Kabikiejmy

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 09:39, 10 maj 2016 autorstwa Konrad (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Kabikiejmy

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat olsztyński
Gmina Dobre Miasto
Liczba ludności (2010) 129
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Kabikiejmy
Kabikiejmy
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Kabikiejmy
Kabikiejmy
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Kabikiejmy (Kabikiejmy Górne, niem. Ober Kapkeim) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dobre Miasto. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Miejscowość w roku 2010 była zamieszkana przez 129 osób. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Alicja Juszczyńska[1].

Położenie

Miejscowość jest położona w północnej części Pojezierza Olsztyńskiego, w odległości 11,5 km od Dobrego Miasta.

Dzieje miejscowości

Wieś rozwinęła się na tzw. polu osadniczym zwanym Cabekayme, zamieszkałym przez Prusów. W 1361 roku biskup Jan Stryprock dokonał wielu zapisów na rzecz zamieszkujących ten obszar pruskich osadników. Odbiorcami nadań byli bracia Sanglando, Bartłomiej, Sangawisse i Krystian – otrzymali 4 łany na prawie pruskim. Przez kolejne stulecia zmieniali się właściciele łanów ziemskich. W 1656 roku we wsi mieszkało 14 osób – 7 wolnych pruskich i 7 służących. W 1688 roku Kabikiejmy zamieszkiwało 11 wolnych, 3 komorników i rzemieślnik. W 1817 roku Kabikiejmy składały się z 20 domów, zamieszkanych przez 123 osoby. W roku 1939 miejscowość liczyła 255 mieszkańców.

Po zakończeniu II wojny światowej do wsi zaczęła napływać ludność z Rzeszowszczyzny i Wileńszczyzny. W 1950 roku miejscowość zelektryfikowano. Kabikiejmy nie mają własnej szkoły - dzieci uczęszczają do placówki w Barcikowie.


Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach:

  • 1846 r. – 216 osób (wszyscy katolicy; 26 domów)
  • 1858 r. – 282 osoby (2 ewangelików, 280 katolików; 36 domów)
  • 1871 r. – 332 osoby (6 ewangelików, 326 katolików; 43 domy)
  • 1905 r. – 331 osób (21 ewangelików, 291 katolików)
  • 1984 r. – 139 osób (24 gospodarstwa)

Turystyka

Zabytki

  • kaplica z 1875 roku; we wnętrzu znajduje się przeniesiony z Jesionowa obraz przedstawiający św. Walentego i św. Andrzeja, namalowany w 1824 roku
  • grodzisko staropruskie, powiązane prawdopodobnie z grodziskiem w Sętalu

Bibliografia

Suchenek Zygmunt, Dobre Miasto: skrawek uroczej Warmii, Olsztyn 2011.
Szlaki rowerowe powiatu olsztyńskiego i miasta Olsztyn, Białystok 2001.
Bank Danych Lokalnych GUS [10.12.2013]
Dom Warmiński [10.12.2013]
Wrota Warmii i Mazur [12.10.2013]

Przypisy