Buk zwyczajny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
(→Ciekawostki) |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
Dominowanie buka w niektórych kompleksach leśnych zachodnich obszarów Warmii i Mazur to zjawisko stosunkowo młode i, podobnie jak w przypadku świerka pospolitego, w dużym stopniu związane jest z działalnością człowieka. Wskazują na to m.in. stosunkowo nieliczne w regionie nazwy miejscowości wywodzących się od buka (częste w przypadku innych gatunków, takich jak np. dąb, klon czy lipa). | Dominowanie buka w niektórych kompleksach leśnych zachodnich obszarów Warmii i Mazur to zjawisko stosunkowo młode i, podobnie jak w przypadku świerka pospolitego, w dużym stopniu związane jest z działalnością człowieka. Wskazują na to m.in. stosunkowo nieliczne w regionie nazwy miejscowości wywodzących się od buka (częste w przypadku innych gatunków, takich jak np. dąb, klon czy lipa). | ||
| − | W [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]] najpiękniejsze drzewostany bukowe spotkać można m.in. na [[Wysoczyzna Elbląska|Wysoczyźnie Elbląskiej]], [[Wzgórza Dylewskie|Wzgórzach Dylewskich]], w [[Lasy Iławskie|Lasach Iławskich]] oraz uroczysku [[Rezerwat Kamienna Góra|Kamienna Góra]] koło [[Jonkowo|Jonkowa]]. Dobrze zachowane starodrzewia lasów bukowych, stanowiące najdalej na wschód wysunięte zwarte enklawy tego gatunku w całym zasięgu występowania w Europie, położone w okolicach [[Dobre Miasto|Dobrego Miasta]] objęto ochroną, ustanawiając Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk [[ | + | W [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]] najpiękniejsze drzewostany bukowe spotkać można m.in. na [[Wysoczyzna Elbląska|Wysoczyźnie Elbląskiej]], [[Wzgórza Dylewskie|Wzgórzach Dylewskich]], w [[Lasy Iławskie|Lasach Iławskich]] oraz uroczysku [[Rezerwat Kamienna Góra|Kamienna Góra]] koło [[Jonkowo|Jonkowa]]. Dobrze zachowane starodrzewia lasów bukowych, stanowiące najdalej na wschód wysunięte zwarte enklawy tego gatunku w całym zasięgu występowania w Europie, położone w okolicach [[Dobre Miasto|Dobrego Miasta]] objęto ochroną, ustanawiając Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk [[Natura 2000]] pod nazwą [[Warmińskie Buczyny]]. |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, [http://olsztyn.rdos.gov.pl/images/sdf/warminskie_buczyny_sdf.pdf olsztyn.rdos.gov.pl] [10.06.2014]<br/> | Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, [http://olsztyn.rdos.gov.pl/images/sdf/warminskie_buczyny_sdf.pdf olsztyn.rdos.gov.pl] [10.06.2014]<br/> | ||
Wersja z 10:11, 14 lip 2014
| Buk zwyczajny | |
| | |
| Fagus sylvatica | |
| L. | |
 Buk zwyczajny – liście | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | dwuliścienne |
| Rząd | bukowce |
| Rodzina | bukowate |
| Rodzaj | buk |
| Gatunek | buk zwyczajny |
| Synonimy | |
Buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.) – gatunek drzewa z rodziny bukowatych (Fagaceae).
Spis treści
Morfologia
Dorasta do wysokości 35 (50) m i należy do największych krajowych drzew liściastych. Samotnie rosnące drzewa mają pień krótki i bardzo rozłożystą koronę, rosnące w zwarciu – pień długi, koronę krótką i wąską. Srebrzyście szara korowina przeważnie pozostaje gładka do starości. Liście są eliptyczne lub jajowate, o długości od 5 do 10 cm, na brzegu pofalowane i owłosione.
Buki są drzewami jednopiennymi, ich kwiaty są rozdzielnopłciowe, wiatropylne, niepozorne, zebrane w kwiatostany osadzone w kątach liści na pędach jednorocznych. Owoce (orzeszki – bukiew) są trójgraniaste, zebrane po 2-3 w zdrewniałych kolczastych okrywach (miseczkach), pękających 4 klapami.
Rozmieszczenie i ekologia
Buk pospolity występuje w środkowej, południowej i zachodniej Europie. Przez Polskę przebiega północno-wschodnia granica zasięgu buka obejmująca m.in. Warmię i Mazury. Biegnie ona mniej więcej wzdłuż linii: Węgorzewo–Mrągowo–Olsztyn–Brodnica, i dalej: Bydgoszcz–Poznań–Warszawa–Lublin–Tomaszów Lubelski. Na wschód od tej linii obserwować można drzewostany bukowe tylko na wyspowych stanowiskach, m.in. w rezerwatach Dębowo i Bukowy, położonych pomiędzy Biskupcem i Reszlem.
Buk zwyczajny jest typowym gatunkiem drzew klimatu umiarkowanego o charakterze oceanicznym. Wymaga znacznej wilgotności powietrza i ma duże wymagania cieplne na obszarach nizinnych. Mimo swej okazałości jest wrażliwy na suszę, stagnującą wodę i silne mrozy, dlatego lubi regiony o wilgotnym powietrzu i łagodnych zimach.
Wartość użytkowa
Drewno buka – twarde i ciężkie – jest używane w meblarstwie, tokarstwie oraz do wyrobu parkietów.
Ciekawostki
Dominowanie buka w niektórych kompleksach leśnych zachodnich obszarów Warmii i Mazur to zjawisko stosunkowo młode i, podobnie jak w przypadku świerka pospolitego, w dużym stopniu związane jest z działalnością człowieka. Wskazują na to m.in. stosunkowo nieliczne w regionie nazwy miejscowości wywodzących się od buka (częste w przypadku innych gatunków, takich jak np. dąb, klon czy lipa).
W województwie warmińsko-mazurskim najpiękniejsze drzewostany bukowe spotkać można m.in. na Wysoczyźnie Elbląskiej, Wzgórzach Dylewskich, w Lasach Iławskich oraz uroczysku Kamienna Góra koło Jonkowa. Dobrze zachowane starodrzewia lasów bukowych, stanowiące najdalej na wschód wysunięte zwarte enklawy tego gatunku w całym zasięgu występowania w Europie, położone w okolicach Dobrego Miasta objęto ochroną, ustanawiając Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk Natura 2000 pod nazwą Warmińskie Buczyny.
Zobacz też
Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, olsztyn.rdos.gov.pl [10.06.2014]
pl.wikipedia.org, buk zwyczajny [10.06.2014]
Bibliografia
Polakowski Benon, Świat roślinny Warmii i Mazur, Olsztyn 1971.
Buk zwyczajny Fagus sylvatica L., red. Białobok Stefan, Seria Nasze drzewa leśne, t. 10, Warszawa-Poznań 1990.
Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla, red. naukowa Władysław Matuszkiewicz, Piotr Sikorski i.in., Warszawa 2012.
