźnia i karczma. W 1872 roku na pobliskim polu chłop Jeromin z Wejsun znalazł na polu kamienną tzw. [[baby pruskie|babę pruską]], rzeźbę, na której zachowały się zarysy twarzy (nos rzeźbie utrącił ponoć pewien myśliwy około 1886 r.). W 1988 roku baba pruska została przeniesiona do [[Pisz|Pisza]] i ustawiona przed ratuszem. | ||
| − | [[Parafia ewangelicka w Wejsunach|Parafia ewangelicko-augsburska]] istnieje tu od 1898 roku, została wyodrębniona z [[ | + | [[Parafia ewangelicka w Wejsunach|Parafia ewangelicko-augsburska]] istnieje tu od 1898 roku, została wyodrębniona z [[Parafia ewangelicka w Piszu|parafii piskiej]]. W 1900 roku w parafii Wejsuny było 800 Polaków i 300 Niemców (według danych kościelnych). Budowę neogotyckiego kościoła ukończono w 1908 roku, trzy lata później zawieszono na jego wieży dwa dzwony. Pierwszym proboszczem parafii był ks. [[Heinrich Küll]] (w latach 1898-1909). Od 1970 roku tutejszy kościół ma status filiału parafii ewangelickiej w Piszu. |
| − | Pierwszym wójtem wsi po [[II wojna światowa | + | Pierwszym wójtem wsi po [[II wojna światowa na Warmii i Mazurach|II wojnie światowej]] został [[Gustaw Optacy]]. W 1945 roku powstał sklep spożywczy oraz agencja pocztowa (od 1955 roku urząd pocztowy), w 1946 roku punkt felczerski (lekarski, od 1953 r. ośrodek zdrowia) i Urząd Stanu Cywilnego. W 1947 roku powołano [[Ochotnicza Straż Pożarna w Wejsunach|Ochotniczą Straż Pożarną]] (w 1968 r. wybudowano remizę) i posterunek Milicji Obywatelskiej (wraz z aresztem gminnym). W 1948 roku powstała Spółdzielnia Gminna „Samopomoc Chłopska”, przy której w 1949 roku uruchomiono ośrodek maszynowy. Również w 1948 roku otwarto we wsi punkt biblioteczny (od 1955 r. [[Biblioteka w Wejsunach|biblioteka]]). |
Rozwój wsi uwarunkowała budowa drogi asfaltowej z Wejsun do Pisza (1953-1956), a w 1963 roku postawiono most na trasie Wejsuny-Ruciane o długości 14,5 m. We wsi uruchomiono kółko rolnicze (1957, w 1960 r. liczyło 60 członków), zaś w 1959 roku przeprowadzono elektryfikację wsi. W latach 60. XX wieku istniało tam półstałe wiejskie kino (od 1962 r.) i biblioteka gromadzka wraz z [[Wiejski Dom Kultury w Wejsunach|Wiejskim Domem Kultury]], a także świetlica kółka rolniczego. | Rozwój wsi uwarunkowała budowa drogi asfaltowej z Wejsun do Pisza (1953-1956), a w 1963 roku postawiono most na trasie Wejsuny-Ruciane o długości 14,5 m. We wsi uruchomiono kółko rolnicze (1957, w 1960 r. liczyło 60 członków), zaś w 1959 roku przeprowadzono elektryfikację wsi. W latach 60. XX wieku istniało tam półstałe wiejskie kino (od 1962 r.) i biblioteka gromadzka wraz z [[Wiejski Dom Kultury w Wejsunach|Wiejskim Domem Kultury]], a także świetlica kółka rolniczego. | ||
| − | W roku 1968 gromada Wejsuny osiągnęła najlepszy wynik w [[ | + | W roku 1968 gromada Wejsuny osiągnęła najlepszy wynik w [[Powiat piski|powiecie piskim]] jeśli chodzi o przeliczenie wartości czynów społecznych na jednego mieszkańca. Przez lata Wejsuny nazywane były „republiką wejsuńską” i stawiane za wzór gospodarowania. Do powstania tego określenia przyczyniła się również postawa wielu mieszkańców w latach powojennych: autochtoni mieli niechętny stosunek do władzy ludowej, część z nich odmawiała przyjęcia dowodów osobistych, podkreślając swoją odmienność od ludności napływowej. Niektóre rodziny do lat 70. zdecydowały się opuścić wieś i wyjechać za Odrę. |
W latach 70. XX wieku obok wyżej wymienionych instytucji istniał we wsi klub prasy i książki „Ruch”, kawiarnia, bar, a także punkt apteczny, dwa sklepy, przystanek PKS. W Wejsunach działała również filia giżyckiej spółdzielni pracy przemysłu spożywczego „SPES”, w której produkowano konserwy mięsne i rybne oraz przetwarzano runo leśne. Zakład ten zatrudniał 15 osób (1978). | W latach 70. XX wieku obok wyżej wymienionych instytucji istniał we wsi klub prasy i książki „Ruch”, kawiarnia, bar, a także punkt apteczny, dwa sklepy, przystanek PKS. W Wejsunach działała również filia giżyckiej spółdzielni pracy przemysłu spożywczego „SPES”, w której produkowano konserwy mięsne i rybne oraz przetwarzano runo leśne. Zakład ten zatrudniał 15 osób (1978). | ||
Szkołę we wsi uruchomiono w 1848 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 73 dzieci (pracowało dwóch nauczycieli). Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono w 1947 roku (5 klas, 40 uczniów); placówkę organizowała Halina(?) Potocka, a przez wiele lat (1951-1971) jej kierownikiem był [[lkwim:Eugeniusz Bielawski|Eugeniusz Bielawski]]. W 1967 roku szkoła była ośmioklasowa, w 1969 roku uczęszczało do niej 90 uczniów, pracowało 7 nauczycieli. Pod koniec następnej dekady (1978) w szkole zatrudnionych było 8 nauczycieli, którzy zajmowali się edukacją 126 uczniów. | Szkołę we wsi uruchomiono w 1848 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 73 dzieci (pracowało dwóch nauczycieli). Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono w 1947 roku (5 klas, 40 uczniów); placówkę organizowała Halina(?) Potocka, a przez wiele lat (1951-1971) jej kierownikiem był [[lkwim:Eugeniusz Bielawski|Eugeniusz Bielawski]]. W 1967 roku szkoła była ośmioklasowa, w 1969 roku uczęszczało do niej 90 uczniów, pracowało 7 nauczycieli. Pod koniec następnej dekady (1978) w szkole zatrudnionych było 8 nauczycieli, którzy zajmowali się edukacją 126 uczniów. | ||
| − | |||
| − | |||
Aktualnie wieś jest siedzibą [[sołectwo|sołectwa]]. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Dariusz Vogel]]<ref> http://www.ruciane-nida.pl/strona-92-Solectwa.html [data dostępu: 30.08.2013]</ref>. | Aktualnie wieś jest siedzibą [[sołectwo|sołectwa]]. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Dariusz Vogel]]<ref> http://www.ruciane-nida.pl/strona-92-Solectwa.html [data dostępu: 30.08.2013]</ref>. | ||
| Linia 82: | Linia 80: | ||
1987 – 361 osób | 1987 – 361 osób | ||
| − | |||
| − | === | + | ===Kultura=== |
| − | + | W Wejsunach działa [[lkwim:Izba Regionalna w Wejsunach| Izba Regionalna]], założona w latach 70. XX wieku przez Eugeniusza Bielawskiego we własnym domu i przez niego kierowana aż do śmierci. Znajdują się tu zabytki lokalnego rękodzieła, dawny sprzęt gospodarski (wykonany z drewna), a także liczne druki (mapy, czasopisma, książki) związane z dziejami ziemi piskiej. W miejscowości działa taż [[Biblioteka w Wejsunach |Biblioteka Publiczna]], będąca filią [[Biblioteka w Rucianem-Nidzie |Biblioteki w Rucianem-Nidzie]]. | |
| − | + | ||
| − | *[[ | + | ===Religia=== |
| + | We wsi znajduje się filiał [[Parafia Ewangelicko-Augsburska w Piszu |parafii ewangelicko-augsburskiej w Piszu]]. | ||
| + | |||
| + | ===Turystyka=== | ||
| + | *Szlak rowerowy o długości 85 km - przebieg trasy: [[Mikołajki]] - [[Wierzba]] - Wejsuny - [[Niedźwiedzi Róg]] - [[Karwik]] - [[Jeglin]] - [[Zdory]] - [[Kwik]] - [[Nowe Guty]] - [[Okartowo]] - [[Suchy Róg]] - Dziubiele - [[Łuknajno]] - [[Mikołajki]]. | ||
| − | + | ===Przyroda=== | |
| + | W pobliżu miejscowości znajduje się [[[Rezerwat Jezioro Warnołty|[Rezerwat Przyrody "Jezioro Warnołty"]]. | ||
=== Zabytki: === | === Zabytki: === | ||
| Linia 96: | Linia 98: | ||
*Zespół dawnej szkoły z początku XX wieku: szkoła i budynek gospodarczy | *Zespół dawnej szkoły z początku XX wieku: szkoła i budynek gospodarczy | ||
*Dawna karczma z budynkiem gospodarczym, początek XX wieku, obecnie sklep | *Dawna karczma z budynkiem gospodarczym, początek XX wieku, obecnie sklep | ||
| − | *Cmentarz ewangelicki z końca XIX wieku; znajduje się na nim kwatera wojenna z okresu [[I wojna światowa | + | *Cmentarz ewangelicki z końca XIX wieku; znajduje się na nim kwatera wojenna z okresu [[I wojna światowa na Warmii i Mazurach|I wojny światowej]], w której pochowanych jest 5 żołnierzy armii niemieckiej |
*Leśniczówka i dwa budynki gospodarcze z początku XX wieku, [[Wejsuny-Leśniczówka]] | *Leśniczówka i dwa budynki gospodarcze z początku XX wieku, [[Wejsuny-Leśniczówka]] | ||
| − | + | === Ludzie związani z miejscowością: === | |
| + | *[[lkwim:Eugeniusz Bielawski|Eugeniusz Bielawski]] (1906-1986) – regionalista i długoletni nauczyciel w Wejsunach, założyciel tutejszej Izby Regionalnej. | ||
| + | *[[lkwim: Olga Masiuk|Olga Masiuk]] (ur. 1979) - pisarka, autorka książek dla dzieci, nauczycielka; o Wejsunach zob. O.Masiuk, ''Bristol; Świerszcze : opowieści rodzinne'', "Borussia", nr 24/25, 2001, s. 67-71. | ||
| + | *[[Gustaw Optacy]] (1892-1979) – zasłużony działacz mazurski; był pierwszym wójtem w Wejsunach po II wojnie światowej. | ||
=== Bibliografia: === | === Bibliografia: === | ||
| Linia 123: | Linia 128: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria: Powiat piski]] | |
| − | + | [[Kategoria: Ruciane-Nida (gmina miejsko-wiejska)]] | |
| − | + | [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | |
| − | + | [[Kategoria: 1701-1800]] | |
| − | |||
| − | [[ | ||
Wersja z 10:13, 28 sie 2014
| Wejsuny | |
| | |
| Wejsuny.Kościół ewangelicki z 1898 roku Wejsuny.Kościół ewangelicki z 1898 roku
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | piski |
| Gmina | Ruciane-Nida |
| Liczba ludności (2010) | 338[1] |
| Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
| Kod pocztowy | 12-220 |
| Tablice rejestracyjne | NPI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Wejsuny | |
| Położenie na mapie Polski  Wejsuny | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Wejsuny (niem. Weissuhnen) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida. Do 1954 roku siedziba gminy Wejsuny, następnie wchodziła w skład gminy (później gromady) Ukta; od 1973 roku w gminie Ruciane-Nida. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Wieś położona jest w południowo-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Mazurskiej, w Puszczy Piskiej, 6,5 km na północny wschód od Rucianego-Nidy, nad jeziorami Wejsunek (39 ha) i Warnołty (połączone ze Śniardwami przez zatokę Szyba). Krzyżują się w niej szlaki turystyczne, w tym z Pisza i z Rucianego-Nidy, nad jezioro Śniardwy.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w 1763 roku jako osada szkatułowa. W 1842 roku większość mieszkańców stanowiła ludność polskojęzyczna; znajdowała się tu kuźnia i karczma. W 1872 roku na pobliskim polu chłop Jeromin z Wejsun znalazł na polu kamienną tzw. babę pruską, rzeźbę, na której zachowały się zarysy twarzy (nos rzeźbie utrącił ponoć pewien myśliwy około 1886 r.). W 1988 roku baba pruska została przeniesiona do Pisza i ustawiona przed ratuszem.
Parafia ewangelicko-augsburska istnieje tu od 1898 roku, została wyodrębniona z parafii piskiej. W 1900 roku w parafii Wejsuny było 800 Polaków i 300 Niemców (według danych kościelnych). Budowę neogotyckiego kościoła ukończono w 1908 roku, trzy lata później zawieszono na jego wieży dwa dzwony. Pierwszym proboszczem parafii był ks. Heinrich Küll (w latach 1898-1909). Od 1970 roku tutejszy kościół ma status filiału parafii ewangelickiej w Piszu.
Pierwszym wójtem wsi po II wojnie światowej został Gustaw Optacy. W 1945 roku powstał sklep spożywczy oraz agencja pocztowa (od 1955 roku urząd pocztowy), w 1946 roku punkt felczerski (lekarski, od 1953 r. ośrodek zdrowia) i Urząd Stanu Cywilnego. W 1947 roku powołano Ochotniczą Straż Pożarną (w 1968 r. wybudowano remizę) i posterunek Milicji Obywatelskiej (wraz z aresztem gminnym). W 1948 roku powstała Spółdzielnia Gminna „Samopomoc Chłopska”, przy której w 1949 roku uruchomiono ośrodek maszynowy. Również w 1948 roku otwarto we wsi punkt biblioteczny (od 1955 r. biblioteka).
Rozwój wsi uwarunkowała budowa drogi asfaltowej z Wejsun do Pisza (1953-1956), a w 1963 roku postawiono most na trasie Wejsuny-Ruciane o długości 14,5 m. We wsi uruchomiono kółko rolnicze (1957, w 1960 r. liczyło 60 członków), zaś w 1959 roku przeprowadzono elektryfikację wsi. W latach 60. XX wieku istniało tam półstałe wiejskie kino (od 1962 r.) i biblioteka gromadzka wraz z Wiejskim Domem Kultury, a także świetlica kółka rolniczego.
W roku 1968 gromada Wejsuny osiągnęła najlepszy wynik w powiecie piskim jeśli chodzi o przeliczenie wartości czynów społecznych na jednego mieszkańca. Przez lata Wejsuny nazywane były „republiką wejsuńską” i stawiane za wzór gospodarowania. Do powstania tego określenia przyczyniła się również postawa wielu mieszkańców w latach powojennych: autochtoni mieli niechętny stosunek do władzy ludowej, część z nich odmawiała przyjęcia dowodów osobistych, podkreślając swoją odmienność od ludności napływowej. Niektóre rodziny do lat 70. zdecydowały się opuścić wieś i wyjechać za Odrę.
W latach 70. XX wieku obok wyżej wymienionych instytucji istniał we wsi klub prasy i książki „Ruch”, kawiarnia, bar, a także punkt apteczny, dwa sklepy, przystanek PKS. W Wejsunach działała również filia giżyckiej spółdzielni pracy przemysłu spożywczego „SPES”, w której produkowano konserwy mięsne i rybne oraz przetwarzano runo leśne. Zakład ten zatrudniał 15 osób (1978).
Szkołę we wsi uruchomiono w 1848 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 73 dzieci (pracowało dwóch nauczycieli). Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono w 1947 roku (5 klas, 40 uczniów); placówkę organizowała Halina(?) Potocka, a przez wiele lat (1951-1971) jej kierownikiem był Eugeniusz Bielawski. W 1967 roku szkoła była ośmioklasowa, w 1969 roku uczęszczało do niej 90 uczniów, pracowało 7 nauczycieli. Pod koniec następnej dekady (1978) w szkole zatrudnionych było 8 nauczycieli, którzy zajmowali się edukacją 126 uczniów.
Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Dariusz Vogel[2].
Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych
1842 – 11 gospodarstw
1857 – 267 osób
1864 – 321 osób
1867 – 372 osoby
1933 – 400 osób
1939 – 433 osoby, 40 gospodarstw
1945 – 430 osób
1970 – 304 osoby, 50 gospodarstw
1978 – 328 osób, 44 gospodarstwa
1987 – 361 osób
Kultura
W Wejsunach działa Izba Regionalna, założona w latach 70. XX wieku przez Eugeniusza Bielawskiego we własnym domu i przez niego kierowana aż do śmierci. Znajdują się tu zabytki lokalnego rękodzieła, dawny sprzęt gospodarski (wykonany z drewna), a także liczne druki (mapy, czasopisma, książki) związane z dziejami ziemi piskiej. W miejscowości działa taż Biblioteka Publiczna, będąca filią Biblioteki w Rucianem-Nidzie.
Religia
We wsi znajduje się filiał parafii ewangelicko-augsburskiej w Piszu.
Turystyka
- Szlak rowerowy o długości 85 km - przebieg trasy: Mikołajki - Wierzba - Wejsuny - Niedźwiedzi Róg - Karwik - Jeglin - Zdory - Kwik - Nowe Guty - Okartowo - Suchy Róg - Dziubiele - Łuknajno - Mikołajki.
Przyroda
W pobliżu miejscowości znajduje się [[[Rezerwat Jezioro Warnołty|[Rezerwat Przyrody "Jezioro Warnołty"]].
Zabytki:
- Kościół ewangelicki z 1898 roku; plebania z tego samego okresu
- Zachowała się część dawnej zabudowy z przełomu XIX i XX wieku (domy nr 5, 13, 15, 41, 45, 80, 84)
- Zespół dawnej szkoły z początku XX wieku: szkoła i budynek gospodarczy
- Dawna karczma z budynkiem gospodarczym, początek XX wieku, obecnie sklep
- Cmentarz ewangelicki z końca XIX wieku; znajduje się na nim kwatera wojenna z okresu I wojny światowej, w której pochowanych jest 5 żołnierzy armii niemieckiej
- Leśniczówka i dwa budynki gospodarcze z początku XX wieku, Wejsuny-Leśniczówka
Ludzie związani z miejscowością:
- Eugeniusz Bielawski (1906-1986) – regionalista i długoletni nauczyciel w Wejsunach, założyciel tutejszej Izby Regionalnej.
- Olga Masiuk (ur. 1979) - pisarka, autorka książek dla dzieci, nauczycielka; o Wejsunach zob. O.Masiuk, Bristol; Świerszcze : opowieści rodzinne, "Borussia", nr 24/25, 2001, s. 67-71.
- Gustaw Optacy (1892-1979) – zasłużony działacz mazurski; był pierwszym wójtem w Wejsunach po II wojnie światowej.
Bibliografia:
- Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I-II, Olsztyn 2011.
- Balbus Tomasz, Brenda Waldemar, Sylwetki: Eugeniusz Bielawski (Jan Sietnicki), Znad Pisy, nr 9, 2000, s. 208-213.
- Bielawski Eugeniusz, Kronika wsi Wejsuny (Fragmenty z 1967 r.), Znad Pisy, nr 11, 2002, s. 248-273.
- Hippel Rudolf von, Przegląd statystycznych i innych uwarunkowań powiatu Johannisburg na podstawie przeprowadzonego spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1867 r. wg zestawienia starosty von Hippela w roku 1868, Znad Pisy, nr 19-20, 2010-2011, s. 83-157.
- Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
- Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
- Pawlicki Ryszard Wojciech, Cmentarze i mogiły wojenne z okresu pierwszej wojny światowej na obszarze byłego powiatu piskiego, Znad Pisy, nr 4, 1996, s. 49-69.
- Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
- Rej Krzysztof, Parafia ewangelicka w Wejsunach dawniej i dziś, Znad Pisy, nr 8, 1999, s. 78-86.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Śliwiński Józef, Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic, Olsztyn 1993.
- Żurkowska Tekla, Mazurskie cmentarze. Symbole w krajobrazie, Olsztyn 2008.
- Deutsche Verwaltungsgeschichte: http://www.verwaltungsgeschichte.de/johannisburg.html [data dostępu: 2.08.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS: http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims [data dostępu: 2.08.2013]
- Gminna Ewidencja Zabytków www.bip.ruciane-nida.pl/zalaczniki/prawo/130215093910.pdf [data dostępu: 2.08.2013]
Przypisy
- Skocz do góry ↑ Łącznie: Wejsuny, Małe Wejsuny, Zakątki.
- Skocz do góry ↑ http://www.ruciane-nida.pl/strona-92-Solectwa.html [data dostępu: 30.08.2013]
