Maradki
| Maradki | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | mrągowski |
| Gmina | Sorkwity |
| Sołectwo | Maradki |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NMR |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Maradki | |
| Położenie na mapie Polski  Maradki | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Maradki (niem. Maradtken, Maradken, Marattken, Merettesfeld) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Marianna Kordal.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość znajduje się nad Jeziorem Lampackim oraz Jeziorem Piłakno. Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: część zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni). Miejscowość położona jest na terenie gminy Sorkwity, gdzie występujące osady wiążą się ze zlodowaceniem północnopolskim dwóch faz: leszczyńskiej i pomorskiej. W obszarze gminy znajdują się zasoby kruszywa naturalnego oraz kopaliny rolnicze (kreda jeziorna). Występują tutaj dwa ciągi morenowe, które poprzecinane są szeregiem jezior rynnowych (towarzyszą im piaszczysto-żwirowe wały ozów i tworów szczelinowych typu kemów). Do rynien zaliczymy:Jezioro Stromek, Jezioro Warpuńskie,Jezioro Zyndackie, Jezioro Gielądzkie, Jezioro Lampasz. Wzdłuż Jeziora Gielądzkiego i Lampackiego występują bardzo wysokie strome krawędzie - spadki dochodzą do 40 i więcej stopni nachylenia. Natomiast najwyższy punkt na terenie gminy, na zachód od Jeziora Gielądzkiego, koło Surmówki ma wysokość 208 m n.p.m.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała na dobrach wildenowskich. Rycerz Filip Wildenaw w 1391 r. nadał Lubanowi 40 włók na prawie chełmińskim, między jeziorem Piłakno i Lampackim. Luban musiał świadczyć dwie służby wojskowe oraz dziesięcinę w naturze na rzecz kościoła w Rybnie. W 1445 r. Wolfgang Schwausfelder i Piotr z Kozłowa nadają Niemierzy Romie 20 włók na prawie chełmińskim około Jeziora Perzuk. Wieś w XVI w. wchodziła w skład dóbr kozłowskich. W 1740 r. we wsi założono szkołę, a w 1818 r. wykładał w niej Jędrys Skrodzki. W 1785 r. była to wieś majoracka i przynależała do domeny w Rybnie. Pod koniec XIX w. wieś zajmowała 2946 mórg. W XX w. we wsi istniały dwa wiatraki. W XX w. miejscowość miała charakter czysto polski. Zabudowa wsi przyjęła kształt krzywej ulicówki.
Liczba mieszkańców i dymów w kolejnych latach:
1785 r. - 24 dymy
1815 r. – 18 dymów, 166 mieszkańców
1838 r. – 31 dymów, 254 mieszkańców
1851 r. – 271 mieszkańców
1939 r. – 367 mieszkańców
Gospodarka
Znajduję się tutaj hotele i pensjonaty.
Ludzie związani z miejscowością
Ze wsią związane są rody szlacheckie: Zaleskich i Ostaszewskich.
Bibliografia
Kujawski Wojciech, Krutynia. Szlak wodny, Olsztyn 2006, 448 ss.
Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487 ss.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885, 960 ss.
