Arnold Venrade: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = |
| − | |opis grafiki = | + | |opis grafiki = |
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = | |data urodzenia = | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | Był sekretarzem biskupa warmińskiego [[Jan III Abezier| Jana III Abeziera]], a następnie sekretarzem jego następcy [[Franciszek Kuhschmalz|Franciszka Kuhschmalza]]. W kolejnych latach pełnił funkcję kanonika i dziekana dobromiejskiego, proboszcza w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]], kanonika warmińskiego oraz kantora i oficjała. W chwili wybuchu w Prusach powstania antykrzyżackiego Venrade stanął w obronie [[Zakon Krzyżacki|Zakonu]]. W kwietniu 1455 roku w [[Pieniężno|Pieniężnie]] został wzięty do niewoli i uwięziony w Lidzbarku, skąd udało mu się zbiec. W 1457 roku po śmierci ówczesnego biskupa | + | Był sekretarzem biskupa warmińskiego [[Jan III Abezier| Jana III Abeziera]], a następnie sekretarzem jego następcy [[Franciszek Kuhschmalz|Franciszka Kuhschmalza]]. W kolejnych latach pełnił funkcję kanonika i dziekana dobromiejskiego, proboszcza w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]], kanonika warmińskiego oraz kantora i oficjała. W chwili wybuchu w Prusach powstania antykrzyżackiego Venrade stanął w obronie [[Zakon Krzyżacki|Zakonu]]. W kwietniu 1455 roku w [[Pieniężno|Pieniężnie]] został wzięty do niewoli i uwięziony w Lidzbarku, skąd udało mu się zbiec. W 1457 roku po śmierci ówczesnego biskupa Kuhschmalza został wybrany przez kilku kanoników nowym biskupem warmińskim. Jednak papież Kalikst III nominował na to stanowisko [[Eneasz Piccolomini|Eneasza Piccolominiego]] - od 1458 roku papież Piusa II. Kolejna nominacja biskupia trafiła w tym momencie w ręce [[Paweł Legendorf|Pawła Legendorfa]]. Venrade nawiązał z nim współpracę, a w testamencie przekazał mu cały swój majątek. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 14:18, 12 lip 2014
| Arnold Coster de Venrade | |
| | |
| Data i miejsce śmierci | po 1461 r. Frombork |
| Stanowisko <-- opcja jak się nie poda, to będzie "zawód" | kanonik warmiński, prawnik, humanista |
Arnold Coster de Venrade (zm. po 1461 r. we Fromborku) – kanonik warmiński, prawnik, humanista, bibliofil
Spis treści
Życiorys
Pochodził z Holandii z miasta Vendrai. Na Warmię przybył jako młody kleryk z diecezji leodyjskiej.
Praca
Był sekretarzem biskupa warmińskiego Jana III Abeziera, a następnie sekretarzem jego następcy Franciszka Kuhschmalza. W kolejnych latach pełnił funkcję kanonika i dziekana dobromiejskiego, proboszcza w Lidzbarku Warmińskim, kanonika warmińskiego oraz kantora i oficjała. W chwili wybuchu w Prusach powstania antykrzyżackiego Venrade stanął w obronie Zakonu. W kwietniu 1455 roku w Pieniężnie został wzięty do niewoli i uwięziony w Lidzbarku, skąd udało mu się zbiec. W 1457 roku po śmierci ówczesnego biskupa Kuhschmalza został wybrany przez kilku kanoników nowym biskupem warmińskim. Jednak papież Kalikst III nominował na to stanowisko Eneasza Piccolominiego - od 1458 roku papież Piusa II. Kolejna nominacja biskupia trafiła w tym momencie w ręce Pawła Legendorfa. Venrade nawiązał z nim współpracę, a w testamencie przekazał mu cały swój majątek.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
W latach 1455-1456 Venrade przekazał znaczące sumy na odbudowę katedry we Fromborku. Zasłynął jako wybitny znawca prawa i bibliofil. W jego zbiorach znajdował się między innymi jeden tekst Petrarki.
Bibliografia
- Oracki Tadeusz,Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. II, Olsztyn 1988.
