Wierzbiny
Wierzbiny | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | piski |
Gmina | Orzysz |
Liczba ludności (2010) | 252 |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 12-250 |
Tablice rejestracyjne | NPI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Wierzbiny (niem. Wiersbinnen, od 1938 r. Stollendorf) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Orzysz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku liczyła 252 mieszkańców[1]. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Wiesław Kosiorek[2].
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w południowo–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego na pograniczu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich i Pojezierza Ełckiego, nad południową odnogą jeziora Orzysz, zwaną Zatoką Wierzbińską (lub Jeziorem Wierzbińskim), 2 km od Orzysza. Przebiega przez nią droga krajowa nr 16.
Dzieje miejscowości
Osada prawdopodobnie istniała już przed wojną trzynastoletnią (1454–1466), a pod koniec wojny lub tuż po jej zakończeniu znajdował się tu majątek krzyżacki. Wieś została lokowana jako dobra służebne w 1467 lub 1468 roku o powierzchni 40 łanów, które otrzymał Krzysztof Scolun, zapewne pochodzący z rodu Skolimów z Pomezanii. Początkowo wieś nazywana była Wirssbynn, Wirsbin, Wirzbin, Wirsbinnen, później utrwaliła się forma Wiersbinnen. Jeszcze w 1538 roku książę Albrecht Hohenzollern odnowił przywilej na 40 łanów w Wierzbinach dla sołtysa z Drygał Marcina (22,5 łana) oraz Bogusza Kosacka (17,5 łana). Jednak już dwa lata później żadnego z nich w Wierzbinach nie było, a dobra dość szybko uległy rozdrobnieniu – było tu aż 26 wolnych, w związku z tym wieś nie przekształciła się w majątek szlachecki. W tym samym roku działały we wsi trzy karczmy. W 1600 roku wieś powiększyła się o ponad 9 łanów. W XVII wieku wśród właścicieli niewielkich dóbr w Wierzbinach byli m.in. Grzegorzewscy, Kossakowski, von Reibnitz. Podczas wojen szwedzkich, jesienią 1656 roku, wieś ucierpiała w wyniku najazdu tatarskiego, między innymi uprowadzonych w jasyr zostało trzech mieszkańców, w tym dwie kobiety. Wieś należała do parafii ewangelickiej w Orzyszu.
W 1812 roku stacjonowały w Wierzbinach wojska napoleońskie. W 1911 roku powstała tu jednostka straży pożarnej, a w 1921 roku stowarzyszenie sportowe. Po ewakuacji, zarządzonej wraz ze zbliżaniem się frontu w styczniu 1945 roku, do wsi powróciło zaledwie kilkudziesięciu mieszkańców, a kilka lat później (1952) pozostało tu zaledwie sześciu autochtonów, którzy wkrótce opuścili wieś.
Szkoła we wsi powstała w 1759 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 117 dzieci (pracowało dwóch nauczycieli). W latach 1954-1966, w związku ze wzrostem liczby dzieci, szkoła mieściła się w wynajętym budynku. W latach 60. XX wieku w Wierzbinach powstała zasadnicza szkoła zawodowa.
Wieś odgrywała znaczącą rolę w ruchu turystycznym już przed II wojną światową. Znajdowały się tu w tym okresie: gospoda u Fritza Christofzika, oberża Otto Thoruna, a także restauracja „Biały Dom” należąca do Wilhelma Hertela. Obecnie znajduje się tu zajazd, gościniec z restauracją, gospodarstwa agroturystyczne, Obozowisko Hufca ZHP nad jeziorem, pole namiotowe, stanica wodna i sklep spożywczy.
Wieś jest siedzibą sołectwa.
Liczba mieszkańców w poszczególnych latach:
- 1857 r. – 470 osób
- 1864 r. – 517 osób
- 1867 r. – 499 osób
- 1933 r. – 624 osoby
- 1939 r. – 631 osób
- 1952 r. – 138 osób
- 1988 r. – 244 osoby
Kultura
W Wierzbinach działa Koło Gospodyń Wiejskich, ma też tutaj swoją siedzibę Mazurskie Stowarzyszenie Aktywności Lokalnej. W 2000 r. zorganizowano we wsi koncert w ramach Plenerów Wielkich Jezior "Festiwal Mazurski", natomiast w 2009 r. Konkurs Piosenki Biesiadnej.
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Orzyszu.
Zabytki
- dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, na zachodnim skraju wsi
- dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, na północny wschód od wsi
- dawny cmentarz ewangelicki sprzed 1945 roku, Wierzbiny - Wyspa Róż
Bibliografia
- Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I, Olsztyn 2011.
- Białuński Grzegorz, Osadnictwo regionu Wielkich Jezior Mazurskich od XIV do początku XVIII wieku – starostwo leckie (giżyckie) i ryńskie, Olsztyn 1996.
- von Hippel Rudolf, Przegląd statystycznych i innych uwarunkowań powiatu Johannisburg na podstawie przeprowadzonego spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1867 r. wg zestawienia starosty von Hippela w roku 1868, Znad Pisy, nr 19–20, 2010–2011, ss. 83–157.
- Kulęgowski Mieczysław, Drygały, Znad Pisy, nr 8, 1999, ss. 26–31.
- Pawlicki Ryszard W., Ziemia piska jako region turystyczny do 1945, Znad Pisy, nr 1, 1995, ss. 9–25.
- Pawlicki Ryszard Wojciech, Sikorski Piotr, Wierzba Marek, Ziemia Orzyska. Przewodnik po ścieżkach rowerowych, Orzysz 2004.
- Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Deutsche Verwaltungsgeschichte [17.09.2013].
- Bank Danych Lokalnych GUS [17.09.2013].
- Strona Gminy Orzysz [ 17.09.2013].
Przypisy
- ↑ łącznie: Wierzbiny, Gorzekały i Koźle-Leśniczówka
- ↑ Strona Urzędu Gminy Orzysz [30.08.2013]