Prętławki

Prętławki
Dwór w Prętławkach. Fot. Mieczysław Kalski.
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	bartoszycki
Gmina	Sępopol
Liczba ludności (2010)	41
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Prętławki
Położenie na mapie Polski Prętławki
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Prętławki (niem. Prantlack) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 41 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzi wieś Prętławki i część wsi Romankowo (numery 51-52). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Teresa Pawłowska.

Położenie

Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Sępopolskiej, 17 km na wschód od Bartoszyc i 2 km na południowy wschód od Sępopola. W pobliżu wsi, w zakolu rzeki Guber, wznosi się Książęca Góra - pagórek, staropruskie grodzisko.

Dzieje miejscowości

Dwór w Prętławkach przed 1939 rokiem.
Źródło: www.ostpreussen.net

Brak jest informacji na temat okoliczności i daty powstania wsi. Prawdopodobnie została założona w XV lub XVI wieku jako niewielki majątek szlachecki. W 1857 roku liczyła 63 mieszkańców. U schyłku XIX wieku majątek ten obejmował obszar 183 ha (stan na rok 1889). Prętławki do 1945 roku wchodziły w skład parafii ewangelickiej w Sępopolu.

Po II wojnie światowej wieś należała do sołectwa Romankowo. W spisie powszechnym z 1978 roku odnotowano tu siedem indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały powierzchnię 94 ha. Spis przeprowadzony pięć lat później wykazał w Prętławkach sześć budynków mieszkalnych tworzących zwartą zabudowę. Wieś liczyła wówczas 56 mieszkańców.

Zabytki

• Dwór w Prętławkach z parkiem, połowa XIX wieku
• Zabudowania folwarku: spichlerz, stajnia koni wyjazdowych, stajnia koni roboczych, obora, budynek mieszkalny, studnia i (słabo zachowana) kolonia domów robotników folwarcznych (dawniej przy kolonii był cmentarz)
• Dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, zdewastowany, zachowały się resztki murowanych i kamiennych nagrobków

Bibliografia

1. Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
2. Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
3. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Sępopol, Sępopol 2005 [data dostępu: 5.03.2014]
4. Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
5. Deutsche Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 5.03.2014]