Powiat braniewski

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Powiat Braniewo
Herb Flaga
Herb powiatu Flaga powiatu
Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa
Województwo warmińsko-mazurskie
Siedziba władz powiatu Braniewo
Starosta Krzysztof Kowalski
Powierzchnia 1204,54 km²
Ludność (2005)
 • liczba
 • gęstość
44 067
36,58 osób/km²
Urbanizacja 53,37%
Tablica rejestracyjna NBR
Gminy powiatu
gminy miejskie 1
miejsko-wiejskie 2
wiejskie 4
Adres starostwa
powiatowego 		pl. Piłsudskiego 2
14-500 Braniewo Braniewo
Strona internetowa powiatu

Powiat Braniewo – powiat znajdujący się w północnej-zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego. Siedzibą powiatu jest Braniewo. Powiat graniczy z powiatami bartoszyckim, lidzbarskim i elbląskim, a od północy z obwodem kaliningradzkim, naturalną granicą jest Zalew Wiślany Na terenie tej jednostki administracyjnej znajdują się cztery przejścia graniczne:


Powierzchnia powiatu

Powiat Braniewo zajmuje powierzchnię 120 454 ha czyli 1204,5 km². W tym:

  • Lasy: 22% (26 499 ha);
  • Użytki rolne: 59% (71 067 ha);
  • Pozostałe grunty: 19% (22 886 ha);

Powiat stanowi 4% powierzchni województwa.

Demografia

W powiecie Braniewo zamieszkuje, zgodnie z danymi 30 czerwca 2005 r., 44067 osób.

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
osób  % osób  % osób  %
liczba 44 067 100 22192 50,36 21875 49,64

Miasta i gminy na terenie starostwa

W skład powiatu wchodzi 7 gmin:

  • gminy miejskie: Braniewo
  • gminy miejsko - wiejskie: Frombork, Pieniężno
  • gminy wiejskie: Braniewo, Lelkowo, Płoskinia, Wilczęta

miasta: Braniewo, Frombork, Pieniężno

Władze powiatu

Starostą powiatu jest obecnie Krzysztof Kowalski.

W skład rady powiatu wchodzą:

Historia jako jednostki administracyjnej

Obszar obejmujący obecny powiat Braniewo ma bardzo bogatą historię, tym bardziej że od około 1250 roku do 1340 roku Braniewo było siedzibą biskupów warmińskich, a do 1278 roku stolicą diecezji. Braniewo jest najstarszym miastem warmińskim, powstało ok. 1240 r. na miejscu dawnego staropruskiego grodu Brusebergue (wykształciło się wokół zamku krzyżackiego).
Dzieje powiatu od zawsze związane były z |Pasłęką i Zalewem Wiślanym. Powiat braniewski jest częścią historycznej krainy Warmii. Historię tych ziem tworzyli pogańscy Prusowie, Słowianie, Zakon Krzyżacki, Polacy i Niemcy. Na przestrzeni dziejów Braniewo i okolice stanowiły część Prus, państwa Zakonu Krzyżackiego, I Rzeczypospolitej, Niemieckich Prus Wschodnich.
Po wojnie Braniewo i okolice znalazły się w granicach Polski. Tereny te zasiedlone zostały przez mieszkańców centralnej Polski, kresów wschodnich (szczególnie z Wileńszczyzny) oraz po wojnie przez ludność pochodzenia ukraińskiego i Łemków (po akcji "Wisła").<br/
Latem 1945 roku organa administracji państwowej objęły obszar powiatu braniewskiego, który liczył 162 miejscowości, w tym cztery miasta - zamieszkiwało go ok. 8,5 tys. osób. Podzielono go na 12 gmin liczących 120 gromad. Na skutek zniszczeń wojennych i związanych z tym wyludnieniem w październiku 1945 roku dwa miasta, Frombork i Pieniężno, utraciły prawa miejskie. Regulacja granicy państwowej spowodowała przyłączenie do terenu powiatu części przedwojennego powiatu świętomiejskiego tzn. obecnego Mamonowa, łącznie z gminami Żelazna Góra, Rogity i fragmentu Woli Lipowskiej. Po tej operacji powiat rozciągał się na przestrzeni 1260 km kwadratowych i liczył dwie gminy miejskie (Braniewo i Orneta) oraz dziewięć gmin wiejskich.
Przebieg lądowej granicy państwowej przechodzącej przez ówczesny powiat świętomiejski ustalono oficjalnie w Moskwie, 16 sierpnia 1946 roku, gdy podpisano umowę między rządami RP i ZSRR. Granica morska na Zalewie Wiślanym otrzymała dzisiejszy przebieg dopiero 5 marca 1957 roku - regulowała ją umowa międzypaństwowa, a przebiegała ona 4 km na południe od Mamonowa, 7 km na północ od Braniewa, a na Mierzei - 3 km na północny-wschód od miejscowości Nowa Karczma (Piaski).
W roku 1948 na obszarze powiatu były w dalszym ciągu dwa miasta, a dziewięć gmin wiejskich podzielonych było na 98 gromad. Taka sytuacja utrzymała się do roku 1954, w którym miała miejsce reforma dotycząca podziału administracyjnego państwa. Zostały wówczas zniesione gminy wiejskie i utworzono gromady - jednostki 3 do 4 razy większe od dotychczasowych. Tym samym dziewięć gmin wiejskich zastąpiono 21 gromadami. Jednocześnie zlikwidowano urząd sołtysa. Przy okazji zmieniono granice miasta Braniewo. Oddzielono z niego Bobrowiec i Glinkę oraz kompleks lasów w południowej części miasta. Przyłączono je do nowej gromady Szyleny, a wsie Józefowo, Rudłowo, Osadę, Działy i Prętki zaliczono do nowo powstałej gromady Braniewo.
Owa reforma dzieliła powiat na gromady: Głębock, Bieńkowo, Orneta, Pluty, Henrykowo, Bażyny, Błudowo, Chruściel, Frombork, Lechowo, Lelkowo, Mingajny, Braniewo, Pakosze, Pieniężno, Płoskinia, Rogity, Szyleny, Wola Lipowska i Żelazna Góra. Nowy podział nie utrzymał się długo. 1 stycznia 1958 roku Frombork otrzymał prawa osiedla. W międzyczasie gromadę Pluty przyłączono do powiatu iławeckiego, zaś braniewski pozyskał wsie Kwiatkowo i Wojciechowo. Na początku 1958 roku zlikwidowano gromadę Rogity, przyłączając ją do gromady Braniewo. Równocześnie gromada Lelkowo zyskała teren gromady Głębock, oprócz PGR Mątyty, które włączono do powiatu iławeckiego. Urząd sołtysa przywrócono w roku 1958. W roku 1959 nastąpiły dalsze zmiany terytorialne wewnątrz powiatu:

  • Bornity włączono do gromady Pieniężno, a wsie Ostry Kamień, Chwalęcin, Osetnik, Lejławki Wielkie oraz osady Giedawy i Augustyny przyłączono do gromady Bażyny;
  • gromadę Henrykowo rodzielono między Pieniężno i Ornetę; wsie Cieszęty, Glebisko oraz PGR Cieszęty dołączono do gromady Pieniężno, zaś wsie Henrykowo, Kumajny, PGR i leśniczówkę Kumajny do gromady Orneta;
  • gromadę Mingajny przyłączono do gromady Lechowo;
  • rozdzielono także gromadę Pakosze: wsie Pakosze, Wyrębiska, Kierpajny Małe, osadę Brzostki i PGR Pakosze przyłączono do gromady Pieniężno, zaś wsie Długobór, Podlechy, Strubno, Łozy oraz osady Wysoka Braniewska, Wysoka Braniewska i Podlechy włączono w obszar gromady Płoskinia;
  • cały teren gromady Szyleny przyłączono do gromady Braniewo.

Prawa miejskie Frombork odzyskał w roku 1959, a Pieniężno, w dawnych jego granicach, wydzielono i nadano mu prawa osiedla. W latach 60-tych nastąpiły kolejne regulacje terytorialne. W roku 1961 zgodnie z wolą ludności z gromady Lechowo wyłączono wsie Kaszuny i Miejską Wolę, osadę Grabnik oraz leśniczówkę Krasny Dwór i przyłączono je do gromady Runowo w powiecie lidzbarskim. Zlikwidowano także gromadę Błudowo, a jej obszar włączono do gromady Chruściel. W roku 1965 z gromady Braniewo wyłączono obszar wsi Rogity, PGR Józefowo, PGR Elżbiecina i kolonię Braniewo przyłączając je do miasta Braniewa. Rok 1967 przyniósł zmiany terytorialne gromad: Bieńkowo, Braniewo, Lelkowo, Orneta, Pieniężno, Płoskinia, Wola Lipowska i Żelazna Góra - dokonano korekt ich granic.
W następnym roku zlikwidowano kolejne gromady:

  • Bieńkowo - jej teren przyłączono do gromady Lelkowo;
  • Wola Lipowska - z której wsie Białczyn, Gajle, Kiersiny, Piotrowiec i Posady włączono do gromady Pieniężno;

wsie Kiersy, Mikołajewo, Wolę Lipowską, Zakrzewiec, Gronówko, Lipowinę, Strubiny i Goleszewo dołączono do gromady Braniewo.
Kolejne zmiany terytorialne polegały na przyłączeniu terytoriów powiatu Pasłeckiego. 1 stycznia 1969 roku z gromady Wilczęta wsie Dębiny i Bardyny włączono do gromad Bażyny i Płoskinia. Do Bażyn przyłączono także część gromady Dobry obejmujące teren między Łępnem, Olkowem a Niekwitajnami oraz prawie 6 hektarów PGR Podągi.
Tym samym granica między powiatem braniewskim a pasłęckim przebiegała na rzece Pasłęce. Po tych zmianach w granicach powiatu braniewskiego znajdowały się:

  • trzy miasta: Braniewo, Orneta i Frombork;
  • osiedle Pieniężno
  • oraz 10 gromad: Bażyny, Braniewo, Chruściel, Frombork, Lechowo, Lelkowo, Orneta, Pieniężno, Płoskinia oraz Żelazna Góra, które podzielone były na 82 sołectwa.

Dalsze zmiany administracyjne miały miejsce na początku lat 70-tych. 1 stycznia 1972 roku zlikwidowano gromadę Bażyny, przyłączając ją do gromady Orneta. Zmieniono również granice powiatu: pięć sołectw gromady Pluty (Jeziorko, Kowale ze wsiami Glądy, Lubianka, Łoźnik, Pluty z wsią Pełty oraz Wopy ze wsią Pawły) z powiatu bartoszyckiego przyłączono do gromady Pieniężno. W roku 1973 z powiatu braniewskiego wyłączono obszary sołectw: Błudowo, Karszewo, Kurowo Braniewskie, Stare Monasterzysko i Włóczyska przyłączając je do powiatu pasłęckiego.
1 stycznia 1999 roku utworzono powiat braniewski i wszedł on w skład województwa Warmińsko-Mazurskiego. Siedzibą Starostwa Powiatowego jest miasto Braniewo.
Przywrócenie Braniewu dawnej rangi administracyjnej, stworzy szansę na pełniejszy rozwój społeczno-gospodarczy i kulturalny regionu. Powiat braniewski, w nowych granicach, zintegruje w naturalny sposób mieszkańców powiatu, a także innych gmin związanych historycznie i ekonomicznie z Braniewem. Powiat braniewski posiada dogodne warunki dla rozwoju przemysłu spożywczo-przetwórczego. Znajdujące się na terenie powiatu: szlaki turystyczne, międzynarodowe szlaki komunikacyjne, pomniki przyrody i zabytki stwarzają korzystne warunki dla rozkwitu turystyki i kontaktów międzynarodowych.

Obszary chronione i pomniki przyrody

Środowisko naturalne Gminy Braniewo jest mało przekształcone i stosunkowo mało zanieczyszczone. Od wieków Braniewo i okolice znane były ze swoich walorów. Znajduje się tutaj wiele atrakcji krajoznawczych. Na terenie powiatu spotkać można okazałe pomniki przyrody oraz szereg obszarów chronionych w tym cztery rezerwaty przyrody. Są to: rezerwat - "Dolina rzeki Wałszy", rezerwat - "Ostoja Bobrów" na rzece Pasłęce, rezerwat torfowiskowy "Osiek II" oraz rezerwat "Brzozy niskiej" k/Cielętnika. Ponadto rzeka Pasłęka sama w sobie jest bardzo urodziwa i jest interesującym i zróżnicowanym pod względem krajoznawczym szlakiem wodnym. Swój bieg bierze w Gryźlinach k/Ostródy, a uchodzi do Zalewu Wiślanego w Nowej Pasłęce.
Rezerwat "Ostoja bobrów" został utworzony w celu ochrony bobrów żyjących w rejonie rzeki Pasłęki. Obejmuje on swoim zasięgiem rzekę Pasłękę (od źródeł do miasta Braniewa), jej dopływy, okoliczne jeziora oraz łąki i lasy. W rezerwacie żyją takie gatunki chronione jak: nietoperze, wiewiórka, łasica oraz jeż. Warto wymienić także rzadkie i interesujące gatunki ptaków soptykane w tej okolicy, jak: bocian czarny, dzięcioł, rybołów, zimorodek.
Rezerwat "Ostoja bobrów" obejmuje także lasy i łąki na których rosną rosliny chronione takie jak: wawrzynek wilczełyko, porzeczka pospolita, przylaszczka pospolita oraz konwalia majowa.
Rezerwat "Cielętnik" został powołany w celu zachowania stanowiska brzozy niskiej rosnącej na torfowisku niskim. Brzoza niska jest gatunkiem objętym ochroną ścisłą. Jak sama nazwa wskazuje, nie jest wysoka, dorasta maksymalnie do 2,2 metra wysokośći. Jest to tzw. relikt glacjalny, pozostałość po ostatnim zlodowaceniu. Brzoza niska jest gatunkiem na tyle rzadkim, że została wymieniona w ostatnim wydaniu "Polskiej Czerwonej Księgi Roślin" jako "rośliny narażone". Spośród rzadkich i interesujących gatunków roślin na terenie rezerwatu sopotykamy: wierzbę śniadą, czermień błotną, fiołek torfowy (uznany w Polsce za ginący), silnie trujący szalej jadowity. Występują również storczyki. Torfowisko to w przeszłości zostalo osuszone. Ta zmiana warunków wodnych oraz zacienienie jest prawdopodobnie przyczyną zanikania brzozy niskiej, która miała tutaj kiedyś jedno z największych stanowisk na Pojezierzu Mazurskim. W chwili obecnej, brzozę niską łatwiej soptkać poza terenem rezerwatu. Planowane jest powiększenie powierzchni rezerwatu i włączenie go do systemu NATURA 2000. Tereny przyległe do Zalewu Wiślanego zyskały rangę obszarów o znaczeniu międzynarodowym w strukturze Europejskiej Sieci Ekologicznej EECONET. Wymagają one szczególnej ochrony. Obszarem ważnym dla ptactwa wodnego jest ujście Pasłęki. Zaobserwowano tutaj jedną z dwóch największych koncentracji ptaków wodnych (drugim obszarem o podobnych walorach jest Zatoka Elbląska). Wynika to z faktu, iż wody zalewu przy ujściu rzeki zimą nie zamarzają, dzięki czemu ptaki wodne mogą tutaj odpocząć i zdobyć pokarm.




Gospodarka

Według systemu REGON na rok 2012 w powiecie zarejestrowanych było 4008 podmiotów, z czego 208 w sektorze publicznym, a 3800 w sektorze prywatnym. Najliczniejszą grupę stanowiły placówki handlowe (942 podmioty).

Dochody budżetu powiatu w roku 2012 wyniosły 61944269,56 zł zaś wydatki 57841369,99 zł, co dało 950,32 zł na jednego mieszkańca.

Powiat bartoszycki, pomimo strategicznej lokalizacji nad granicą z obwodem kaliningradzkim i przejścia granicznego w Bezledach, znajduje się w trudnej sytuacji gospodarczej. Jak wskazuje raport olsztyńskiego Instytutu Badań i Analiz do głównych problemów należy brak zorganizowanej strategii rozwoju, chroniczne bezrobocie (określane mianem trwałego) i niewielka aktywność pracodawców na rynku pracy. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto wynosiło w 2012 r. 3044,14 zł, co stanowi 81,3% średniej krajowej.

Pomimo niewątpliwych walorów turystycznych, turystyka nie odgrywa w regionie znaczącej roli. Na terytorium powiatu znajdują się tylko 3 hotele z 156 miejscami noclegowymi.

Kultura

W powiecie bartoszyckim działa 18 bibliotek i filii, 1 muzeum i wiele innego rodzaju instytucji kulturalnych.

  • Stowarzyszenia i grupy
    • [[lkwim: Niemieckie St




Źródła

1.[[1]]
2.[[2]]
3.[[3]]
4.[[4]]
5.[[5]]

Źródło: „http://encyklopedia.warmia.mazury.pl/index.php?title=Powiat_braniewski&oldid=109093”