Lipień
| Lipień pospolity | |
| | |
| Thymallus thymallus` | |
| Linnaeus, 1758 | |
| Thymallus thymallus Linnaeus, 1758 | |
 Autor: Zsoldos Márton. Źródło: Commons Wikimedia | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | promieniopłetwe |
| Rząd | łososiokształtne |
| Rodzina | łososiowate |
| Rodzaj | Thymallus |
| Gatunek | Lipień pospolity |
| Synonimy | |
|
Esox australis Valenciennes, 1846 | |
Lipień, lipień europejski, lipień pospolity (Thymallus thymallus) – gatunek słodkowodnej, zimnolubnej ryby łososiokształtnej, gatunek typowy lipieniowatych (Thymallinae).
Spis treści
Morfologia
Lipień ma lekko spłaszczone ciało i małą głowę. Otwór gębowy jest niewielki, z drobnymi zębami, szczęka górna jest nieco dłuższa od dolnej i wysunięta do przodu. Posiada charakterystyczne duże łuski, mocno osadzone w skórze.
Lipień zwraca uwagę oryginalnym ubarwieniem – u młodych osobników jest ono srebrzysto-jasnozielone z niebieskawymi plamami na bokach, starsze osobniki wyróżniają się szarozielonym grzbietem, zielonkawymi bokami i białym brzuchem, który w okresie tarła przybiera purpurowy odblask. Dorasta przeciętnie do 30–40, maksymalnie do 60 cm długości. Płetwy grzbietowa, odbytowa i płetwy piersiowe większe u samców niż u samic. Dymorfizm płciowy zaznacza się większymi rozmiarami samców oraz – w okresie godowym – ich jaskrawym ubarwieniem i powiększoną płetwą grzbietową.
Żyje przeciętnie 4–5 lat, maksymalnie 14. Jego liczebność i rozmieszczenie ze względu na krótkowieczność są zmienne. Jest bardzo wrażliwy na zanieczyszczenia wody.
Odżywianie
Lipień żywi się bezkręgowcami, głównie larwami owadów oraz owadami zbieranymi z powierzchni wody. Nie gardzi również robakami, ślimakami i małymi rybami. Chętnie grupuje się w niewielkie stadka. Bardzo duże osobniki nie tolerują w miejscu swego przebywania żadnych innych konkurentów pokarmowych.
Występowanie
W szybko płynących, dobrze natlenionych wodach o stałym mineralnym podłożu. Rozsiedlony bardzo nieregularnie w zachodniej, środkowej i wschodniej Europie. W krajach skandynawskich spotykany również w jeziorach. Jego populacja uległa w wielu miejscach znacznemu zmniejszeniu.
Tarło
Wiosną, w okresie tarła, lipień podejmuje krótkie wędrówki poszukując żwirowych lub kamienistych tarlisk z dobrze natlenioną wodą, które znajduje przeważnie w niedużych dopływach. Tarło obywa się w temperaturze 6–8 °C. Ikra ma barwę bursztynową, jest zasypywana w piasku przez samca, który broni jej przez 2–3 tygodnie inkubacji. Często w jednym gnieździe składa jaja kilka samic.
Ochrona i zagrożenie
Kategoria zagrożenia, do której został zakwalifikowany lipień w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych wskazuje, że w tej chwili nie ma żadnych obaw o przyszłość tego gatunku (kategoria najniższego ryzyka). Jednakże, z powodu jego podatności na choroby, wrażliwości na zanieczyszczenia wód, oraz smacznego mięsa jego liczebność powoli spada.
- Okres ochronny: od 1 marca do 31 maja
- Wymiar ochronny: 30 cm
- Dobowy limit połowu: 3 szt (razem z boleniem, karpiem, pstrągiem potokowym, amurem, sandaczem, szczupakiem, brzaną)
Znaczenie gospodarcze
Nie występuje licznie, dlatego nie ma większego znaczenia w połowach. Jest natomiast hodowany w stawach hodowlanych. Bardzo ceniony wędkarsko – poławiany głównie przez wędkarzy łowiących na sztuczną muchę. Spotykany w akwariach publicznych.
Za najlepszy czas do połowu lipienia uważa się maj i jesień. Należy przy tym pamiętać o przestrzeganiu obowiązujących okresów i wymiarów ochronnych. Mięso lipienia łatwo się psuje, złowione ryby należy zatem możliwie szybko przyrządzić i zjeść lub zamrozić, najlepiej oczywiście darować życie i wypuścić.
Bibliografia
rtw.org.pl [28.07.2014]
pl.wikipedia.org [28.07.2014]
wedkuje.pl [28.07.2014]
