Rezerwat Dęby Napiwodzkie
| Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie | |
| | |
 Rezerwat Dęby Napiwodzkie – tablica informacyjna przed wejściem do rezerwatu | |
| Rodzaj rezerwatu | leśny |
| Państwo |  Polska
|
| Data utworzenia | 1989 r. |
| Powierzchnia | 37,11 ha ha |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie | |
| Położenie na mapie Polski  Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie – rezerwat utworzony na mocy Zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dn. 11 maja 1989 r. ("Monitor Polski", nr 17, poz. 120). Jest to rezerwat leśny (fitocenotyczny), zajmujący obszar 37,11 ha. Przedmiotem ochrony są w nim zbiorowiska leśne wykształcone w postaci grądu, łęgu jesionowo-olszowego i boru mieszanego.
Spis treści
Fizjogeografia terenu i szata roślinna
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie położony jest na terenie Nadleśnictwa Jedwabno, w odległości około 5 km na południowy zachód od miejscowości Jedwabno w powiecie szczycieńskim). Centralną część rezerwatu stanowi dobrze wyodrębniony, ciągnący się południkowo, subglacjalny wał ozowy wysokości około 10 m. Oz otoczony jest obniżeniami z licznymi rowami odwadniającymi, odprowadzającymi nadmiar wód do przepływającej bezpośrednio po wschodniej stronie rezerwatu rzeki Czarnej.
Największą część rezerwatu (wyniesienia) zajmuje zbiorowisko grądu, zaliczone do odmiany subatlantyckiej Stellario-Carpinetum, mimo że obiekt ten położony jest poza naturalnym zasięgiem występowania buka. W wydzieleniach leśnych porośniętych przez to zbiorowisko występują liczne pomnikowe dęby, w wieku 300-350 lat oraz stare, około 200-letnie sosny. Niewielki fragment rezerwatu, w północno-zachodniej części obiektu, zajmuje bór mieszany pochodzenia antropogenicznego, na żyznym siedlisku lasu świeżego. Najbardziej oddalone od wału ozowego, położone w obniżeniach terenowych, zewnętrzne części rezerwatu zajmuje łęg jesionowo-olszowy Fraxino-Alnetum z olszami w wieku od 45-95 lat.
Zwierzęta
Mimo że rezerwat Dęby Napiwodzkie położony jest w odległości zaledwie 300 m od szosy Jedwabno-Nidzica, to stanowi teren dość odludny, na którym schronienie znajduje wiele gatunków zwierząt. Łącznie stwierdzono tu bytowanie 17 gatunków ssaków, 68 ptaków, 4 gadów, 4 płazów oraz 25 motyli. Wśród nich znajdują się gatunki bardzo rzadkie, zagrożone w Polsce i Europie (m.in. wilk, wydra, bóbr).
Rośliny
Dotychczas w rezerwacie Dęby Napiwodzkie i na terenie proponowanym do włączenia do rezerwatu stwierdzono 20 gatunków mszaków i 215 gatunków roślin naczyniowych. Występują tu m.in. gatunki objęte ścisłą ochroną: lilia złotogłów, wawrzynek wilczełyko i podkolan biały. Ochroną częściową objęte są: kopytnik pospolity, konwalia majowa, kruszyna pospolita i marzanka wonna. Rzadkimi w skali kraju gatunkami, obecnymi w rezerwacie są: czartawa drobna, skrzyp zimowy, gwiazdnica długolistna i konietlica łąkowa.
Grzyby
W rezerwacie Dęby Napiwodzkie wyróżniono dotychczas ponad 100 gatunków porostów (grzybów zlichenizowanych). Ten stosunkowo niewielki obszar zabezpiecza populacje wielu rzadkich w kraju gatunków. Oprócz 14 gatunków chronionych oraz porostów zagrożonych wymarciem w skali kraju (36 gatunków) odnotowano tu liczną grupę taksonów charakterystycznych dla dobrze zachowanych zbiorowisk leśnych, w tym 14 gatunków mających status wskaźników niżowych lasów puszczańskich. Szczególnie interesująca jest lichenobiota starych dębów, obejmująca wiele gatunków bardzo rzadkich w kraju, m.in. pałecznik (Calicium adspersum), jaskrawiec złotawy Caloplaca lucifuga, trzonecznica zielonawa Chaenotheca phaeocephala, jasenka ziarnista Cliostomum corrugatum i otwornica żółtawa Pertusaria flavida. W rezerwacie występuje granicznik płucnik (Lobaria pulmonaria), dla którego leśnicy wyznaczyli strefę ochrony. Na szczególną uwagę zasługuje gatunek z rodzaju brunatka – Buellia violaceofusca, podany niedawno jako nowy dla bioty krajowej (z jednego stanowiska na Pojezierzu Kaszubskim). W rezerwacie Dęby Napiwodzkie został stwierdzony w 2012 r. Na uwagę zasługuje obfite występowanie pawężnicy łuseczkowatej (Peltigera praetextata), porostu objętego ścisłą ochroną, wymierającego w kraju (kategoria EN na czerwonej liście).
Dotychczas nie prowadzono szczegółowych badań grzybów wielkoowocnikowych występujących w rezerwacie. Na starych dębach częstym gatunkiem jest ozorek dębowy Fistulina hepatica. W rezerwacie stwierdzono gatunki z czerwonej listy, rzadkie i zagrożone w skali kraju: trzęsak listkowat Tremella foliacea i boczniak łyżkowaty Pleurotus pulmonarius.
Ciekawostki
Rezerwat Dęby Napiwodzkie jest jednym z ogniw potencjalnego, specjalnego obszaru ochrony siedlisk Ostoja Napiwodzko-Ramucka w ramach programu Natura 2000 (kod PLH280026).
Zobacz też
pl.wikipedia.org, Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie [21.04.2014]
Bibliografia
Chudyba Henryk, Endler Zbigniew, Przyroda projektowanego rezerwatu Ostańce Puszczy Napiwodzko-Ramuckiej, "Chrońmy Przyr. Ojcz." 1987, nr 2, s. 52-61.
Dąbrowski Stanisław, Polakowski Benon, Wołos Lucjan, Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Olsztyn 1999.
Kubiak Dariusz, Zalewska Anna, Fiedorowicz Grzegorz, Porosty i grzyby wielkoowocnikowe na tle zbiorowisk leśnych południowej Warmii i Mazur, [w:] Dziedzictwo przyrodnicze Warmii, Mazur i Powiśla. Przewodnik do warsztatów terenowych 56. Zjazdu Polskiego Towarzystwa Botanicznego pt. "Interdyscyplinarne i aplikacyjne znaczenie nauk botanicznych", red. Hanna Ciecierska, Czesław Hołdyński, Olsztyn 24-30 czerwca 2013 r., s.181-191.
Plan Ochrony Rezerwatu Przyrody "Dęby Napiwodzkie", [w:] Rozporządzenie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego nr 45 z dnia 8 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia planów ochrony dla rezerwatów przyrody. Załącznik nr 15. Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego nr 190. Poz. 2673.
