Rogiedle
Rogiedle | |
| |
Pole-obowiązkowe Pole-obowiązkowe
| |
Państwo | ![]() |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | lidzbarski |
Gmina | Lubomino |
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
![]() {{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Rogiedle (niem.Regerteln) – ...
Spis treści
[ukryj]Położenie
Miejscowość leży w odległości 11 km od Dobrego Miasta.
Dzieje miejscowości
W 1297 roku biskup warmiński Jan Stryprock wystawił akt lokacyjny wsi. Odbiorcą nadania obejmującego 100 włók ziemi był Aleksander von Lichtenau. Pierwsze wzmianki o miejscowym kosciele pochodzą z 1358 roku. Duszpasterzem był wówczas duchowny o imieniu Ignacy. Pierwsze i niezwykle dotkliwe zniszczenia miejscowości związane były z okresem wojen polsko-krzyżackich. Wieś opustoszała a ziemia leżała odłogiem. Kolejny biskup warmiński Szymon Rudnicki podjął decyzję o odnowieniu lokacji. W tym czasie Rogiedle znajdowały się w rękach 2 braci - Wolfganga i Piotra Oleśnickich.W 1580 roku biksup warmiński Marcin Kromer konsekrował miejscowy kościół pw. św. Małgorzaty. W 1783 roku wieś, składająca się z 12 budynków miała status wsi królewskiej. W 1815 roku na miejscowość zwróciły szczególną uwagę władze pruskie. Znalazło to swój wyraz w próbie osiedlenia we 150 rodzin protestanckich. Próba częściowo się powiodła. W 1885 roku Rogiedle liczyły 226 ewangelików i 201 katolików. Co ciekawe, trzy lata po podjęciu działań związanych z osiedleniem protestantów, miejscowość liczyła 234 mieszkańców. W 1894 roku, dzięki poparciu króla pruskiego w miejscowości wzniesiono kościół ewangelicki. Natomaist świątynia katolicka w 1850 uzyskała dobudowaną wieżę, a sam kościół do roku 1913 pełnił funkcję kościoła filialnego. W 1939 roku Rogiedle były zamieszkane przez 360 osób. Po zakończeniu II wojny światowej miejscowość uzyskała status wsi sołeckiej. Uruchomiona została szkoła. W 1998 roku Rogiedle były zamieszkane przez 349 osób.
Ludzie związani z miejscowością
...
Zabytki
- Kościół gotycki z przełomu XIV-XV wieku; w północno-zachodnią ścianę świątyni wbudowano koło młyńskie, natomiast w narożną skarpę kulę kamienną - pamiątkę z czasów wojen polsko-krzyżackich. We wnętrzu zachował się m.in. barokowy ołatrz główny z 1680 roku, boczne ołatrze regencyjne (1730), wczesnobarokowa ambona
Bibliografia
- Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
- Chrzanowski Tadeusz, Przewodnik po zabytkowych kościołach Północnej Warmii, Olsztyn 1978.
- Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, redaktor prowadzący Bronisław Magdziarz, t. I, Olsztyn 1999.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Przypisy
Zobacz też
...