Eberhard z Nysy
Eberhard z Nysy (ur. ok. 1250 r., zm. 25 maja 1326 r. w Lidzbarku Warmińskim) – biskup warmiński w latach 1301–1326.
Życiorys
Działalność
Eberhard w 1284 r. był notariuszem biskupa Henryka Fleminga. Około 1287 r. otrzymał probostwo w Braniewie. W 1288 r. został kanonikiem warmińskim, a w 1289 r. kantorem kapituły warmińskiej. W 1290 r. był administratorem dóbr kapitulnych w komornictwie melzackim. Był także długoletnim kanclerzem kapituły warmińskiej.
Około 1300 r. został wybrany biskupem warmińskim. Eberhard zwrócił się o zatwierdzenie jego wyboru do biskupstwa ryskiego. W tym czasie na tronie arcybiskupstwa ryskiego był wakat. Kapituła sprawująca tam władzę przychyliła się do prośby Eberharda, ale zaznaczyła, że papież nie dokonał wyboru arcybiskupa. Nowy arcybiskup Isarn de Fontiano nie był przychylny dla biskupa. Formalnie nigdy nie potwierdził braku swojej protekcji. Niedługo po tym Fontiano został przeniesiony do Lundu.
Eberhard utrzymywał dobre stosunki z Zakonem krzyżackim, a także wspierał ich działania. Eberhard przyczynił się do kolonizacji środkowej Warmii. Wydał dokumenty lokacyjne m.in. dla: Lidzbarka Warmińskiego, Fromborka, Ornety (za jego czasów rozpoczęto budowę tamtejszego zamku, biskup przeznaczył też środki na budowę kościoła), Dobrego Miasta, Głotowa, Piszewa, Łajs, Tłokowa, Bieniewa, Kiwit, Lubomina, Żardenik.
Lidzbark Warmiński za czasów Eberharda zaczął spełniać funkcje stołeczne.
Bibliografia
Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej,Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.