Manna litewska

Manna litewska
Glyceria lithuanica
(Gorski) Gorski
Systematyka
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny naczyniowe
Gromada	okrytonasienne
Klasa	jednoliścienne
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	manna
Gatunek	manna litewska
Synonimy
Glyceria lithuanica (Gorski) Lindm. Glyceria remota Fr.

Manna litewska (Glyceria lithuanica) (Gorski) Gorski – gatunek rośliny należący do rodziny wiechlinowatych (Poaceae).

Rozmieszczenie i ekologia

Gatunek ten jest związany niemal wyłącznie z eurosyberyjską strefą tajgi. Dane o występowaniu manny litewskiej w Polsce są niejednoznaczne – w przeszłości jej stanowiska podano z Puszczy Rominckiej oraz Puszczy Białowieskiej. Prof. Benon Polakowski uznał linię łączącą oba kompleksy leśne za zachodni kres zasięgu geograficznego gatunku.

Manna litewska jest związana z łęgami rozwijającymi się na glebach mineralnych. Nowe dane z naszego kraju wskazują ponadto na lasy bagienne z udziałem świerka (olsy, świerczyny, brzeziny) jako potencjalne ostoje tego gatunku.

Ciekawostki

Pierwsze dane o występowaniu manny litewskiej w obecnych granicach kraju pochodzą od florystów niemieckich z końca XIX w. i dotyczą Puszczy Rominckiej . W latach 90-tych XX w. przeprowadzono ponowne poszukiwania tego gatunku w polskiej części Puszczy Rominckiej, jednak nie zakończyły się one sukcesem a mannę litewską uznano za gatunek wymarły. Odkryto ją ponownie w Puszczy Rominckiej w latach 2001-2003, na trzech stanowiskach. Są to obecnie jedyne potwierdzone stanowiska tego gatunku w naszym kraju. W roku 2014 objęto je ochrona w nowo utworzonym rezerwacie przyrody "Czarnówko".

Bibliografia

Polakowski: Świat roślinny Warmii i Mazur. Olsztyn: Pojezierze, 1971.

P. Pawlikowski: Glyceria lithuanica (Gorski) Gorski – gatunek ponownie odkryty dla flory Polski. Streszczenia referatów i plakatów, 53 Zjazd PTB „Przyroda Polski w europejskim dziedzictwie dóbr natury”. Toruń- Bydgoszcz, 6-11 września 2004: 86.

Zarządzenie Nr 15 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska W Olsztynie z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie uznania obszaru za rezerwat przyrody „Czarnówko” [1]