Parafia pw. św. Barbary w Rumianie
| Parafia pw. św. Barbary w Rumianie | |
| | |
 źródło:
| |
| Siedziba | Rumian |
| Adres | Rumian 16, 13-220 Rumian |
| Wyznanie | katolickie |
| Kościół | rzymskokatolickie |
| Diecezja | toruńska |
| Dekanat | Rybnowo Pomorskie |
| http://www.deon.pl/parafie-koscioly/parafia-kosciol,7658,sw-barbary,rumian.html | |
Parafia pw. św. Barbary w Rumianie - parafia rzymskokatolicka w woj. warmińsko-mazurskim, w diecezji toruńskiej, dekanacie Rybnowo Pomorskie.
Lokalizacja parafii
Parafia pw. św. Barbary w Rumianie znajduje się w miejscowości, o której źródła wspominają w XIV w. Rumian występuje tam jako Roman w wieku XIV, Rumyann w wieku XVI, Rumian w wieku XVII. Najwięcej wiadomości dotyczy tamtejszego jeziora, tj. Roman/Romna (XIV w.). Wieś została ulokowana na prawie chełmińskim już w 1314 r. Lokację potwierdzono w 1748 r. W konsekwencji I rozbioru Polski Rumian wszedł pod panowanie rządu pruskiego.
Kościół parafialny
Kościół pw. św. Barbary pochodzi dopiero z XVI w. Przekazy na temat funkcjonującej już świątyni są datowane na rok 1641 oraz 1647. Jednakże należy twierdzić, że mógł zostać wybudowany znacznie wcześniej, przypuszczalnie po II pokoju toruńskim. Wówczas miejscowość Rumiany włączono w skład Królestw Polskiego.
Pierwotnie w miejscu obiektu kościelnego istniała kaplica, którą wybudowali miejscowi wierni oraz szlachta. Materiałem budowlanym były polne kamienie. Z inicjatywy ks. Alberta Miecznikowskiego w XVII w. kaplica postanowiono rozbudować. Pierwotny kościół był drewniany. W okresie 1667-1672 w Rumianach miała miejsce wizytacja, którą przeprowadził Strzesz. Dzięki jego relacjom można odtworzyć wygląd ówczesnego budynku kościelnego. Przy prezbiterium znajdowała się empora. Budynek posiadał sześć otworów okiennych. Świątynia miała jedno pomieszczenie w postaci zakrystii, nie wiadomo gdzie dokładnie. Funkcję dzwonnicy pełniło wtedy rusztowanie wyposażone w dwa dzwony kościelne. Na początku XVIII w. budynek był bardzo zniszczony. Z tego względu powzięto decyzję o budowie nowego obiektu kościelnego. Prace nad jego powstaniem trwały one trzy lata zaczynając w 1713 r. Nadzorowaniem budowy zajął się nowy proboszcz - ks. Franciszek Neitzlichowski.
