Bażyna czarna

Bażyna czarna
Empetrum nigrum
L.
Empetrum nigrum – bażyna czarna. Fot. Jerzy Opioła. Źródło: Wikipedia [20.05.2014]
Systematyka
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny naczyniowe
Gromada	okrytonasienne
Klasa	dwuliścienne
Rząd	wrzosowce
Rodzina	wrzosowate
Rodzaj	bażyna
Gatunek	bażyna czarna
Synonimy

Bażyna czarna (Empetrum nigrum L.) – gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych (Ericaceae).

Morfologia

Wieloletnia, zimozielona płożąca krzewinka, całkowicie mrozoodporna, pokrojem przypominająca wrzos. Jej gałązki, a także liście są gruczołowato owłosione. Osiąga wysokość od 15 do 50 cm. Liście są ciemnozielone, igiełkowe, równowąskie, spodem prawie zrośnięte, z białym kantem. Wyrastają w gęstych okółkach po 3 lub 4.

Roślina jest obupłciowa lub dwupienna (u różnych podgatunków). Jasnoróżowe kwiaty zebrane są w kilkukwiatowe baldachogrona na szczytach pędów. Działki kielicha są orzęsione, a korona odznacza się dzbaneczkowatym kształtem. Występuje jeden górny słupek z kilkukomorową, pękatą zalążnią i szerokim, podzielonym na kilka płatów znamieniem, które utrzymuje się jeszcze długo po przekwitnięciu kwiatów. Pręciki na długich nitkach z czerwonawymi pylnikami. Kwitnie od kwietnia do czerwca, jest owado- lub wiatropylna.Owoc stanowi kulista, czarna jagoda o średnicy do 5 mm.

Rozmieszczenie i ekologia

Występuje w Azji, Europie i Ameryce Północnej na obszarach o klimacie arktycznym i umiarkowanyw, w Polsce na torfowiskach, głównie w północnej części kraju, oraz na halach w Sudetach i Karpatach. Spotykana również nad morzem, w zbiorowisku roślinnym zwanym borem bażynowym.

Jej siedlisko stanowią borówczyska i torfowiska nizinne. W górach rośnie w wilgotnych zaroślach kosodrzewiny oraz na torfowiskach i halach górskich. Lubi gleby torfowe, kwaśne i wilgotne. Na nizinach jest średnio pospolita, w górach jest rośliną rzadką.

Roślina jest w skali kraju rzadka, objęta ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczono ją na czerwonej liście w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria V).

Krzewinka występuje m.in. na terenie użytku ekologicznego Bażyna (pow. 14,30 ha) leżącego w gminach Mikołajki i Piecki, na terenie Nadleśnictwa Strzałowo. Ochroną objęto tu torfowisko wysokie i torfowisko przejściowe, na którym to (na pograniczu z borem bagiennym) występuje bażyna czarna. Spotkać ją można również np. we florystycznym rezerwacie Zabrodzie na terenie gminy Biskupiec w powiecie olsztyńskim.

Wartość użytkowa

Jagody bażyny czarnej nie są słodkie, ale są jadalne i soczyste (niektóre źródła podają, że owoce bażyny czarnej są niejadalne). Są bogate w witaminy C i PP oraz w mikroelementy takie jak jod i lit. Są dobrym źródłem antocyjanów, podobnie jak owoce borówki. Najlepiej smakują po przemrożeniu, także gotowanie oraz mieszanie z innymi jagodowymi zdecydowanie poprawia ich smak.

W dawnych czasach soku z jagód bażyny używano do farbowania płótna i wełny na kolor brunatny i czerwony (po zmieszaniu z ałunem).

Bażyna coraz częściej jest uprawiana jako roślina ozdobna. Cechuje się bardzo wysoką mrozoodpornością i z tego względu może zastąpić wrzosy, które w przeciwieństwie do niej nie są odporne na niskie temperatury.

Ciekawostki

Epitet nigrum znaczy "czarne" i nawiązuje do koloru owoców bażyny.

Bażyna czarna jest reliktem polodowcowym.

Zobacz też

pl.wikipedia.org, bażyna czarna [20.04.2014]

Bibliografia

Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20.
parkikrajobrazowewarmiimazur.pl [13.08.2014]