Burdajny

Burdajny
Burdajny. Tradycyjny dom podcieniowy sprzed 1945 roku
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	elbląski
Gmina	Godkowo
Liczba ludności (2010)	61
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Burdajny
Położenie na mapie Polski Burdajny
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Burdajny (niem. Bordehnen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Godkowo. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 61 mieszkańców.

Burdajny

Gospoda w Burdajnach. Okres międzywojenny

 

Położenie

Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, 3 km na zachód od Godkowa, przy drodze wojewódzkiej nr 513.

Dzieje miejscowości

Pierwsza wzmianka dotycząca wsi pochodzi z 31 lipca 1327 roku. Wieś występowała wówczas pod nazwą Bordeyn, a później Burdeyn i Burdayn. W 1419 roku była siedzibą komornictwa krzyżackiego. Pod koniec XV wieku przy wspomnianym komornictwie założona została wieś czynszowa. Na zachód od wsi miał wznosić się zamek krzyżacki.

Na początku XV stulecia w Burdajnach działała karczma, a obszar ówczesnej osady obejmował 10 łanów. W latach 40. XVI wieku we wsi pojawili się również holenderscy koloniści. 31 stycznia 1527 roku Burdajny, Grądki Wielkie, Skowrony, Miłosna, Plajny i Robity (gmina Pasłęk) zostały zapisane przez Albrechta Hohenzollerna Henrykowi Clauszon z Alckmar i Tomaszowi Lorentzowi z Sankt Martin w północnej Holandii. Umowa miała obowiązywać przez rok.

W Burdajnach istniał kościół, ale nieznane są okoliczności, jakie doprowadziły do jego zniszczenia lub rozebrania. Wojny szwedzkie w XVII stuleciu doprowadziły do wyludnienia i częściowego zniszczenia wsi. W 1785 roku Burdajny jako wieś na prawie chełmińskim składała się z 23 budynków mieszkalnych. Wchodziła wówczas w skład królewszczyzn. W latach 1807–1812 Burdajny "gościły" wojska francuskie, które w znacznym stopniu przyczyniły się do upadku wsi.

W 1875 roku miejscowość była zamieszkana przez 215 osób. Po zakończeniu I wojny światowej największym gospodarzem był niejaki Rudol Taube (posiadał 967 ha). W 1925 roku Burdajny składały się z 36 budynków mieszkalnych i liczyły 197 mieszkańców. Wszyscy byli ewangelikami. Należeli do parafii w Osieku, gdzie dziś mieści się katolicka parafia św. Stanisława (erygowana w 1380, reerygowana w 1958 roku). W Burdajnach działała szkoła, a w czasie żniw także przedszkole. August Madsack był właścicielem lokalnej mleczarni i serowni. Ostatnim przedwojennym wójtem Burdajn był Fritz Kunkel. Niejaki Kurt Prowe prowadził natomiast miejscową gospodę "Pod Trzema Lipami". Koło gospody istniała również stacja benzynowa.

W czasie II wojny światowej w Burdajnach mieszkali pracujący we wsi francuscy robotnicy przymusowi. Na początku lutego 1945 roku w pobliżu miejscowości toczyły się ciężkie walki. Burdajny znacznie ucierpiały. Po 1945 roku zaczęli przybywać pierwsi polscy osadnicy.

Wieś upodobały sobie szczególnie białe bociany, które założyły we wsi kilkanaście gniazd.

W miejscowości działa świetlica wiejska.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. św. Stanisława w Osieku.

Zabytki

• budynek dawnej kuźni
• zabudowa mieszkalna z okresu międzywojennego
• zabytkowa chałupa podcieniowa z pierwszej połowy XIX wieku – obecnie przeniesiona do Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku

Bibliografia

Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
Strategia zrównoważonego rozwoju gminy Godkowo na lata 2013-2020, uggodkowo.bip.doc.pl [05.05.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.05.2014]
Słodownik Lech, Burdajny, "Głos Pasłęka" [05.05.2014]
Baza Gniazd Bociana Białego] [05.05.2014]